Hacker/Peter Parker (Bitti)

~10~

İlk önce ananaslı zeytinli pizza göndermesini açıklamak istiyorum. Deadpool'un ilk filmlerinin başında Wade bir pizza sipariş ediyor. Ve "Ananaslı ve zeytinli mi?" diyor. Çocuk da " evet " diyor. Wade tatlı ve tuzlu en sevdiğim diyip yiyor. En sevdiğim gönderme şeyi buydu. Ondan kitaba ekledim. Açıkladığıma göre iyi okumalar :3
*****

"İstemiyorum."

"Hadi ama Lena yapma."

"Sebze sevmiyorum bunu sen de biliyorsun Peter."

"Evet biliyorum, ama yemen gerek. Yaranın iyileşmesi ve gribinin geçmesi için."

Somurtmaya başladım ve kötü ıspanak yemeyinden bir çatal alıp yedim. Hemen yüzüm ekşidi.

"İğrenç."

"O tabak biticek."

Yavru köpek bakışı yapıp yemeye başladım.

Şimdi olanlar şöyle. İki gündür bu yatakta sebze yemeklerine maruz kalarak yatıyorum. Ha bir de Tony'e tripli olarak. Onla konuşmadığımdan Peter'ı çağırmış deli. O da bana sebze yedirmeye çalışıyor.

"Bitti işte."

Çatalı hemen bıraktım ve hemem suyu içtim. İğrenç şu şeyin tadı.

"Yemeğin bittiğine göre konuşabiliriz."

Kaşlarımı çatıp ona baktım. Demek ondan getirdi Peter'ı bir de.

"Bir şey konuşmuycam."

"Konuşmazsan çözemeyiz ama."

İç çekip bir sabır dileyip ardından ona döndüm. Bana tip tip bakıyordu.

"Benim meselem. Ben çözerim. Siz değil."

Kucağımdaki tepsiyi yanımdaki masaya geri koydum ve yatıp çarşafı kafama çekip arkamı ona döndüm. Salın beni ya.

"Anlatırsan Mr. Stark maaşına zam yapıcak."

"İşten çıktım. Zam yapamaz."

Bir iç çekiş duydum. Biraz zaman geçtikten sonra kapı açılıp kapandı.

"Konuşmuyor mu?"

"Konuşmuyor Mr. Stark."

Bu adam beni niye salmıyor? Ben gidem eski evime nolur.

"Peter birkaç dakikalığına odadan çık."

Niye çıakrtıyo ki? Kalaydı keşke.

Kapı yine açılıp kapandı. Bir iç çekiş duydum. Daha sonra yatağımın kenarı çöktü. Ayı oğlu ayı mğbarek yatak çöktü.

"Helena o çarşafı kafandan çek ve benimle konuş."

Bir şey yapmadım. Birkaç saniye sonra başımdaki çarşaf çekildi.

"He-"

"Düzgünce konuşuyoruz şimdi. İtiraz yok."

Sinirle doğrulup ona baktım. Gıcık bu.

"Konuşmak istemiyorum. Sana bir şey demek zorunda değilim."

"Ah küçük hanım zorundasın."

"Nedenmiş Mr. Ego?"

"Çünkü senin için endişeleniyorum."

"Ahh minik Stark benim için endişeleniyormuş aman ne komik şaka."

Sinirle ayaklarımı yataktan sarkıttıp kalktım. Hızlıca kapıya yol aldım. Tam açıcaktım ki Tony kolumdan tutup beni kendine çevirdi.

"Neden bir ergen gibi davranmayı bırakıp olgun iki birey gibi konuşmuyoruz?"