34th

749 36 0
                                    

Jealous

MADILIM na sa labas ng magising ako.
I tried to stand, kaya naman pero fuck! I am so sore! I feel like I'm going to sick. I saw him walking to me. He hold my left hand.

"Dinner's ready,Let's eat." aniya at inalalayan ako patungo sa mesang may nakahain ng pagkain.

"I'm sorry baby, is it hurting  much?" Uminit ang pisngi ko sa tanong nya.

"Yeah, so much." Ani ko. I saw how his eyes worried. "You are very big." Dagdag ko. It's true, pakiramdam ko lalagnatin ako.

He chuckled sexily at that. "You are so wild,hmm?" Pinag-initan ako sa sinabi nya. Wild daw ako? Talaga?

"You are so horny" ayaw kong magpatalo.

Humagalpak sya ng tawa."Hindi ko alam na ang pilya mo pala"

Napasimangot ako. "You hate it?" Tanong ko.

"I love it. Pero dapat sa akin ka lang ganyan. It should only be me, Baby.
It should just me. I can't imagine you doing that with someone" napangiti ako sa sinabi nya at hinawakan ang kamay nya.

"It will always be you, Only you,Baby." I said it with an assurance.

I am so happy, One week passed after that day, walang problema. Akala ko, pagkabalik na ng klase, maraming magbabago, pero meron ngang nagbago.

I observed that he change after the day that I give in to him. He become more sweeter and caring and I can't stop myself from blushing everytime he act like that. My heart dance because of contentment and joy when I remember that day. In his every move,touch and kiss, I can all remember it clearly. From being gentle to being rough and hard. Uminit ang pisngi ko sa naisip.

Iyon nga lang, Matinding pag-iingat ang ginagawa namin, when it's weekdays pumupunta ako every recess sa room nya which is walang students. Pag weekends kami lumalabas pero nag-iingat parin.

"I'm sorry. It was just a friendly kiss" Napayukong sabi ni Jonas.

I was fumming mad, Papalabas na ako kanina ng room para sa 2nd subject ko ng bigla nya lang akong hinalikan sa cheek. Hindi ko na sana iyon papansinin pero nakita iyon ni Chris. At buong araw nya akong hindi kinibo.

"Pumunta kana sa last subject mo." Malamig kong sabi at tinalikuran sya.

Hapon na nang dumaan ako sa room nya. Walang mga estudyante pero andun sya, nakapikit at hinihilot ang sentido nya. Nakaupo sa upuan sa mesa nya.

Is he mad?

Tumikhim ako pagkapasok kaya napaangat sya ng tingin. But he is so cold, He just looked away.

"Chris, Huwag ka nang magalit please." Panimula ko. Linapitan ko sya at yinakap sya sa likod.

"Sit," malamig nyang sabi at inilahad ang isang upuan sa tabi nya.

"Look, Nabigla ako. Inaway ko pa nga sya." I said

He sighed and look at me intently.
"I'm sorry if I didn't talk to you" I smiled at what he says.

"No. I'm sorry" sabi ko.

He held my two hands and quickly grab it to his lips. I felt his soft lips brushing my hand. Hindi na sya nakahalik doon pero hindi nya parin binitawan ang kamay ko.

"I got mad, I admit it but I was just jealous.Hindi ko kayang may ibang lalaking nakakalapit sayo ng ganun." Manghang-mangha ako sa sinabi nya.  I grab my hand and bring it to his face. I gently touch his jaw then his thin kissable lips. I saw his lips half open. I kiss him.

"I love you, Chris. Only you." Ani ko, I want to assure him that he is the only man in my heart.

My heart pounding so fast. And faster when he brush his lips on mine.
This time, torrid and deeper. Bigla akong nakaramdam ng pagliyab sa aking katawan, para na akong malalasing, sana lang wala talagang makakita nito.

"I love you m-more,Baby." He softly said when he stopped.

Hanggang ngayon, hindi ako makatulog. It's already midnight. Nababaliw na talaga ako.
Inisip ko lahat ng pinagdaanan namin. Pinaglayo kami ng panahon ng ilang taon. Who taught that we would found each other again?
I bit my lower lip to stop myself from shouting, I never feel it when I was on my highschool days, kaya siguro ganito ako ngayon, para akong teenager dito na nacrushback.

I love him. That's enough reason to fight. Iniisip ko palang na magkalayo ulit kami hindi ko kakayanin. We keep it as a secret. Only Trisha knows.

"I'm so happy for you" naalala ko ang usapan namin ni Trisha.

"But bes, please don't tell this to others" sabi ko.

Ngumiti sya pero ramdam ko ang pait dun. "Sure, but remember this, walang sekretong hindi nabubunyag. Alam mo iyon, Anong gagawin mo pag malaman ng lahat iyon? Lalo na ang dean?"

"Sa totoo lang hindi ko alam. Sana nga lang hindi malaman ng dean ito." Sabi ko pero buntong hininga lang ang narinig kong sagot mula sa kanya.

I don't really know what to do. I'm not hoping that day would come. But if it is, then I will deal with it. Just like what I said, I will fight no matter what. After all that we've been through? This  all deserve a fight.

(A/N:short ud😊 By the way, Thank you for reading. )

 Sana Pwede Tayo ✔ [Completed]Where stories live. Discover now