Crazy In Love With You [BOYXBOY][Completed]

Chapter 17: Jonathan

Almost five months na kaming magkakilala ni Jonathan. At sa five months na ‘yon, nahulog na nang husto ang loob ko sa kaniya. I must admit the fact that I started to fall in love with him in the short period of time. Wala naman akong magagawa. Wala rin akong choice para pigilan ang damdamin kong maramdaman ito.

If I could any choice not to feel this feelings for him, ginawa ko na. Ginawa ko na kung alam kong may ibang paraan. Kaso wala, e. Wala akong maisip na paraan para pigilan itong damdamin ko. Ayoko namang iwasan si Jonathan dahil ako lang rin naman ang mahihirapan.

Kung ipagkukumpara ko si Jonathan kay Pau. Walang-wala si Pau sa kaniya. Jonathan has everything that I need. Don’t get me wrong. Sa kaniya ko naramdaman ang totoong ‘boyfriend material’ na hindi ko nakita sa ex kong si Pau. Hindi rin naman ako naging masyadong in love kay Pau noon, ‘di tulad ngayon kay Jonathan.

He takes my breathe away from me. Sa bawat araw na hindi ko siya nakikita or nakakausap man lang. I used to overthink. And I hate myself for being an overthinker person. Ayoko lang nama’y ibang taong kakausap at lalapit kay Jonathan. Pero paano ‘yon?

I’m not his boyfriend. I’m only his friend. We’re friends. Fuck! I goddamned coward not tell him what I have feel for him. I’m too afraid of rejections. Natatakot ako na baka-ireject lang ni Jonathan ang nararamdaman ko para sa kaniya.

I know he’s surely straight. He likes girls. He wants to have a complete and decent family. Am I losing my hope to be with him forever? How could I tell him about my feelings towards his? Natatakot ako. Ayokong iwasan at masira ang pagkakaibigan naming dalawa nang dahil lang rito sa nararamdaman ko.

Ngayon pa nga lang, nasasaktan na ko. Nitong nakaraang linggo, hindi kami nakakapag-usap ni Jonathan. Hindi rin kami nagkikita. Kapag naman tinetext ko siya, walang reply. Kapag naman kumakatok ako sa dorm niya, walang tao at laging nakalock ang pinto.

Tama pa ba itong ginagawa ko? Masyado ko nang sinasaktan ang sarili ko. Pati ang puso ko nadadamay na sa kagagawan ko.

“Baks! Ang lalim ng iniisip mo.” Narito na pala si Jess. Hindi ko man lang siya napansin na nasa tabi ko na pala ang kaibigan ko.

“Wala lang ‘to.” Sagot ko rito. “By the way, kararating mo pa lang ba?” I added.

“Bakla ka talaga ng taon, no? Ngayon lang! Kanina pa nga kita tinatawag, parang wala kang naririnig. Kung hindi lang kita kaibigan, nakudulan na kita.” Galit na sabi nito saakin.

Napatawa naman ako sa naging reaksyon niya. Tama nga naman siya. Ang igsi ng tanong ko, pero ang haba ng sagot. Palaban talaga itong kaibigan ko, e.

“Haba naman ng sagot mo, baks! Ang igsi lang nun, oh? Igsi lang.”

“Pasalamat ka, baks. Guwapo ka. Kung hindi, okray ka saakin.”  I smiled at him.

Jess is always with me kapag may problema akong pinagdaraanan. He’s my should to cry on, shoulder to lean on anytime I want. Jess is a good friend of mine since then. Coz he’s the only one who understands my feelings. Siya lang rin naman ang kaibigan ko rito sa campus.

“Baks?” I called him to our endearment. Baks is just a word with meaning. Baks is our endearmment of Jess. It symbolizes our friendship, our strong bond and our determination of foundation of our frienship.

“Why? Don’t tell me na may pinagdaraanan ka?” Kilalang-kilala talaga ako ng kaibigan ko. Alam na alam niya kung may problema ko o wala. Isang tango lang ang aking ibinigay sa kaniya. Senyales ng aking pag-sang ayon.

Napabuntong hininga na lamang ako at umayos sa aking pagkakaupo. Ibinalik ko ang aking tingin sa mga estudyanteng nagpapractice ng kanilang laro para sa nalalapit nilang basketball tournament.

“Ang guwapo ng number 15, baks, no?” Biglang sabi ni Jess. Agad ko namang nilingon ang sinabi niyang number. At nang makita ko ang taong iyon, wala ngang duda.

He’s quite cute and handsome guy. Nakakadala ng kagwapuhan niya ang paglalaro niya ng basketball. Knowing Jess, he has a standards for selecting and picking a guy. Hindi naman siya pumapatol sa mga low standards ng lalaki.

“Oo.” I answered him back.

“Now, tell what’s bothering you now?” He ask me in his tone of being serious.

Kaya minsan, ayokong magsasabi ng problema sa kaniya, e. Masyado siyang nakakatakot kapag naging seryoso. Masyado namang maharot kapag nasa mood.

“It’s about Jonathan, Jess.”

“What’s with him, baks?” He asked.

“Frankly speaking, I found myself falling in love with someone again.”

Ang hirap pala ng ganitong sitwasyon. Hindi ko alam kung paano ko lalabanan ‘yung emosyon ko. Aminado naman ako na, nadadaig ako ng kalungkutan. Pero I should be thankful that Jess is always there for me, for making me happy.

Naghihintay ako ng kaniyang itatanong or sasabihin, pero wala akong narining mula sa kaniya. Kaya naman, pinagpatuloy ko ang aking sasabihin.

“In just only five months, I found myself falling in love with, Jonathan. Hindi ko alam kung paano at kailan nahulog ang loob ko sa kaniya. Nagising lang ako ng jsang umaga, na mahal ko na pala siya.

I am thinking if I could tell him about my feelings towards him. Pero pinangungunahan ako ng takot at ang posibility na mareject ako. Alam ko naman kung gaano kasakit ang magmahal ulit. Pero, ano bang magagawa ko? Tumibok lang naman ang puso sa kaniya.”

“Alam mo, baks. Hanga ako sa ‘yo, bakit? Kahit nasaktan ka na sa past mo, patuloy mo pa ring ino-open ang puso mo para sa iba. Although, the idea of loving someone is a lil bit hard and scary pero tao tayo, baks. Talagang mararamdaman natin ang pagmamahal sa isang tao, gustuhin man natin o hindi.

If you could tell Jonathan about your feelings, then do it. Set aside your fear and the idea of rejection coming from him. Try it and do it and face the consequence of your doing, baks. Basta I’ll always here to support you no matter what. I am your friend who’s one call away. Always remember that.”

“Thank you, baks. Hindi ko alam kung paano kita mapapasalamatan para dito. I am greatful and thankful for having a good friend like you sa buhay ko.” I give him a smile of relief.

This this the only way I can for myself. Jess is so very good when it come giving advices. Parang sobraang rami niya nang pinagdaanan sa buhay. He’s so definitely in-depth sa ganitonf klase ng yugto ng buhay.

Jess and I decided to go to our room. Magsisimula na raw ang klase dahil na late lamang raw ang proof namin ng ilang minuto. Habang naglalakad kami ni Jess sa corridor ng faculty building namin. I saw a very familiar man talking to a girl. Sabay silang naglalakad. At base sa kanilang mga facial expressions, they’re both happy talking to each other.

“Jonathan…”