Off Balance

Chapter 11

"Am I an awful father?"

Natigil siya sa paghalo nang tinitimplang gatas nang marinig itong nagsalita. Medyo bumaba na ang lagnat ni Millie kaya nakahinga na sila pareho ng maluwag. Naisipan niyang magtimpla ng gatas dahil nahirapan siyang makatulog ulit.

"Hindi naman siguro", tanging sagot niya. Naninibago siya sa lungkot ng boses nito.

"We're fine when you didn't came into   her life", nakayukong wika nito. Pareho silang nakatitig lang sa kutsarang iniikot-ikot niya sa baso.
Gusto niyang sumagot sa sinabi nito ngunit walang salitang lumabas sa kanyang bibig. "But I've never seen her happier when she's with you. I want to envy you for making her laughed without efforts. I want to envy the love she gave to you. Akala ko sapat na yong naibigay ko sa kanya ang lahat, but I was wrong. Akala ko sapat na yong lagi akong nasa tabi niya, but I was too wrong. The joy you've put in her heart was  incomparable. Despite of hating you, I still want to thank you for always putting smile on her face everyday. Although I don't know why you love her that much, to the point that sometimes, you gave her everything that she wants even,   it'll endangered your life."

"She want to dance",tanging nasambit niya sa haba ng sinabi nito. Siguro ito 'yung tamang oras para sabihin dito ang gusto ng anak dahil tila nagising na ito sa katotohanan. "She was peeping on my class when I saw her. Sinundan ko siya at tinanong  kung gusto ba niyang maging ballerina, then she answered, yes. But she was not allowed by her father. I pity her honestly. 'Yung tipong parang magnanakaw kaming dalawa na takot mahuli. We've been dancing secretly without your knowing. That's her dream Byron, sana mabuksan mo ang puso mo na pagbigyan siya dahil iyon ang gusto niya. Tuwing nakikita ko siyang sumasayaw, nakikita ko yung kinang sa mga mata niya. Hindi mo siya masisisi kung malapit siya sa akin dahil malaya niyang naipapakita sa akin ang talentong pilit niyang itinatago sa'yo. And I'm sorry for that. Wala akong karapatan na manghimasok but Millie deserve the best. I lost my balance years ago. Sinubukan ko, but I failed. My balance was way off. At okay lang 'yon, dahil nakamit ko na yung pangarap ko kahit papaano. Pero si Millie, bata pa. Let her explore her dream Byron, please."

"Will you promise not to leave her?" Malamlam ang matang tanong nito.

Hindi niya mapigilan ang mapaluha. "Of course, I will not. I'll be her guide everywhere she go."

'Makabawi man lang ako kahit papaano sa kasalanan ko sa inyo.'

Saglit na nagtama ang kanilang paningin. Para makaiwas ay humigop na lang siya ng gatas at saka lang nalaman na malamig na pala iyon dahil sa kakahalo niya.

"It sounds weird but.... Friends?"
Napahawak ito sa batok habang ang isang kamay ay iniangat para makipagshakehands sa kanya.
Alanganin siyang ngumiti at inabot ang kamay nito.

"You have milk left on your lips", puna nito habang titig na titig sa kanyang labi. Wala sa loob na nilabas niya ang dila para simutin ang tinutukoy nito. Saglit siyang natigilan ng makita ang mariin nitong paglunok habang lalong humigpit ang pagkakahawak sa kanyang kamay.

"About the kiss..."

Agad niyang binawi ang kamay at mabilis na tumalikod para ilagay sa lababo ang kanyang ginamit na baso. "Ahm, I think. I feel sleepy already. Yeah right, I-- I should sleep now."

Lalampasan na sana niya ito ng hawakan siya nito sa siko. "Am I really you're first kiss?"

Natigilan siya sa tanong nito. Mariin niyang nilunok ang laway dahil nag-uumpisang mag-rigodon ang kanyang puso dahil sa kaba. Hindi niya maipaliwanag ang kabang iyon, basta ang alam niya naramdaman na niya iyon umpisa nang halikan siya nito.

"Serene."

"Ahm, I think... Ahm, it's not that important. I-- I really need to---

Hindi na niya naituloy pa ang anumang sasabihin sana dahil bigla siya nitong inikot paharap dito at walang paalam na sinakop ang kanyang mga labi. Gusto niya sanang magprotesta ngunit nang ibuka niya ang bibig ay naging daan iyon para ipasok nito ang dila at nilaliman ang halik.