"Keşke bok falan yollayıp şaka yapsalarmış. Bu ne şimdi?"
"Jin lütfen sus. Nasıl hamile bıraktığımı düşünüyorum şu an."
"Pozisyonu mu?"
"Hay ben senin-"
Yoongi'nin lafını bölen Jimin'in kulakları kanatan ağlamasıydı. Yoongi refleks ile hızla Jimin'i kollarına aldı ve sallamaya başladı.
"Biraz daha sert sallarsan çocuğun beyni midesine karışacak. Zaten küçük."
Yeniden zil sesi duyulduğunda Jin hızlıca kapıya koştu. Jennie pişman olup geri gelmiş olabilirdi. Kapıyı açar açmaz kardeşi Jeongguk ile karşılaştı. Jeongguk abisinin ensesine vurup gülerek içeri geçti.
"Naber lan düdük."
"Abinim ben senin."
"Peki."
Jeongguk, Yoongi'nin kucağındaki bebeği görüp uzun süre ona baktı. Ardından anlamayarak abisine döndü.
"Yoongi Hyung doğurdu mu?"
"Tabii ki."
"Cidden mi? Çocuk kimden? Yoksa. Sen..."
Yoongi sinirle ayağını yere vurdu ve tüm dikkati üstüne topladı. "Bu Bebek hepimizin. İkiniz de bana yardım edeceksiniz."
"Abiler. İkinize de bu korkunç meselede yardım etmek isterdim ama doktora gideceğim."
"Neden?"
"Ayak tırnağım kırıldı."
Yoongi sinirle gülerek bebeği koltuğa koydu ve Jeongguk'a yaklaştı. "Sikerim seni."
Jeongguk korkarak abisinin arkasına sığındı. "Gideceğim doktora!"
"Ulan bilmiyor muyum ben sırf kardeşime sulanmak için gidiyorsun doktora."
"Ne kadar ayıp. Kuru iftira."
Jin kaşlarını çatarak konuşmaya dahil oldu. "Anlamadım? Ne kardeşi?"
"Şöyle anlatayım canım kankam. Senin bu playboy kardeşin benim kardeşim Taehyung'a sulanıyor. Yok elime kalem ucu battı, yok tırnağım kırıldı, yok ağda yaparken etimi söktüm. Bu saçma sebeplerle onu rahatsız ediyor."
"Ne yani? Ağda yaparken etimi söktüm gerçekten. Etsiz mi gezseydim?"
"Gitmeyeceksin."
"Sağlık hakkımı elimden alamazsın Hyung."
Jin devreye girip Yoongi'yi hafif ittirdi ve Jeongguk'un kafasına vurup ona baktı.
"Şimdi gerçekten elini kıracağım. O zaman gidebilirsin."
"Ne kadar kötüsünüz ya. İlerideki eşime kavuşmama izin vermiyorsunuz. Gidiyorum ben."
"Hiçbir yere gitmiyorsun. Bebek bakacağız."
Jeongguk'un sinir krizleri eşliğinde Yoongi, cüzdanını eline aldı ve "bakkala gideceğim." dedi. Başka bir şey demeden anahtarı alıp kapıdan çıktı. Bakkala ilerleyip birkaç bebek bezi aldı eline. Aynı şekilde bebek maması da aldı. Dolaptaki süte uzanırken onunla birlikte bir başkası da süte uzandı. Kafasını çevirdiğinde iyi görünümlü birini görmesiyle gülümsedi.
"Sütü ver."
Yoongi'nin kibar görünüşünün ardından emir kipiyle konuşması karşısındaki kişinin yüzünü düşürdü. "Hayır."
"İlk ben elledim."
"Yani?"
"Sütü ver."
"Yoo."
"Bak kardeşim, güzelce söylüyorum. Sütü ver."
"Yalvar."
"Siktir git."
Yoongi elini sütten çekti ve sinirle kasaya ilerledi. Kasadaki genç kız Yoongi'ye gülümseyip onunla konuşmaya çalıştı. "Nasılsın Yoongi?"
Yoongi gözlerini devirerek gülümsedi ve iyiyim der gibi başını salladı. Bir saniye sonra daha demin tartıştığı kişi yanına geldi.
"Yoongi?"
"Ne?"
"Sen o musun?"
"Hayır."
"Şu lisedeki kendini havalı sanan çocuk? Herkesin aşık olduğu? Ben de nereden tanıyorum diyorum ya..."
"Ne? Beni tanıyor musun?"
"Min Yoongi. Okul numarası iki yüz dört."
"Sapık mısın?"
"Ben Hoseok."
Yoongi uzun bir süre düşündükten gözlerini büyüttü ve bir anda gülmeye başladı. "Bana aşık olan Hoseok?"
"Salaktım küçükken."
"Bence hiç değişmemişsin."
"Öyle deme. Çok farklı biri oldum. Öğretmenim. Anaokulu öğretmeni."
"Bana ne?"
"Sen hiç değişmemişsin."
Yoongi yeniden gözlerini devirip kasadaki işini halletti ve marketten çıktı. Ardından Hoseok aldığı sütün parasını ödeyerek Yoongi'nin peşinden koştu.
"Al."
"Ne?"
"Süt hediyem olsun."
"Salak mısın nesin sen ya?"
Hoseok, gülümseyerek cebinden kartını çıkardı ve karşısındaki kişiye uzattı. "Numaram yazıyor. Ulaşmak istersen ara."
"Hayır."
"Karşılaşmak güzeldi."
"Değildi."
Yoongi sütü ve kartı alıp eve doğru ilerlemeye başladı. Anahtarı çevirip eve girdiğinde bir köşede ağlayan Jeongguk'u gördü. Jin ise maske takmış, başını buzdolabına sokuyordu.
"Jeongguk! Ne oldu burada?"
"Jimin sıçtı!"
