Crazy In Love With You [BOYXBOY][Completed]

Chapter 34: Pau

“Siguro nga, wala pa. But, I will make sure na malalaman rin ni James na mahal ko rin siya. I will never ever surrender. Yes, you’re right that I am nothing as compared to you. I will do my best not to break his heart. I will do my best not to make his eyes cries. Hindi ko ipaparamdam ang mga bagay na ipinaramdam mo sa kaniya noon. I will surely make him happy with me.”

Aakma pa sana ako ng isang suntok nang may naramdaman akong mga kalalakikan na umawat sa akin. Sa lakas ng kanilang paghawak sa akin. Napaupo ako sa kalupaan. Nakita ko ang dalawang lalaking gumawa ni’yon sa akin. These boys are friends of Jonathan.

Before Jonathan leaves, nag-iwan siya ng isang salita na kahit kailan ay hindi ko malilimutan.

“Akin. Lang. Si. James.” Matapos niyang sabihin iyon sa akin. Agad itong naglakad at hindi na niya hinintay ang aking pagsasalita.

Bakas sa kaniyang mga salita ang determinasyong makuha si James mula sa akin. Sa mga salitang iyon, doon ko napatunayan na talagang napabayaan ko si James. Na wala akong karapatan na muling bumalik sa buhay ng taong sinira ko.

Napukaw na lamang ang aking pag-iisp ng biglang magsalita si France sa aking gilid. Nariro kaming dalawa ngayon sa condo. We’re just waiting our parents here because they’ll going to discuss to us our up-coming wedding.

“Iniisip mo pa rin ba ‘yung mga sinabi ni Jonathan sa ‘yo kahapon? Truth hurts. Tanggapin natin ang katotohan kahit masakit at natatapakan pa nito ang ego at pride na mayroon tayo.” Saad nito sa akin. Umupo si France sa aking tabi, umusod naman ako upang bigyan ito ng sapat na espasyo.

“Tama naman siya sa lahat ng sinabi niya sa akin. Sinayang ko si James, ‘yung taong minahal ako ng totoo. Tama siya sa lahat. Wala akong kuwenta para muling bumalik sa buhay ni James. I don’t deserves another chances from James. Ayos lang sa akin kahit na patawarin niya na lamang ako.” Magsasalita pa sana si France ng biglang tumunog ang cell phone nito.

Agad niya namang tinignan kung sino ang nagtext sa kaniya. Nang makita niya kung sino ang taong iyon, parehas kaming napatingin sa isa’t-isa. At sa mga sandaling ito, nakaramdam ako ng matinding takot at kaba na maaari naming harapin ilang sandali pa lamang.

“Si dad ang nagtext. Pau, I will tell you something important.” Huminto ito sa kaniyang pagsasalita at umpo si France sa aking tabi. “We have to refuse the wedding. Kahit anong mangyari. Let us risk it all, para sa mga taong mahal natin. Ito na lamang ang bagay na maaari nating magawa bilang pambawa sa kanila.”Matapos niyang magsalita. Naramdaman ko na hinawakan niya ang aking kamay.

Ngumiti na lamang ako kay France bilang aking sagot sa kaniya. Ito na lamang ang tanging bagay na magagawa namin ni France para sa mga taong nasaktan naming dalawa. Kahit pa maging kapalit nito ang aming mga buhay.

“Pumapayag ako. Nahihiya na rin ako kay James sa lahat ng nagawa kong mali sa kaniya. Siguro, pagtapos nito. Ay magagawa niya na akong patawarin sa lahat ng kasalanan at sakit na naidulot ko sa kaniya.” Hindi ko alam kung bakit ko ito nasasabi ngayon kay France.

Tila ba pakiramdam ko ay may kung anong bagay ang mangyayari sa akin. Tila binabalot ako ng matinding kaba at takot. Nararamdaman ko na rin ang butil ng pawis ko na unti-unting pumapatak. Hindi ko mapaliwanag pero natatakot ako sa posibleng mangyari.

“Pau, ayos ka lang ba? Pawis na pawis ka. May masakit ba sa ‘yo?” Sunod-sunod na pagtatanong sa akin ni France.

“Ayos lamang ako.” Sagot ko rito ng nauutal.

Hours have passes by. Narito kaming lahat sa sala ng aming condo ni France. Kasalukuyan naming kaharap ang aming mga magulang. Tanging wala nais na gustong maunang magsalita. Tanging ingay lamang ng aircon ang aming naririnig sa mga sandali ito.