Garson/Hunhan

Final Fragmanı(1)

Sehun'un gözleri bir an şaşkınlıkla büyüdü.

"A-anlıyorum. Tamam, tamam. Orada olacağım."

Titreyen eli ile telefonu indirdi.

"Beni ihbar eden patron.. Bu gece evinde ölü bulunmuş."

Luhan korku ile sıçradı. Pateon, ölmüştü. Kim, nasıl öldürmüştü!

"Sen ne diyorsun Sehun?"

Sehun boğazını temizledi. İlk defa bu kadar korkmuştu. Hem de çok fazla.. Çünkü, bu sefer baş şüpheli oydu.

"Hayır.. Hayır. Olamaz. Hapise giremem. Herkes suçlu olarak beni görecek!"

"Ne? Hayır, hayır Sehun! Öyle bir şey yok."

Luhan korkuyla Sehun'a sarıldı. Sokuldu büyük bedene iyice.

"Sana hiçbir şey olamaz. İzin vermem."

"Hayır Luhan. Bu öyle değil.. Hiçbir şey yapamazsın sen.. Minik bir çocuk, bir devi koruyabilir mi? Ha? Böyle düşün. Sana zarar gelmeyecek. Şimdi gidiyorum. Polis merkezine. Ve sen.. Sen gelmiyorsun."

"Hayatta olmaz!"

"Luhan!"

"Sensiz kalacağıma ölürüm daha iyi!"

Luhan'ın aniden sarf ettiği büyük sözler Sehun'u susturmuştu. Ölüm.. Ölümü göze alacak kadar mı?

Sehun miniğinin yanaklarından tuttu. Yaklaşıp dudaklarına kapandı. Öpücükler ile tüm sevgisini vermeye çalıştı.

"Seni seviyorum Luhan, seni çok seviyorum."

"B-ben de seni seviyorum."

"Gitmezsem ne olur bebeğim , ha? Bu sefer onlar gelip beni alır. Anlıyor musun?"

"Gelince seni bulamazlar."

"Nasıl?"

"Sehun.. Beni dinle. Kalk, gidelim. Kaçalım buradan. Yurt dışına. Ne bileyim.. Çin, japonya. Oralara gideriz. Henüz arama emri de çıkmadı. Kimse seni sorgulamaz. Ama biraz daha beklersek arama emri çıkarırlar ve istesek de gidemeyiz. Havaalanında bile enselerler bizi Sehun. "

Sehun miniğinin dediklerini düşündü. Haklı mıydı acaba? Bunlar gerçekten olabilir miydi? Kaçmak, mantıklı mıydı?

" Luhan, bilmiyorum.. "

" Pasaportunu hazırla ve bilet kes. Yalvarırım Sehun. Baş şüpheli sensin, o adamı tanıyorum. O adam senin suçlu çıkman için neler yapmıştı. Ya seni suçlu bulurlarsa? Dayanamam, bana bunu yaşatma ve gidelim buralardan."

"Tamam.. Tamam.. Ben, pasaportum.. Yanımda. Evet, yanımda."

"G-güzel. Bilet keselim, hemen şimdi. Sonra da gidelim. Yeni bir yerde yeni bir hayata. Lütfen.. Söz veriyorum kötü bir şey yapmam."

Sehun karşı gelemeden başını salladı. Telefonu alıp yakın saate 2 uçak bileti kesti.

"Tokyo'ya gidiyoruz."

Luhan hızla başını salladı. Ufak bir bavula kıyafetlerini doldurdu. Sehun ise sağ kolu kadar yakın olan adamına kasadaki parasını getirtti.

"Sehun.. Bu çok para."

"Böyle olması gerek. Yoksa zorlanırız."

"Gidelim.."

Sehun miniğinin elimdeki bavulu aldı. Boşta kalan eli ile Luhan'ın elini kavradı. Ve o evden, bir daha dönmemek üzere çıktılar. Devamı nasıl olacaktı, ikisi de bilmiyordu. Başarılı, başarısız. İyi kötü. Belki de, hiçbiri. Beklenmedik bir son.