Mihnet Rüzgarı

bölüm yedi/ geriye kalan hüzün

🌸🍃

Kalbiniz darmaduman olur da,siz yine de ayakta dimdik durmak zorunda kalırsınız.

Doktorun dedikleri arsızca genç adamın kulaklarında yankılanıyordu.

"Hastayı kurtaramadık..."

Karşı taraf geniş açıklama vermeye başlayınca doktordan uzaklaşıp birkaç adım attı.
Duvardan tutma gereği duymuştu.
Kendisini fark eden işçilerden biri koşarak yanına gelmişti bile.

"Mehmet Umeyr bey lütfen kendinizi kötü hissetmeyin...Bu tam başka...İnşaata bir kaza sonucu vefat eden birisi değil...Sizin bir suçunuz yok ki...Fazla düşünmeyin."

"Yine bir can kaybı..."

Daha fazla dinlemedi işçinin söyleyeceklerini. Uzayıp giden koridorda dışarı çıkmak için yürümeye başladı.Arkasında bıraktığı genç adam da kendisini rahat bıraktı.Ardından gitmenin bir anlamının olmadığı pek aşikardı.

"Kimsiniz? Sizi intiharın eşiğine getirecek ne yaşadınız? Bir intihar değil de bir kaza ola bilir mi? Gecenin bir vakti ne arıyordunuz...Ne yaşandı veya ne yaşadınız?"

Çatlayacak gibi ağrıyordu başı yine.Nefes alıp vermesi sanki bu ağrıyı körüklüyordu.Nefes almamak gibi bir şansı da yoktu ki,belki bir nebze baş ağrısı da geçerdi.

Hastanenin bahçesinde yanından ara sıra geçen insanları farkediyordu, lakin zihni donuklaşmıştı. Gecenin bir vakti zihnine üşüşen bu bilinmez olayın etkisi sanki fazla uzun sürecek gibiydi.

Bahçeye çıktığını hatırlıyordu, fakat kaç zamandı burada olduğunu bilmiyordu.

Serin rüzgar yüzüne çarparken aslında doğru düzgün bir şeyler düşündüğü söylenilmezti.Aniden birkaç adım öne attı ve ani bir kararla doktorla konuşması gerektiğine karar kıldı.

Kendisi bahçede ne kadar kaldığını bilmese de geçen zaman sadece yarım saati.

Doktorla konuşmak için içeri girdiğinde hastanenin girişindeki polis memurlarını görünce bu düşüncesini geri plana attı.

"Kimliği belli mi?"
dedi polislerin yanına gelince.

"Hayır.Kimliği veya çantası yok."

"Ne olacak şimdi?"

"Araştırıyoruz.Hem bu olayı hem de kim olduğu.Mutlaka bir şeyler bulunacak,ama yine de böyle olaylarda uzun zaman gerekiyor."

"İntihar mı? Yoksa?"

Zihnine üşüşen ve öne çıkan soruları soruyordu ve aldığı cevablar ise malumdu.

"Şimdi bir şey söylemek zor.Malum durum.İşçilerinizde doğru düzgün bir şeyler bilmiyor."

"Beklememiz gerek demek.Ona ne olacak?"

"Doktorla konuştuk bir süre morgda bekletecekler.Elbet uzun süre olması söz konusu değil."

"Bir haber olduğunda beni de haberdar edin."

"Merak etmeyin iletişim bilgilenirizi almıştık zaten."

Doktorla da konuşmak istediği için hastaneden çıkmamıştı.Doktorun odasını hemşirelerden birinden öğrenebilmişti.
Doktorun odasının önüne geldiğinde doktor da odasından çıkıyordu.

"Doktor bey."

"Ah siz misiniz? İyi görünmüyorsunuz.Bakın yüksek kattan düşmüş.Buraya kadar hayatta kalması da mucize.
Emin olun ki biz elimizden geleni yaptık."