My Fake Wife [Completed]

Chapter Fifteen

Amanda POV.

Flashback

"Arthur tulungan mo ako" pagmamakaawa ko kay Arthur na nobyo ko...kinaldkad ako ng kuya ko para ipalaglag ang anak namin pero hindi man lang niya ako tinulungan...

Wala siyang pakialam kong mamatay mn ang anak namin...

Dinala ako ng kuya ko sa isang kwarto na may mga naghihintay na nurse at doctor ...sila ang mga kaibigang doctor ni kuya na kakonsiyaba niya para ipalaglag ang bata na nasa tuyan ko...

"Kuya huwag mong gawin sa kin to..pamangkin mo siya huwag mo siyang patayin..."pagmamakaawa ko parin sa kanya pero parang lang hindi niya ako naririnig...

May ininject sila sa akin pagkatapos ay nawalan na ako ng malay...

Pag gising ko nasa bahay na ako...iyak lang ako ng iyak sa kwarto ko...hindi ko maisip kong bakit to ginagawa sa akin ng kuya ko...

Lumabas ako sa sala namin dahil tinawag ako ng yaya ko dahil pinapatawag raw ako ni papa...

Pagbaba ko nakita ko si papa tsaka si kuya naghuhintay sa sala namin...mukhang seryuso ang mukha ng papa ko...

Pagkalapit ko ay agad akong sinalubong ng sampal ng papa ko...
Naiyak nalang ako dahil sa sobrang sakita...

"Walanya ka...nakakahiya ka...bat ka nagpabuntis ..ang bata bata mopa ang landi mo na...hindi mo man lang inisip ang kahihiyang madudulot mo sa pamilya natin..." napakasakit sa mga salitang binitawan ni papa sa akin...mas masakit pa sa sampal niya...

Bakit parang kung umasta sila parang ako lang ang nakagawa ng mali sa pamilyang to...ako na nga tong nawalan ng anak ako pa ang pagagalitan nila...

"Bakit pa ni minsan namn ahh hindi niyo ako itinuring na pamilya tapos ngayon ano.." di ko na napigilan ang sarili ko nawalan na ako ng respeto sa kanya...

"Aba sumagot sagot kana ahh.." sabi ni papa sa akin at nakatanggap na anmn ako ng isa pang sampal...

Tumakbo akong sa kwarto ko habang umiiyak...Mabilis kong kinuha ang mga damit ko tsaka ko inilagay sa maleta ko...

Lumayas ako sa bahay namin dahil hindi ko na kaya ang pagmamalupit nila sa akin...

Pinuntahan ko si Arthur sa bahay nila pero ang sabi ng magulang niya ay pumunta na sa ibang bansa dahil ikakasal na raw ito...

Palaboy laboy lang ako sa kalye hanggang sa nabangga ako ng isang sasakyan at nawala ang lahat ng memorya ko...

Hanggang sa kinupkop ako ng dalawang matanda na nakatira sa probinsiya...ang dalawang matandang yun ay nagtratrabaho sa mansiyon ng mga Harris...

Pinangalanan nila akong Emelia dahil nga hindi ko matandaan ang pangalan ko...

Pagkaraan ng ilang buwang paninirahan ko sa kanila ay may dinala silang bata sa bahay namin..anak raw yun ng amo niya...

Kinuha raw nila ang bata dahil hindi raw ito itinuring ng mga magulang nito na anak dahil sa ibang pagtrato dito...

Sabi nila na ituring ko rawng anak ang batang yun..kaya itinuring ko nga hanggang sa maging dalagita siya...

Ang tanging ikinwento ko sa kanya tuwing magtatanong siya tungkol sa kanyang ama ay sinasabi ko palagi iniwan na kami ng kanyang ama at ang kakambal niya dinala ng papa niya...

Simula noon naging masaga ako kahit na wala parin akong maalala sa mga nakaraan ko dahil sa batang nakasama ko...

Hanggang sa dumating sa punto na unti unting bumalik ang mga alaala ko...hi di ko ito ipina alam sa kanila...tanging ako lang ang nakaka alam na bunlik na ang dati kong ala ala...

Sa pagkakataong iyon ay sinusi ko ang pinagmulan ng batang itinuring kong anak...at nalaman ko na anak siya sa taong kina mumuhian ko...

Nung nalaman ko ang totoo...pinaniwala ko ang mga nagkupkop sa akin pati na ang bata na patay na ako...

Nang okay na ang lahat nagsimula ulit akong bumangon..bumangon sa sarili kong paa...nalaman ko rin na namatay na ang papa ko at ang nagmana sa lahat ng ariarian niya ay ang kuya ko...

Nalaman ko rin na magkasosyo sa companya sina kuya at Arthur so ibig sabihin nung una palang ay planado na lahat ng mga nangyari sa buhay ko...

At dun na umapoy muli ang galit ko sa kanila...

Kasabay ko sa pagbangon ay ang aking asawa..isa siyang matandang binatang inchek...negosyante rin pero hindi rin kami nagtagal dahil namatay din siya kaalaunan dahil sa malubhang sakit..

Sa akin niya pina man lahat ng ariarian niya kaya ito ang ginamit para sa aking pagbangon...

Kaya ngayon kaong namn ang maghihiganti....Lintik lang ang walang ganati...

End of Flashback

"So ngayon alam niyo na kung ano ang kasalanan ng magulang niyo sa akin...siguro naman naiintindihan niyo ang mga sinasabi ko dahil lahi niyo ang mga matatalino hindi bah.." nakangisi kong sambit sa harapan nila...

"Ma kung ano man ang ginawang kasalanan ng magulang namin sa inyo ay sana patawarin niyo nalang sila..." -Kathreen...

Leave comments and votes guys..😊thank you..love lots 💕💖