Sana Pwede Tayo ✔ [Completed]

71th

Unexpected Truth

ANG mga luhang dumaloy sa pisngi ko ay dumadami na tila ba hindi na ito titigil. Nakaharap ako kay Patricia at tumingin ako sa kanya ng may pagsusumamo sa aking mga mata. Then I felt a warm embrace behind me.

"No, please Sofia. Ikaw ang mahal ko, Huwag mo naman akong ipamigay oh."Mas lalo lang dumami ang luha ko sa nakakahabag na boses ng lalaking hindi ko kayang ipaglaban, Alam kung masakit para sa kanya ang desisyon ko pero kahit nga ako ay nasasaktan rin.

"I will let you go now Chris." I slowly trailed while getting away with his arms on my waist. I turned to him. "And please, p-please choose h-her for m-me" I am stuttering because even me, can't accept what I've said.

I saw how the jaw of the people around us except Patricia slowly dropped. I turned my back on Chris and face my family, But I stopped mid-step when he spoke.

"Do you really want me to choose her?" I wiped my tears before finally faced him. Without any words, I nod.

"Sasaya ka ba kapag pinili ko sya?" Tanong nya. Na syang pinakamasakit sa lahat ng tanong nya kasi alam ko, Habang buhay akong luluha sa desisyon kong ito.

"Yes" I nodded again.

My breath hitched at the moment I saw a lonely tears escaped from his eyes. He then nod at me. Tumungo sya at hinawakan ang itaas ng kanyang ilong. He sighed, muli ko na namang nasilayan ang pagtulo ng luha nya. After how many years, ngayon ko lang sya nakitang lumuha. At parang dinudurog hindi lang ang puso ko kundi buong sistema ko. Ang sakit sakit pala.

Napukaw ng atensyon ko ng pumapalakpak si Patricia. "Naks! Ang galing nyong umacting! Ba't di kayo mag audition maging artista? Siguradong makukuha
kayo!"

I pressed my lips. "Tumigil ka na, Ibinigay ko na sayo si Chris."

She smiled "Panong bigay?" Mapang-asar nyang sabi.

"Iyo na sya." Sambit ko.

Mabilis nyang hinila si Chris. "Akin ka na daw oh? Akin ka na, You're mine my loves!" Siniil nya ng halik si Chris.

Chris didn't urgue to kiss her back, but he didn't also push her away. He just didn't move nor protest. And it's tearing me apart.

Desisyon ko to eh! Kailangan kong panindigan!

Hindi ko na sila pinatapos pa, agad akong lumapit sa kinaroroonan nina Mamay. "Tara na" sabi ko.

"Anak," mahinang banggit nila sa akin.

"Tara na." Mariin kong sabi.

I know they doesn't expect that I would do that in front of them. I'm not Mrs. Villarieno anymore. Besides, hindi rin naman kami ikinasal.

Nang humakbang kami ay nagsalita naman si Patricia.

Ano na naman ba?

"Hep! Hep! Where are you going?" She asked.

"Tanga ka ba?! Malamang uuwi!" Di ko napigilang sigaw.

"At sinong nagsabi sa inyong pwede na kayong umuwi?" She asked again.

"Nasa iyo na si Chris kaya hayaan mo na kami"

"Humarap muna kayo sa akin."

Ano pa bang kailangan ng bruhang to! Kung  wala lang buhay na madadamay dito kanina ko pa to binayagan! Ang sarap ingudngod sa semento ang mukha ng babaeng ito. Jusko talaga, sarap lampasuhin!

Labag sa kalooban kaming humarap sa kanya.

Kikilos na sana sina Noah pero nagmakaawa akong huwag nang makialam. Hangga't maaari ayoko ng may madamay na naman.

Mariin kong pinukol ng masamang tingin si Patricia, Hindi na ako lumingon pa kay Chris, Because everytime I looked at him, It broke my heart into pieces. "Ano pa bang kailangan mo?"

Dahan-dahan syang naglakad patungo sa gawi namin. Hindi ko maintindihan kung bakit parang nag-aapoy ang mga mata nya sa galit. Not literally na may apoy, pero parang may kinikimkim syang galit. Yung pagtingin ko palang sa mga mata nya para bang gusto nyang kumain ng tao.

"Akala mo ba ganun lang ako kababaw na tao? Sa tingin mo ginawa ko ang lahat ng ito ng dahil sa gusto kong bawiin si Chris?" I was so curious at what he's talking about. "Given na yun, pero may mas malala pa akong rason na hindi nyo gustong marinig!"

Wala akong ideya sa mga pinagsasabi nya pero isa lang ang nahulaan ko. She did it all not just because of her love on Chris, She also did it for some deeper reason. This is her vengeance. But why?

"Anong ibig mong sabihin?" I asked with full of curiosity.

"Bakit hindi mo itanong sa Papay mo?" Aniya.

Now, I'm really curious and confused. I glanced at my father and I gave him a questioning stare but I didn't receive any answers.

"Oh? Scared to tell your daughter 'bout your dirty secret?" Si Patricia.

Napapikit ako sa sobrang frustration. Ano na namang lihim ang hindi ko alam? Ano na namang katotohanan ang kailangan kong malaman? When I opened my eyes, My sight are directed to Patricia, She's giving my father a death glare.

"Sabihin mo nalang!" Sigaw ko.

But I'm more shocked when she suddenly sat on the floor and look so devastated. Her sobs made my mind think of so many reasons why she's crying.

"I was once called a princess, my daddy are my greatest strength. But my strength just faded away. Nagdadalaga pa ako nang iniwan ako ng aking ama. I'm 20 when I knew the reasons why he left us. My mom cheated, At ang punyetang kabit nya ay ang CEO ng.." she paused. I have a hint but I hope it's not true but my shoulders dropped at her next sentence. "Kabit ni mommy ang gagong CEO ng C.C hotels!" Mabilis syang tumayo at tinutukan ng baril ang noo ni Papay.

Oh please god! Tama na to!

"Patricia! Parang awa mo na, ibaba mo ang baril na yan!" Sigaw ni Chris. Sinubukan nya ring lumapit pero tinutukan sya ni Patricia ng baril.

"Shut up! Tumahimik kayo! Wala kayong alam!" Sabi nya at tinutukan uli si Papay, Sa noo pa.

Unshed tears started to rush. Tang-ina lang! Pagod na pagod na ako sa lahat ng ito! PROBLEMA! Paki lubayan ako pwede?!

Kahit wala ako sa harapan ni Patricia ay inagaw ko ang atensyon nya, lumuhod ako. "Ako nalang, Ako nalang Patricia. Huwag ang papay ko."

"Huwag kang excited! Don't worry, isusunod kita!" She giggled while laughing.

"Patricia pleasee." Si Chris ulit.

Ngunit mas diniinan nya ang pagkakatutok sa baril sa noo ni papay. "Tumahimik kayo! Hindi nyo alam ang nararamdaman ko! Wala kayo sa mga panahong naghihirap ako, wala kayo sa mga panahong namimiss ko ang yakap ng ama ko ngunit wala akong magawa dahil hindi ko na sya nahagilap pa. Wala kayo sa panahong umuulan at bumabagyo pero walang amang dumadamay sakin. Kaya huwag na huwag nyo kong pigilan. Sinira ng lalaking ito ang pamilya ko kaya nararapat lang na sirain ko rin ang pamilya nya!"

Umiiyak sya ngunit nakadiin talaga ang baril. Kinakabahan ako, wala akong magawa para patigilin si Patricia.

Tumingin si Patricia sa akin. "Nawalan ako ng ama kaya dapat rin na mawalan ka ng ama!" Sigaw nya bago umalingawngaw ang isang putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita, dahan-dahan na nahiga si Papay, umalingawngaw ang iyak nina Mamay at Pia, hindi ko kayang tingnan si Papay dahil sabog ang ulo nya. May ibang dugo pang tumalsik sa amin.

Bumuhos na parang gripo ang luha ko. Nanginginig na ako at namamanhid sa sakit ang lahat ng katawan ko. Kung nasaktan ako kanina, mas lalo pa ngayon. Nakakapanghina. Tagos sa lahat ng parte ng katawan ko ang sakit. Nakakamatay.

Tang-ina naman oh! Walang hanggang sakit lang ba talaga ang mararanasan ko sa mundong ito! Wala naman akong ginawang mabigat na kasalanan pero bakit ako pinarusahan ng ganito?! Bakit?!

***

Few more chapters before epilogue, yuhoo, stay tuned at kalma lang haha

Lovelots❣