To Win The War (Belle Ville Series #1)

Chapter 10: The ride

CHAPTER TEN

The ride

"ABANG ka lagi sa mga bolang ibibigay ko. Ayusin mo talon mo mamaya, baka magpabebe ka na naman do'n," iritang sabi ko kay Rara bago magsimula ang second set. Panalo kami no'ng first set, kaya hindi kami pressured ngayong second set.

"Nakakahiya kayo. Nanalo nga tayo no'ng first set pero ang lamya ng galaw niyo. Wala kayong baon na palo kanina. Puro madaling i-receive mga palo niyo," kunotnoo kong sabi kaya napamaang si Rara.

"At ikaw? Maganda ang laro mo? Hindi ka ba mayabang masyado?" inis na reklamo niya.

Sasagot sana ako pero inunahan ako ni Coach Quirro. "Tama si Feem. Ang lamya ng galaw niyo kanina. Ayusin niyo na lang ngayong second set."

Inirapan ako ni Rara.

"Mahina 'yong kalaban, oo. Pero hindi ibig sabihin no'n ibababa niyo 'yong level niyo sa kanila. Ipakita niyo sa kanila kung paano talaga kayo maglaro," seryosong sabi ko at saka ako lumagok ng tubig.

"Ano pa nga bang gagawin namin? Ikaw naman lagi nasusunod kahit walang kuwenta pangangatuwiran mo," sagot ni Moyen at saka siya padabog na umupo sa bench. Isip bata. Napailing na lang ako.

Nang magsimula na ang second set, sunod-sunod ang puntos namin. Pumupuntos din naman ang kabila pero nakakapuntos lang sila kapag error namin.

Napapailing na lang ako dahil masyadong kalmado ang mga ka-team ko. Kung mahina ang kalaban, dapat ipakita nilang malakas sila. Bakit ba pinapakita nilang mahina rin sila? Ano? Tamad na tamad lang maglaro?

Nang matapos ang second set ay kunotnoo akong nagpunta sa bench namin.

Bumuo ng bilog ang team namin kasama ang mga lalaki at sabay-sabay kaming nagdasal. It's part of our routine. Praying.

Nang matapos ang seremonyas nina Coach Zavardo at Coach Quirro, bumalik na ako sa bench.

Bago ko pa man makuha ang bag ko sa bench, napatingin ako kay Trev na tinalon 'yong railings. Naglakad siya papalapit sa 'kin habang bitbit ang gym bag niya.

Ano na naman kaya ang pakay niya? Minsan ay gusto ko na lang maglaho na parang bula para lang tantanan niya ako.

"Bakit wala ka sa mood? Panalo naman kayo." Napakunot ang noo ko nang sabihin niya 'yon.

"Maganda 'yong naging game niyo. Pero 'yong sa 'min, boring. Puro pabebe 'yong kakampi ko," iritang sabi ko kaya mahina siyang natawa.

"Chill. Maybe they didn't want to waste their energy dahil kaya niyo namang manalo without giving it all."

"They should quit then," malamig kong sabi at saka ko kinuha ang bag ko para magpunta sa CR.

Hindi na ako nag-abala pang lingunin siya. Team captain siya, dapat hindi gano'n ang mindset niya.

Pagdating ko sa CR ay biglang tumahimik sila Betty na kanina ay nagtatawanan habang nagkukuwentuhan. Masyado naman silang obvious. Minsan, galingan naman nila.

Sa inis ko ay lumapit ako sa kanila at saka ko siya sinampal.

Nanlaki ang mga mata niya at galit na tumingin sa 'kin. "What was that for?!" singhal niya. May sasabihin pa sana ulit siya pero sinalubong ko ulit ng sampal ang kabilang pisngi niya.

"Hindi ka gumagalaw sa court kanina. Kampante ka na kami ang gumagalaw para sa 'yo," madiin kong sabi. Wala akong pakialam kung mali ang ginagawa ko. Sa lahat nang nagawa nilang mali sa 'kin ay kulang pa 'to.