ကိုယ္အလွကိုေငးရင္းမဲ့ၿပဳံးတစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ကာ ဆံစမ်ားကိုသလိုက္သည္။ အၿမဲလိုလို ဝမ္းေဝးကို လွန္တင္တတ္တာကြၽန္ေတာ့္စတိုင္ပင္။

ျပင္ဆင္ၿပီးတာနဲ႕ အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။

"ေဟ့ေကာင္ ခြန္းဆက္ မနက္စာမစားဘူးလား … …"

ေဖေဖရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ အိမ္ေပါက္ဝေရာက္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းတို႔ရပ္တန့္သြားသည္။ ဆူခံရမွာစိုးလို႔ အေပါက္ဝထိ တိုးတိုးေလးလာပါတယ္ဆို။

"ဗ်ာေဖေဖ … မစားေတာ့ဘူး … …"

"မင္းကငါ့ကိုေစာက္ဂ႐ုမစိုက္တာလား … …"

"ဟာဗ်ာ မဟုတ္ကပါဘူး … … "

"ေသခ်ာလို႔လား မင္းငါရွိရင္နာပူမွာစိုးလို႔မလား … …"

စပါၿပီ ရစ္တာေတြ။ ေဖေဖဟာေလ မိန္းကေလးသားျဖစ္ၾကည့္ ငါ့ဘဝေတာ့ မေတြးရဲစရာပဲ။

"သား သားသြားၿပီဗ်ာ … …"

"ေဟ့ေကာင္ ဟာ ဟိတ္ေကာင္ ခြန္းဆက္ … …"

"ဟဲ့ေကာင္ေလး သား  … …"

ဆက္ေနရင္ နားပူမယ္ဆိုတာ သိေနတာေၾကာင့္ အျမန္လစ္ထြက္လာလိုက္ကာ။ ကြၽန္ေတာ္ဒါရိုက္ဘာေမာင္းမယ့္ ကားအျဖဴေလးအေပၚအျမန္ေျပးတတ္လိုက္သည္။ ေနာက္မွာေတာ့ေဖေဖရဲ႕ ဆဲသံမ်ားက ေလနဲ႕အတူလိုက္ပါလာခဲ့သည္။

ေက်ာင္းေပါက္ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကဆင္းလာလိုက္ရင္း

"ေအာ္ ဦးဖုန္း ညေနလာမႀကိဳနဲ႕ေနာ္ … …"

"ဟာ အကိုေလးအေမက … …"

"က်ေနာ္ရွင္းလိုက္မယ္ … …"

ေျပာရင္း ေက်ာင္းေပါက္ဝသို႔လွည့္ထြက္လာလိုက္သည္။ ေက်ာင္းကငါးထပ္ေက်ာင္းႀကီးပါ။ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ လာတတ္တဲ့ေက်ာင္းသားတိုင္းက အသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခုစီကပါပဲ။

ေက်ာင္းခန္းဘက္သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ မိန္းကေလးတိုင္းရဲ႕ တိုးတိုးနဲ႕ ခ်ီးမြန္းခန္းေတြက မၾကားခ်င္လဲၾကားေနရတာ ေန႕တိုင္းလိုလိုပါ။

ေက်ာင္းခန္းထဲဝင္လာၿပီး အတန္းေနာက္ဆုံးကို ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္ထိုင္ခုံေတြမို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေရွ႕ေနာက္ေဘး ကြာေနသည္။

ဤချစ်ခြင်းမှ........(Z&U)♥completedحيث تعيش القصص. اكتشف الآن