Feniks in de As [Kronieken van Rhâga #1]

Hoofdstuk 27

Livia werd de volgende ochtend gewekt door geklop op haar deur. Het geklop bleef in een stevig tempo aanhouden, waardoor ze chagrijnig overeind kwam.

Een vermoeide Aeryn trof ze aan in de deuropening en haar slechte humeur was gelijk verdwenen.

'Cassia?'

De jonge vrouw schudde haar hoofd.

'Het is onmogelijk om haar in dit kasteel te vinden,' fluisterde Aeryn gefrustreerd. Ze slaakte een diepe zucht. 'Maar goed, Sabina heeft iedereen bij elkaar geroepen. Over vijftien minuten moet je in de eetzaal zijn.'

'Wat is er zo ernstig?' vroeg Livia nog, maar Aeryn had zich al omgedraaid en verdween de gang uit. Livia balde gefrustreerd haar vuisten.

Snel kwam ze in beweging. Vijftien minuten was weinig, maar het was beter dan de vijf minuten die Aeryn haar ooit gegeven had.

Toch bleef er een enkele gedachte aan haar knagen. Ze dacht terug aan wat de koning gisteren had gezegd.

Zou Sabina haar nu iets aandoen omdat ze naar het diner van de koning was gegaan?

Nee, dat zou ze nooit publiekelijk doen.

Toch?

De minuten gleden voorbij en Livia werd steeds nerveuzer, totdat ze zich uiteindelijk met een snel kloppend hart bij haar vriendinnen voegde in de eetzaal.

'Wat is er aan de hand?' vroeg Livia, maar alle drie de meiden haalden onwetend hun schouders op.

Er waren meer soldaten in de eetzaal dan gisteren, toen de koning bij hen had ontbeten.

Sabina stond aan de andere kant van de zaal met enkele mannen te praten. De uitdrukking op haar gezicht was ernstig, waardoor iedereen wist dat er iets gaande was.

De Desi wachtten in spanning af. Sommigen waren met elkaar aan het praten, terwijl anderen met grote ogen naar Sabina bleven kijken.

Minuten streken voorbij voordat de opdracht werd gegeven om de deuren te sluiten

Livia's handen waren ondertussen warm en zweterig.

'Fijn dat jullie zo snel hebben kunnen komen,' sprak Sabina toen de deuren dicht waren. Ze deed enkele stappen naar voren en kwam in de halve cirkel van de tafels staan. 'Afgelopen nacht is er iets verschrikkelijks gebeurd.' Sabina's stem werd rustiger en ze liet haar ogen over de groep glijden. Iedereen keek ze één voor één aan. Sabina wist hoe ze iedereen aan haar lippen moest krijgen. Ze wachtte nog enkele seconden voordat ze iedereen uit hun lijden haalde: 'De heer Cratsley, één van de persoonlijke adviseurs van generaal Tomaso, is vannacht om het leven gekomen.'

Geschrokken keek Livia op naar het Hoofd van de Desalto. Iedereen deed hetzelfde, net als Aeryn en Sean, maar die wisten hun emotie nog enigszins onder controle te houden.

Livia's ogen vonden die van Sean. Dezelfde gedachte ging door hun hoofd.

'De koning weet nog niet hoe de heer Cratsley is overleden en voor zolang dat niet bekend is, heeft hij opgedragen dat niemand in of uit de kasteelmuren mag,' vertelde Sabina hen. Ze likte haar lippen en keek naar haar Desi. 'Dat houdt dan ook in dat zolang het niet bekend is wat er met de heer Cratsley is gebeurd, onze optredens in Yta niet doorgaan.'

Iedereen hapte geschrokken naar adem.

Livia voelde hoe haar hartslag bonkte in haar keel. Ze dacht niet aan het optreden dat niet door ging of hun vrijheid dat hen afgenomen werd. Er was maar één vraag die door haar hoofd bleef spoken.

Wat had Cassia gedaan?

De rest van Sabina's verhaal kwam niet meer binnen.

Ze wisten dat het Cassia niet hoefde te zijn, maar ze hield alleen zichzelf voor de gek als ze ging beweren dat Cassia hier niets mee te maken had.