How Do We Live?

Chapter 4: Hydrolysis

"Bakit ka na naman nandito?" Maarte kong sabi sa kanya. Napawi naman ang ngiti sa mukha niya dahil sa pagmamaldita ko.

"Masaya lang ako! Eto naman napakasama sa akin!"

"Nikkolo, kilala kita! Anong meron?"

"I'm back for doing surgeries!"

Napatigil ako sa sinabi niya at hinarap siya. His bubbly face is back again on him kaya naman hindi ko na napigilan ang mapailing. He seems so happy about it kaya hindi ko na napigilan ang mapangiti na 'rin dahil sa saya sa mukha niya.

"It's good to know that you're back on doing surgeries."

"Oo nga, e. Si attorney kasi, kwinestyon niya iyong memo ng ospital na hindi muna ako pwede sa O.R. He said that they shouldn't reprimand me and let me do my job. I'm innocent 'till proven guilty."

"He did that?!"

"Oo! Nakalimutan ko na nga iyong pang-gagago niya sa akin noong nakaraan dahil sa ginawa niya, e!'

Natahimik ako dahil sa sinabi niya. I look at him and think of what Rahim had told me earlier this morning.

He's here in this hospital because I'm working her. He is here because he's reaching me again.

After nine years?

Is that even possible?

Ang kabog sa dibdib ko ay mas lalo lamang pinalala ang mga bagay na natakbo sa utak ko. As my heart races by the mere thought of his intentions in this hospital, parang kakawala ang puso ko dahil sa mga nalaman.

Nikkolo and I, along Rissa, took our lunch on the cafeteria of the hospital. Tahimik lamang akong kumakain doon habang si Rissa ay hindi matigil ang bibig kakakwento kay Nikkolo tungkol kay Rahim.

"Naku, Doc. Grabe iyong dating ni attorney! Ung buhok niya! Parted tas parang perm pa iyong dulo. Gosh! Sa k-drama ko lamang nakikita iyong mga ganun! Grabe ang pogi!"

"Sus, Rissa! Normal na mga ganun ngayon! Ang baduy kaya!"

"Doc ang bitter mo! Promise pogi nga si attorney! Kulang na lang halikan ko iyong bawat hakbang na gagawin niya! 'Tas pakiramdam ko Malaki 'rin iyong alaga noon!"

"Rissa! Iyang bibig mo! Naku!"

"Tanong mo pa kay Doc Angel! Diba doc? Malaki iyong kargada ni attorney?"

Pakiramdam ko ay pinamulahanan ako dahil sa narinig ko kay Rissa. Nikkolo stop from eating his food at matamam na tinignan ako. I awkwardly look at them and shrug my shoulders just so I will get away from the embarrassment from Rissa's remarks. I look at Nikkolo na ngayon ay mukhang inaantay pa ang idadagdag ko sa gestures ko but I decided to stay silent.

Kung hindi mo kayang magsinungling, mas mabuting manahimik na lamang.

Ni let-go rin nila ang topic na iyon ng mapalitan ng tungkol sa lawsuit ni Nikkolo. I finished my food at nagpaalam na sa office ko muna dahil wala na naman akong nakapilang trabaho sa ward. Mabuti naman at hindi gaano karami ang pasyente ngayong araw. At least they are safe!

I just study for my upcoming surgery next week. Advance Hemorrhoids and breast biopsy for open or lumpectomy. Ang isa ay sa lunes na at ang isa ay sa biyernes naman. I even watch differenct surgical videos involving the two procedures hanggang sa maubos ang oras ko para sa shift ko na ito.

"Hey... are you busy?" Napalingon ako sa pintuan ko and saw Rahim there. He's leaning slightly, hands inside his pocket and his eyes directed on me. Tinanggal ko ang anti-rad glasses ko at tinignan siya.

"I'm just studying. Why? Do you need anything?"

"Ikaw... ikaw ang kailangan ko."

My heart rallies inside of me ng sabihin niya iyon. Ang mata niya ay seryosong nakatingin sa akin habang nakahilig pa 'rin siya sa gilid ng pintuan. I gulp my own saliva while I look at him at bahagyang nahiya dahil sa sinabi niya. Ang kalabog sa dibdib ay sobrang lakas, pakiramdam ko ay naririnig niya iyon.