•09•

410 39 26
                                    

Maagang nagising si Wonyoung to prepare for school. Narealize niyang magkayakap pa rin sila. She slowly removed Yujin's hands that were wrapped around her so that the latter would not wake up. Thankfully, it worked. Yujin is still in her dreamland.

Naligo na rin siya agad at nagluto ng pagkain. Nang makitang handa na ang lahat, saka lang siya nagbihis. Suot ang uniform niya, humarap siya sa salamin. Ngumiti siya ng mapakla, nang marealize niya kung gaano siya kapangit. No wonder andaming nambubully sa kaniya.


Oh well, huling taon niya na rin naman sa Produce High. Konting tiis nalang.


Lumabas na rin ng kwarto si Yujin. She rubbed the remainders of sleep from her eyes and looked around her. there she saw Wonyoung looking at herself in front of a mirror.

"Magandang umaga, master!" The older greeted with a smile.


"Kain na." Walang gana nitong sabi at nauna nang pumunta sa kusina. Nagtataka man si Yujin ay hindi na lang siya nagsalita pa.



They ate quietly, with Wonyoung constantly checking on her phone. She's actually expecting her best friend to text her. Naalala niya tuloy ang nangyari sa convenience store kung saan niya naka-encounter ang student council vice president na si Jo Yuri.


She's having an inner battle with herself. Whether she'll tell her best friend or not.



Yujin noticed the very unpleasant look on her master's face, "Hindi maipinta ang mukha ng master ko ah." She said. She suddenly felt happy after she saw a smirk on her master's face. Achievement unlocked ika nga. "Mukha kang attitude."



Tuluyan na ngang natawa si Wonyoung. "Sira, anong mukha akong attitude?"



"Diba attitude sa wika niyo yung mataray? Ayun mukha kang ganon." Yujin answered with honesty. Wonyoung just shook her head while holding her laughter.



Hinahanda ni Wonyoung ang mga gamit niya for school while Yujin was the one who did the dishes. The younger wasn't even planning to let Yujin wash the plates but the latter insisted. Kasi raw dapat hindi nahihirapan ang master niya kaya siya na gagawa sa mga gawaing bahay simula ngayon. Basta tuturuan muna siya ni Wonyoung that is.


Dumaan ang Tita Tiffany nila para ibigay ang lunch box kay Wonyoung. She gladly accepted it and placed it inside her bag. Hindi rin kinalimutan ng tita na kamustahin si Yujin. Nagulat nga ito nang malamang hindi pa pala ito pumapasok. Umalis rin naman siya kaagad pagkatapos.


Currently in front of their gate with Yujin sending her master off (which she also insisted). "Babalik ka naman kaagad diba?" tanong nito.

"Oo naman. Mamayang hapon uuwi agad ako wag kang mag-alala." Sagot ni Wonyoung habang nag-aabang ng masasakyan. "Wag ka masyadong magkakalat sa bahay ha? Malikot ka pa naman. Baka kung ano pang gagawin mo habang nasa school ako."


Yujin mumbled the word 'school' to herself. Pansin naman ito ni Wonyoung kaya nagsalita na siya kagaad, "Ang school ay isang paaralan. Doon kami nag-aaral para matuto, Yujin." She explained and she saw Yujin nodding her head.


"Masaya ba ang school, master?" She suddenly asked. For split second nag-iba ang itsura ng mukha ni Wonyoung matapos marinig ang tanong ni Yujin. She was obviously surprised but he did not let Yujin to notice it.


And then she started to smile.




It did not reach her eyes though.





No, it isn't fun.



"Oo naman! Sobra!" Wonyoung answered with her most cheerful and convincing tone ever. She still smiled as if she haven't told Yujin a lie. Buti nalang at may huminto na sa tapat nila. Sumakay naman rito agad si Wonyoung.



master | annyeongz [ON HOLD]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon