Aral💫

5.bölüm

Ne istersen görürsün gökyüzüne bakarsan, ve istersen ölürsün gözlerini kaparsan...
No1.

🌴 🌴 🌴 🌴 🌴 🌴 🌴 🌴 🌴

Medya : Eva (Almira'nın arkadaşı 2. Bölümden)

~~~~~~~~~~

"nasıl yani Rojda hanım başından beri herşeyi biliyormuymuş?"

"evet. Aslında kuma alacakları kişi başka biriymiş ama Rojda hanım benim döndüğümü duyunca karar değiştirmiş."

"o zaman kardeşin Efe Elvan'ı kaçırmasa bile sen kuma gidecektin yani?"

"aynen öyle"

"peki amacı neymiş? Sana yaptıklarını bilmesine rağmen neden seni seçmiş?"

"o gün.....

~~~~~~~~~~~~~

Ben Rojda tey - anneye (anne kelimesine alışamayacaktım sanırım)şaşkın şaşkın bakarken ne yapacağımı bilemedim. Bugün ki kavga yüzünden bana eşek şakası yapıyordu kesin. Bir süre gözlerimi odada gezdirdim. Neredeydi bu kameralar!?

"kamera falan yok kızım" söylediği şeyle hışımla ayağa kalktım. Bile bile hayatımı mahvetmişti yani! Tam ağzımı açıp hesap soracaktım ki kapı çaldı. Ardından gel denmesini beklemeden içeri Arat girdi . Rojda teyze bana sarılıp fısıltıyla konuşmaya başladı.

"bunlar aramızda kalsın. Affet beni kızım ama mecburdum sana sebebini asla söyleyemem. Arat'ın siniri bozacak birşey deme sakin ol" hızlı ve aceleci bir şekilde konuşmuş  ve gitmişti. Arat bir bana bir de az önce kapıdan giden anasının peşinden bakıyordu. Onu takmadan gidip pencerenin önüne oturdum.

"özür dilerim sana vurmak istememiştim." ağır çekimde arkamı dönüp yüzünü inceledim. Söylediklerinde ciddiydi. Ayağa kalkıp tam dibine girdim. Elimi yanağına koyup konuşmaya başladım.

"biliyorum Arat sen sadece yanağımı okşamak istemiştin" bana şaşkınlıkla bakarken geri çekilip tokat attım avucumun içi yanıyordu. Umarım elimin acımasına değmiştir. Tekrar yaklaştım ve elimi tokat attığım yanağına koyup okşamaya başladım.

"acıdı mı?" bana hala şaşkınlıkla bakarken şoktan dolayı olsa gerek kafasını olumlu anlamda salladı.

"güzel... Acıması gerekiyordu." diyip geri çekildim ve tekrar pencerenin önüne oturdum. Ne zamandır kişilik bozukluğu hastalığın var Almira? Arat'ı tanıdığımdan beri. Başım hafif dönsede aldırmadım.

"bana tokat attın!" inanmaz gözlerle ona döndüm. Yalandan bir şaşkınlıkla konuşmaya başladım.

"ciddi misin Arat?! İnanmıyorum! Nasıl anladın?" bana kaşlarını çatarak bakarken bu sefer dibime gelen o olmuştu. Gözlerim bir an kararcak gibi olsada kendimi toparladım.

"benimle dalga geçme Belçim! Sonucu kötü olur." Omuzlarımın biraz aşağısından kollarımı tutup sıkmasıyla acıyla inledim. Ahh.. O kadar acımıştı ki acıdan gözlerim dolmuştu. Geri çekilip bana endişeli gözlerle bakmaya başladı.

"özür dilerim canını acıtmak istemedim özür dilerim " o kendi kendine konuşurken elim istemsiz sabah kesikler attığım koluma gitti. Hemen elimi çektim. Ama geç kalmıştım. Arat gelip hemen kazağı yukarı sıyırmaya çalışırken ona engel oldum.

"gerek yok."

"kes sesini Belçim!" demesiyle elleri tekrar kazağımı bulurken ona engel olmaya çalıştım tam o sırada kazağım yırtıldı. Ben şaşkınca bakarken o benden önce davranıp kazağı tamamen sıyırdı ve önünde sargılı kolumla birlikte yarı çıplak kaldım.