(Zawgyi💚)
သဘာဝအတိုင္း.... ခင္ဗ်ား ျပစ္ပယ္သြားတဲ့
တစ္ေန႕....။
ဟာဗ္ာ... အေတြးနဲ႕တင္... ေမာင္ေသမတတ္ ခံစားရတာ
ေတာ္ၿပီဗ်ာ... ခင္ဗ်ား.. ေမာင္မ်က္ကြယ္ရာက
တစ္စကၠန႔္ေလးေတာင္ မေနပါနဲ႕ဗ်ာ....။
******
At 10:09 AM...
"သက္သာလား?"
"နည္းနည္းေတာ့ သက္သာပါတယ္... ေရာင္ျဖာရယ္... ဒါေပမယ့္ ငါ ေမနတတ္ဘူး...စိတ္ညစ္ပါတယ္... ေရာင္ျဖာရာ..... တကယၠို အဆင္ေျပမေနဘူး..."
သူေကတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ကို ေဆးအနည္းငယ္ လိမ္းၿပီး ႏွိပ္ေပးေနသည္...။ လုံးဝကို ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ ႏွစ္ဖက္လုံး သူ႕သေဘာက် အလုံးစုံ ကိုင္တြယ္ေနသည္..။ သူ ၏ ႏွိပ္နယ္မႈ၊ ေဆးအပူရွိန္ေၾကာင့္ပါ လူက ထူပူႀကီး မိုးေအးေအးနဲ႕ပင္ ေခြၽးစတို႔က အနည္းငယ္ ပ်ံလ်က္....။ ေရာင္ျဖာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး စာတစ္ပုဒ္ဆိုရင္ေတာင္ အလြတ္ရမတတ္ အမူအရာေျပာင္းလဲပုံ အဆင့္ဆင့္ကို မွတ္တမ္းတင္ေနသည္ ထင္ရသည္။ မိမိေျခေထာက္နဲ႕ မိမိမ်က္ႏွာက ႀလဲ၍ သူ႕အတြက္ ျမင္ကြင္းဆိုတာ မရွိေတာ့သည့္အသြင္.....။
"ေရာင္ျဖာ... ထမင္း မစားေရသးမလား? ငါ ျပင္ထားလိုက္မယ္ေနာ္.. ၾသား လက္ေဆးခဲ့ေနာ္..။"
ထိုစကားေၾကာင့္ သူ႕မ်က္လုံးတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ဆီ နက္နဲစြာ ေရာက္ရွိလာသည္။ စိတၱိုတာလား? ေသဘာက္တာလား? စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားလား? မ်က္ဝန္းတို႔က အေျဖရွာလို႔ မရသည့္အထိ ပေဟဠိဆန္သည္...။ ကြၽန္ေတာ္လဲ အတန္ၾကာ ထိုမ်က္လုံးတို႔ကို ေငးေနမိၿပီ....။
"ခင္ဗ်ားက ဒီလိုႀကီး ခံစားေနရတာ ေမာင္က ထမင္းစားနိုင္မယ္ ထင္လို႔လား? ဟိုေန႕က ကိစၥလဲ တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္... ေမာင့္ကို ဒုကၡေပးလို႔ ေမဝသးဘူးလား ဆိုတာ တကယ္... ခင္ဗ်ား တစၡဳခု ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔... ပိုတယ္ပဲ ထင္ထင္ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ တစၻဝလုံး ခင္ဗ်ားနဲ႕ပဲ ရွိေနေစခ်င္တာ... တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင့္ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ ေအာက္မွာ ခင္ဗ်ား မြန္းၾကပ္ေနမယ္ ဆိုတာ သိေတာ့သိေပမယ့္.... တကယ္ ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဦးဆုံးနဲ႕ ေနာက္ဆုံးမို႔...."
YOU ARE READING
ပြယ်(ခင်ဗျားမှ မရရင် ရူးတော့မလို့။)S-2
Randomကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္ဖို႔ ေမြးဖြားလာတဲ့ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလး..။ ခင္ဗ်ားကို မုန္းဖို႔ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္တည္မလာတဲ့ စကားလံုးတစ္ခု...။
