ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: Η ώρα της αλήθειας

66 12 1
                                    

   Ξημέρωσε, η ώρα είχε πάει 11:30 και τα δύο κορίτσια δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα. Η κυρία Άννα ετοίμαζε το πρωινό και ο κύριος Άρης καθόταν στον καναπέ και διάβαζε αθλητική εφημερίδα. Μετά από λίγη ώρα ξύπνησαν και οι δύο μαζί και κάθισαν στο τραπέζι. Η Ελπίδα ήταν σκεπτική και ψυχρή είπε απλά ότι θα έτρωγε και θα έφευγε. Ο Άρης από τον καναπέ την κοιτούσε με ένα βλέμμα σαν κουτάβι, είχε καταλάβει ότι ήταν έτσι χάρης εκείνον, με το χθεσινό φιλί που της είχε δώσει, αντί να είναι χαρούμενος που επιτέλους φίλησε την κοπέλα που έχει ερωτευτεί ήταν στεναχωρημένος γιατί έβλεπε ότι εκείνη δεν τον ήθελε και ένιωθε αμήχανα. Εκείνη ούτε καλημέρα δεν του είπε, πως να του μιλήσει μετά από το χθεσινό; Σκεφτόταν συνεχώς και την Λουκία πως θα της μίλαγε για όλο αυτό που της συνέβαινε;

    Όταν τελείωσαν το φαγητό η Ελπίδα σηκώθηκε για να φύγει, ο Άρης προσφέρθηκε να την ξεπροβοδίσει. Την πήρε σε μια γωνία και της μίλησε.

'' Ελπίδα το ξέρω ότι αυτό που έγινε χθες ήταν λάθος και δεν έπρεπε να γίνει, όμως έγινε και δυστήχως δεν μπορώ να ελέγξω τα συναίσθημα μου για σένα, δεν μπορώ να τα σταματήσω, σε θέλω σαν τρελός, είμαι ερωτευμένος μαζί σου από την πρώτη στιγμή που σε είδα ένιωσα αυτό το κάτι σε σένα. Δεν ξέρω πως γίνεται ένας άντρας της ηλικίας μου να ερωτευτεί μια τόσο μικρότερη του, όμως από ότι κατάλαβα γίνεται και δεν θέλω να σταματήσει, σε παρακαλώ ας το προσπαθήσουμε και όπου βγει ''

Εκείνη τον κοιτούσε με το στόμα ανοιχτό, δεν περίμενε ποτέ ότι αυτός ο άντρας θα αισθανόταν το ίδιο με εκείνη. Από την μία ήταν τόσο χαρούμενη από την άλλη υπήρχαν πολλά που την κρατούσαν πίσω στο να το συνεχίσει όλο αυτό. Όποτε απλά του είπε συγνώμη και έφυγε σαν κυνηγημένη.

   Πέρασε ένας μήνας. Η Λουκία είχε να βρεθεί με την Ελπίδα από εκείνο το πρωινό μετά το χθεσινό ξενύχτι. Μιλούσαν μόνο τηλεφωνικός η Ελπίδα της είχε πει να σταματήσουν το διάβασμα μαζί, για δικούς της λόγους. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήθελε να ξανά πάει εκεί δεν μπορούσε να αντικρίσει κανέναν τους, ούτε την καλύτερη της φίλη. Στο μεταξύ ο Άρης ρωτούσε διακριτικά τι κάνει η Ελπίδα, εκείνη του έλεγε ότι είναι πολύ καλά και ότι έχει μια νέα σχέση. Είχε πράγματι; Πριν λίγες ημέρες είχε μάθει η Λουκία από τον Γιώργο ότι τότε στο πάρτυ είχε γίνει κάτι μεταξύ τους, όμως γιατί η Ελπίδα γιατί δεν της είχε πει τίποτα;

Έτσι αποφάσισε να της μίλησε. Την πήρε τηλέφωνο της είπε ότι έμαθε κάτι τέτοιο και την ρώτησε με μια στεναχώρια γιατί δεν είπε τίποτα στην καλύτερη της φίλη. Η ελπίδα τι να έλεγε ότι παρά την θέληση της έγινε ότι έγινε; Ντρεπόταν, φοβόταν δεν μπορούσε να το διαχειριστεί. Όμως αυτό στεναχώρησε την Λουκία με αποτέλεσμα να φτάνουμε στο σήμερα μετά από έναν μήνα, με τις δύο κοπέλες να μην μιλάνε.

Ένας απρόβλεπτος έρωτας. Where stories live. Discover now