One of Two Kinds

#13 Γιατί πρέπει συνέχεια να τσακωνόμαστε;

Παντού γύρω μου υπάρχει σκοτάδι και η ησυχία είναι τόσο έντονη που νιώθω ότι ακούω τους γρήγορους χτύπους της καρδιάς μου.
Κοιτώντας γύρω μου παρατηρώ στο βάθος αυτού που μοιάζει να είναι ένα τεράστιο δωμάτιο, ένα μικρό άσπρο φως να λάμπει. Αρχίζω να περπατάω προς αυτό επιφυλακτικά. Όσο πλησιάσω τόσο πιο καθαρά φαίνεται μια φιγούρα να στέκεται κάτω από το φως ή μάλλον να κάθεται.

"Αθηνά; Εσύ είσαι;;"

"Μαμά;" ξεφωνώ με έκπληξη και αρχίζω τώρα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το μέρος της.

"Αθηνά! Φύγε!" φωνάζει με τρόμο στην φωνή της.

"Μαμά!" φωνάζω με ανακούφιση που την βρήκα ενώ ακόμη τρέχω προς το φως. Την βλέπω καθαρά τώρα. Κάθεται με δεμένα τα χέρια και τα πόδια της σε μια καρέκλα.

Ξαφνικά χτυπάω κάπου και πέφτω κάτω πιάνοντας το κεφάλι μου από τον πόνο. Δεν καταλαβαίνω... Τίποτα δεν υπάρχει μπροστά μου.

Με δυσκολία σηκώνομαι και τεντώνοντας το χέρι μου μπροστά μου πιάνω μια σκληρή διάφανη επιφάνεια. Έξαφνα συνειδητοποιώ ότι το δωμάτιο χωρίζεται σε δύο μέρη από μια τεράστια τζαμαρία που δεν με αφήνει να περάσω στο άλλο μισό του δωματίου.

"Νόμιζες ότι θα ήταν τόσο εύκολο;" ακούω μια αντρική φωνή να λέει και στην συνέχεια να γελάει αηδιαστικά.

Μια ογκώδης φιγούρα βγαίνει από το σκοτάδι και περπατάει προς το μέρος όπου είναι δεμένη η μαμά μου. Το μόνο που διακρίνω είναι ένα όπλο στο χέρι του και αμέσως αρχίζω να βαράω το τζάμι με όλη μου την δύναμη φωνάζοντας.

"Όχι! Μην την πλησιάζεις!"

"Πλάσματα σαν κι εσάς δεν έχουν θέση σε αυτό τον κόσμο" λέει και οπλίζοντας το όπλο την πυροβολά στο κεφάλι.

"Ααααααααα" βγάζω μια απελπισμένη κραυγή μη μπορώντας να πιστέψω τι συνέβη.

Ξαφνικά δεν μπορώ να αναπνεύσω, ασφυκτιώ, και έχω ταχυκαρδία. Παθαίνω κρίση πανικού!

"Αθηνά!" κάποιος φωνάζει το όνομά μου.

"Αθηνά!" ξαναφωνάζει και ανοίγω τα μάτια μου και πετάγομαι όρθια.

Βρίσκομαι στο δωμάτιό μου και η φωνή που ακούγεται είναι αυτή του Ιάσονα έξω από την κλειδωμένη πόρτα.

Ήταν εφιάλτης! Δεν ήταν αλήθεια!

Προσπαθώ να βρω την αναπνοή μου και να ηρεμήσω. Γαμώτο... έχω βουρκώσει.