Aral💫

16.bölüm

Bana sevgisi yok , yokluğu çok ağır gelirdi...
Pera 🌙

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

Herkesin birilerinden sakladığı sırlar vardır. Kimi ailesinden, kimi arkadaşlarından, kimi de herkesten...

Ama yine de küçük büyük herkesin ört bas etmeye çalıştığı bir sırrı vardır.

Gerçek şu ki sırlar beraberinde yalanları da getirirdi.

Eğer bir sırrınız varsa siz de yalanlar söylemişsinizdir. Bu yalanlar zaman geçtikçe artmaya başlar... Yalan söylemekte ustalaşırsınız.

Bir gün durup ne yapıyorum ben diye sorun kendinize eğer pişmanlık duyuyorsanız; tebrikler masumiyetinizi daha kaybetmemişsinizdir.

Ama eğer pişmanlık duymuyorsanız başınız sağ olsun masumiyetiniz ölmüş demektir.

Şimdi Rojda hanımın gözlerine baktığımda tek bir pişmanlık kırıntısı görmüyordum.

Masumiyetini kaybetmiş, ruhunu karanlığa bürümüştü.

Böyle insanlardan korkmamız gerekirdi.

Çünkü bu insanların yapacaklarının sınırı yoktu. Yapacakları kötülüğün bir sınırı yoktu.

Bu insanları kurtarmanın bir yolu da yoktu.

Rojda hanımın masumiyeti saf su gibiydi. Yalanları ise renkli. Hepsi birleşip siyahı doğurmuştu.

Siyah ise bir girdap olup içindeki bütün iyiliği kendine hapsetmişti.

Burda ona kimse yardım edemezdi. Ne babam, ne annem, ne Arat, ne de diğerleri kimse...

Ares'in bunları nerden bildiğini fazlasıyla merak etsem de sonraya sakladım.

Şu an herkes suskundu. Kimse ne yapacağını bilmiyordu.

Herkes yoluna devam mı etmeliydi? Yoksa 24 yıl öncesinin hesabını mı sormalıydı?

Sahi aradan 24 yıl geçmişti sorsalar ne değişirdi?

Rojda hanım herkesin hayatını mahvetmişti. Şimdi hepimizden aldığı 24 yılı geri verebilir miydi?

Sessizliği Halit bey bozdu.

"ne yaptın sen Rojda?! Bu kadar alçak nasıl olabildin?! Söylesene! Susma!"

Rojda başını yere eğmek yerine gayet dik duruyordu. Sanki... Sanki yaptığından gurur duyuyormuş gibi.

"hiç utanmıyor musun Rojda tezye"

"niye utanayım kızım?" kaşlarını çatarak sorduğu soruyla sinirle saçlarımı karıştırdım. Sinirle üstüne yürürken bağırmaya başladım.

"sen benimle dalga geçiyorsun!? Hayatımızı mahvettin?! Hayatımızı! Oyuncak değil bu! Burda oyun oynamıyoruz! Hepimizin hayatından 24 koca yıl çaldın!"

"ne yapayım Almira? Çalmışsam ne olmuş benim için gayette güzel yıllardı."

Babam tam öne atılacakken Halit ondan önce davranıp boğazına yapıştı.