Mistake

Chapter 14

PENELOPE ANDREA SMITH

"Sweetheart." mom called me

I looked at her. "Yes mom?"

"Ody is waiting for you." nakangiting sagot niya

Napangiti ako ng malaki bago kinuha ang sling bag ko. I wrapped my arms in my mother's arms. "Are you happy with Odysseus?" she asked

Wala naman sigurong masama kung sasabihin ko ang totoo, and besides she's my mom. I inhaled deeply. "Yes mom. I'm happy with her." I honestly said.

"Do you like her?"

Napatingin ako kay mommy na seryosong nakatingin sa'kin. Napaiwas ako ng tingin. Alam kong hinding hindi ako makakapag sinungaling sa kanya. Kung mayron 'mang taong nakakakilala sa'kin ng lubusan, it's mom.

I sighed. "No mom." I answered honestly. "I love her." mahinang dagdag ko

She caressing my hair while smiling from ear to ear. Napangiti din ako. Kahit hindi niya sabihin sa'kin, alam kong masaya siya dahil sa narinig. Isang beses kasi, hindi ko sinasadyang marinig ang pag-uusap nilang dalawa ni Nanay Melba sa kusina. Doon ko nalaman na mas gusto niya si Odysseus para sa'kin. At hindi ko alam kung bakit.

"Tell her sweetheart." nakangiting saad niya

I inhaled deeply. "But, how?"

she kissed my forehead. "Hayaan mong puso mo ang magsabi para sayo."

I smiled and hugged tighter. Ilang beses ko na bang nasabi na napaka swerte ko sa kanya? Sa kanilang dalawa ni Nanay Melba? Maraming beses na, pero hinding-hindi akong magsasawang sabihin ulit 'yun.

"Tara na. Naghihintay siya sayo."

I nodded at her. Sabay na kaming bumaba sa hagdan. Nakita kong prenteng nakaupo si Ody sa sofa. Napangiti ako. Ito na naman ang puso ko. Grabe na naman sa pagbilis ng tibok.

When she noticed that I'm here, she's stand up and smile sweetly at me. "Goodevening Penelope."

Nahigit ko ang paghinga ko. Her soft voice. Gosh! I want to kiss her right now.

Pakiramdam ko pa nga parang may nagrarambulan ko sa loob ng tyan ko.
Is it butterflies? No. I feel the entire zoo in my stomach right now.

"Odysseus." mom called her

"Tita?"

"Please, take care of my daughter."

she nodded. "I promise tita."

Mom sweetly smiled at her before turn her gaze to me. I mentally gulped when I see her smirked. "Tell her, sweetie." she whispered.

I nodded. "I will mom."

"Sige na. Umalis na kayo at baka matraffic na kayo ngayon sa daan."

Nagmano kami saglita kay mommy bago tuluyang umalis. At katulad ng lagi niyang ginagawa pag magkasama kami, pinagbuksan niya ko ng pinto ng sasakyan niya bago siya umupo sa pwesto niya. I fasten my seatbelt when she start the engine. I took a deep breath. I feel nervous.

"Relax wag kang matakot. Hindi nangangagat si mommy." biglang saad niya

Inirapan ko siya. "Sino bang nagsabi na natatakot ako?"

mahina naman siyang natawa. "Ay hindi kaba natatakot?"

I raised my left brow to her. "Hindi 'no. Ang isang Smith, ay walang kinatatakutan."