Chapter 4: Feisty
Rue
NAKATUNGANGA lang ako sa harap ng board matapos magkuwento at umalis si Miss Alaozon.
Hindi ko na masyadong iniisip ang sinabi niya pero nagpupumilit pa rin itong pasukin ang aking isipan.
Magpapabago sa kanila, ha? Bakit naman? Ano ba ang magiging role ko rito? Asa naman!
Umiling ako. Bigla akong napatingin sa pinto nang magsipasukan silang lahat. As in sabay-sabay pa talaga.
Nakangisi sila habang pumapasok sa room naming sobrang dumi.
Umupo sila sa kani-kanilang mga upuan. Hindi ko na sila pinansin at tumingin na lang sa unahan. Pumasok na ang isang teacher na hindi katangkaran.
Look like she don't even give a f*ck. Hindi niya nga pansin na sobrang gulo at dumi ng room na pagkaklasehan niya.
Tumingin siya sa 'kin at sandaling tinaasan ako ng kilay. “Oh! You're the new one!” Ngumiti siya at kalaunan ay nawala. “Good luck!” biglang anito at tumalikod na.
Ilang minuto rin siyang nagsulat sa board then umalis. Okay? What was that?
’Yon na ’yon? Magsusulat then aalis na lang? Hindi niya man lang pinakilala ang sarili sa ’kin? Alam naman niyang bago lang ako rito 'di ba?
Wala man lang paalam o check ng attendance? Tsk! Walang duda! Narito na nga ako sa tinaguriang worst section. Good luck nga talaga sa ’kin kung may matututunan pa ako rito o pakikipagbasag ulo na lang ang malalaman ko.
Pinangako ko na, e! Ayaw ko ng gulo! Lumalayo na ako pero ang gulo na yata ang kusang lumalapit. Ano pa nga ba magagawa ko?
Fate doesn’t want me to change. So be it! Madali lang naman akong kausap. Sorry, lolo, alam kong mapapatawad mo naman ako riyan sa langit. Mukhang hindi na ako magiging mabait pa sa mga susunod na araw.
“Ouch!” Napahawak ako sa batok ko ng may tumamang matigas na bagay roon. My eyes darted on the book na nasa sahig na.
Sino ’yong hinayupak na bumato sa ’kin nito?! Lumingon ako sa kanilang lahat pero patay-malisya lang ang mga p*nyeta!
Nagtatawanan at nagkukwentuhan lang silang at hindi man lang ako tiningnan. Inis kong niligpit ang notebook ko nang matapos kong isulat lahat ng inisulat ng teacher na hindi man lang naisipang magpakilala.
For the nth time tinamaan ulit ako ng libro sa ulo. Inis na inis akong napatayo at tiningnan sila gamit ang nanlilisik kong mga mata. “Who the f*ck did that?!”
Tinawanan lang nila ako. Mukha ba akong ewan?
“May nagsasalita ba, dre?”
“Parang wala naman, dre!”
“May multo ata!”
“Pangit na multo!”
Tanging mga walang kuwentang pagpaparinig lang ang narinig ko. Hindi ko alam kung sino sila. At wala akong paki ro’n!
Padabog kong inayos ang upuan at akmang uupo pero biglang may kumuha nito kaya tumimbawang ako sa maalikabok na sahig.
Napaubo ako sa nagliparang mga alikabok dahil sa pagkakabagsak ko. Naipikit ko pa ang mata para hindi mapuwing. Now I'm freakin' dirty!
“Z, ang galing mo!”
“Saktong-sakto!”
“May taga linis na tayo!”
YOU ARE READING
Me and the Worst Section
Teen Fiction(COMPLETED) After enrolling on her new school, Rue thought that her life would be peaceful unlike with her old school. She loves figthing back then but a promise was made by herself not to enganged on fights anymore. She thought that enrolling in Ha...
