Gusto kong umupo pero hindi ko magawa. I can just look around the room. Hindi ako makapaniwala. Hindi ito ang itsura ng langit. Did I failed to my plan? Am I still alive? May nagligtas sa akin?

Wala akong matandaan bago ako muling mawalan ng malay kundi ang hindi klarong tinig at ang paglanghap ko muli ng hangin. My eyes heated if Lyndon caught me again? Nabigo na naman ba ako at nahuli muli sa tangkang pagtakas.

"Mabuti at gising ka na." mabilis akong napalingon sa nagsalita at naningkit ang mga mata ko ng makita ang isang hindi pamilyar na lalaki. He's so tall, his hair is a bit messy like he brush it frustratedly numerous times to make it look like that. His brows were thick and in a good shape, narrow nose that serve as a bridge to his dark gloomy eyes.

It was dark as the night and as mysterious as the ocean. Sobrang lalim na kapag tinitigan ko ay nauubusan ako ng hininga. His lips were so red. He has an angled jaw that make him look so gorgeous in a manly way. He's wearing a simple white shirt that his broad shoulder, massive and muscular body is so evident.

He crossed his arms and the veins in his arms protruded. He look directly at my eyes. My mind start to wonder who is this man? But I sigh in relief, it's better to see a stranger than to see Lyndon or my Mommy's face. Ang tanong niya ay nagpakompirma lang sa akin na nabigo nga ako para pumunta sa kabilang buhay kong nasaan si Kairus.

Bahagyang nanikip ang dibdib ko. Why did this man save me from drowning? Siya ba ang may-ari ng tinig na hindi ko klarong naririnig noong makalanghap muli ako ng hangin?

I cleared my throat and try to speak if I can do it and I sigh as a hoarse voice come out in my lips.

"There's no more reason to live. I better stay in afterlife than to live in hell." his eyes were wary and he squinted it at me. Dahan dahan lang iyon dahil sa hindi ko pa klarong tinig.

"Ganoon lang kadali na tapusin sa iyo ang lahat?" his cold baritone voice said that make me feel goosebumps. My lips twitched as I remember the man who have the same tone as that.

"You don't know what I've been through. I was locked in hell. I lost the man I truly love."

"Kainoa Treverous Verceluz, right?" my heart took a sudden leap in the sudden mention of his name. Umawang ang labi ko kasabay nang pamimilog ng mata.

"H-How did you know him?" gulat kong saad at hindi pa masiyadong maitaas ang boses dahil sa pamamalat. He cock his head cockily and put his hand on the side of the bed.

"He's your boyfriend, right? You attempt a suicide in a thought that he was gone because of the hotel explosion?" what he said make me elicit a gasp. Paano niya nakuha ang impormasyon na iyon. Hindi ko siya kilala. Ni hindi pamilyar sa akin ang mukha niya.

"Who are you?" I ask seriously and he look at me intently as he seat on the side of the bed. Agad na lumubog ang kama dahil sa bigat niya.

"I'm Zaijan, your cousin." agad na nalaglag ang panga ko sa sinabi niya.

"W-What?" gulantang kong tanong. Nanatili siyang seryoso at walang pinagbago ang mukha. He's looking at me lazily.

"I'm Gwendolyn's son." simple niyang saad at natigilan ako. Nang naproseso ang sinabi niya ay napasinghap ako pero nalasahan ko ang pait at nanikip ang dibdib ng maalala si Tita.

"A-Anak ka ni T-Tita?" I see pain and rage in his eyes as I said it. Bigla akong nanlamig roon. Nag-init ang pisngi ko dahil sa nangyari kay Tita. Hindi ko nakompirma kung totoo ang sinabi ni Lyndon, but I know him. He can do it without thinking twice.

"S-Sorry dahil s-sa akin..." I trailed off when my lips quiver.

"Wala kang kasalanan." tumulo ang luha ko sa sinabi niya. Seeing his dark intense eyes filled with pain and rage make me confirm that Lyndon really... Hindi ko magawang sabihin. Sobra sobra ang nararamdaman kong sakit ngayon dahil sa pagkawala ni Tita nang dahil sa akin.

Running Through The Waves (Isla Vagues Series #1) COMPLETEDWhere stories live. Discover now