Mistake

Chapter 7

PENELOPE ANDREA SMITH

Tahimik ang naging buong byahe namin pauwi ni Ody. Nakangiting nakatingin lang ako sa labas ng bintana.

Para nga kaming tanga ni Ody dahil magkakatinginan kami at sabay na ngingiti. Napatawa ako sa isip isip ko. Ngayon ko lang ulit naramdaman ang ganito.

Nabalik lang ako sa wisyo ko ng tumigil na ang sasakyan ni Odysseus sa tapat ng bahay namin. I sighed. It's a long night again.

Agad naman niya kong pinagbuksan ng pinto. Gentlewoman talaga, no wonder, I like her.

"So, see you tomorrow?" she said while smiling from ear to ear

I nodded. "Yes. I think." nakangiting tugon ko

We looked at each others eyes. I bit my lip to suppress a smile in my lips. Para akong bata kung kiligin.

"Hindi kaba papasok muna sa loob?" I shyly asked her

"Ahm, I think, hindi na. Madilim na din kasi. Baka hinahanap na ko nina mommy." she softly said

I nodded. "Be careful."

"Sure."

I sighed. "Call me when you get home."

She lovingly smiled at me. "Whenever I'm with you I feel like I am home."

I jokingly slapper her arms. "Ang harot mo talaga."

She laughed hard. Gosh. Nakakahiya. Pakiramdam ko sobrang pula na ng buong mukha ko. Ang hilig talaga niya magpakilig. Bwisit!

"Umalis kana nga." ang pabebe ko din. Kainis

She chuckled. "Yes po. But, can I visit you tomorrow?" She asked

I nodded at her. "Sure, no problem."

Napahinga naman siya ng malalim dahilan para mapakunot noo ako. "Why? Is there something wrong?" Kunot noong tanong ko

"Nothing. I'll just miss you."

Napaiwas naman ako ng tingin. Damn it! Pakiramdam ko magkakasakit ako sa puso dahil sa kanya. Hindi ba siya napapagod kakapakilig sakin?

I heard her sweet laugh. "I have to go Pen. See you tomorrow."

Napapikit na lang ako ng maramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa noo ko. Bahagya ko ding naamoy ang pabango niya.

Damn! She smell wonderful.

"Call me Ody." paalala ko

She nodded in response. "I will." nakangiting tugon niya

Nang makaalis na siya saglit ko pang tinanaw ang sasakyan niya bago ko napagpasyahang pumasok sa loob. Para akong tanga na sobrang laki ng pagkakangiti.

"You look happy sweetheart."

My jaw dropped when I see the most beautiful woman I've ever seen in my entire life. She's here! I run towards her and give my best tightest hug.

"I miss you so much mommy." I softly said to her

I heard her chuckled. "I miss you too sweetheart."

I pulled out a hug and stared her intently. Kitang kita ko ang eyebags niya at ang laki ng pinayat niya. But still, she's beautiful.

"How are you Mom? Kailan ka pa dumating? Bakit hindi mo sinabi sakin para naman nasundo kita." sunod-sunod kong tanong