Hurts so Good [✓]

CHAPTER 6

Napaiwas ito ng tingin. Pinunasan ko naman ang luha ko.

"Deus, ano pa bang gagawin ko? Kasi pakiramdam ko, ginawa ko na lahat. Binigay ko na ang lahat kahit ang sarili ko. Sabihin mo naman kung may puwang na ako ngayon sa puso mo kahit katiting lang, gagawan ko ng paraan."

"Tigilan mo na ako."

Ilang beses pa ba na madudurog ang puso ko? Ilang beses ko pa bang paulit-ulit na bubuoin ang sarili ko?

"Iyan ba talaga ang gusto mo?" Nanginig ang labi kong tanong sa kaniya.

"Even from the beginning, I've regretted meeting a person like you. I wish you've never loved me, Savi. Because if you don't love me, maybe I can treat you well and become friends again with Luxury."

Hindi ko alam na may mas sasakit pa pala sa realisasyong ayaw niya sa akin. Ang sabihin niya niya na nagsisisi siyang nakilala ako ay mas masakit pa roon. Buhay pa ba ako?

This pain is too much.

"Ang sakit-sakit na, Deus."

"That's why I'm also doing you a favor, Savi."

"Hindi ko alam. Ayokong mawala ka." Halos wala na sa sariling sabi ko sa kaniya.

"Deserve mo ng lalakeng mamahalin ka pabalik. That man is not me, Savi. I love Leana more than anyone else and I'm willing to forget her sins just to be with her again."

"I'm amazed that your love for her is as deep as my love for you. Kung tayo kaya iyong nagmahalan para sa isa't isa, wouldn't it be better? Malulunod tayo sa pagmamahalan nating dalawa. It's a happy ending." Tila nangangarap kong sabi sa kaniya

"That won't happen." Malamig na sabi niya.

"Bakit ba hirap na hirap kang gustuhin ako?"

"I've already said it, your entire existence is annoying and I can't bear it. Ayoko sa babaeng naghahabol sa lalake."

Ayaw mo sa babaeng naghahabol sa lalake huh?

Tumayo ako and I grabbed him. Mabilis ko siyang hinalikan sa labi ngunit marahas niya akong itinulak dahilan para mapaatras ako.

"YOU'RE CRAZY, SAVI! WHY DID YOU KISSED ME? KAKASABI KO LANG SA'YO NA AYOKO NA. LET'S BECOME STRANGERS! WALA KANG KAKILALANG DEUS AT WALA DIN AKONG KAKILALANG SAVI LABRUSCA." Galit na galit na sigaw niya sa akin dahilan para matulala ako.

"Ano ba kasing masama na maghabol? Hirap na hirap akong i-let go ka at ibigay sa maling tao. Gusto ko lang din naman maging masaya. Hindi naman ako nag-eenjoy na paulit-ulit na masaktan dahil sa'yo. Sa tuwing sinusunog mo iyong letter na binibigay ko sa'yo noong highschool, tuwing iniiwasan mo ako sa school, tuwing pinagtatanggol mo si Leana sa harap ng maraming tao na parang aping-api siya, noong araw ng debut ko na sinadya mong hindi pumunta kahit ikaw sana ang excort ko at hindi si Lux, noong graduation mo na tinapon mo agad sa basurahan iyong bulaklak na binigay ko sa'yo, LAHAT iyon masakit sa akin pero nakita mo ba akong umiyak? Hindi 'di ba? Nakangiti pa nga ako sa lahat ng nangyari na iyon dahil sabi ko, 'para kay Deus ito, balang araw magiging worth it din ito'. The hardest part of loving you is it became my habit and old habits die hard, Deus."

Impit akong napaiyak pagkasabi ko nang lahat ng iyon. Iyon itong mga bagay na hindi ko masabi sa kaniya dahil gusto kong magmukhang malakas sa tuwing kaharap ko siya pero ngayon ubos na ubos na talaga ako.

"Now, say it again. Say that you won't like to see me again. Spit it on my face, say something that will make me hate you so it would be easier to move on because it would be really hard for me to let you go." I almost said those last words in a whisper. I close my eyes as my tears rolled down on my cheeks.

"Let's become strangers, Savi. Don't cry anymore for me. Let me go." He coldly said and I saw him turn his back on me as he left the place.

Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatulala simula ng makaalis si Deus. Hindi ako makapaniwalang halos lumuhod na ako para sa pagmamahal niya. How pathetic.

Mapakla akong napangiti. Ramdam kong hinang-hina na ako. Basta ang alam ko lang sobrang masakit.

I immediately picked up my phone when I heard it rang. I didn't even bother to see the caller when I answered. I feel so high.

"Damn, come pick me up. Save me please... please..." I said as I cried.

Pinatay ko ang tawag at wala sa sariling napaupo na lamang. Deus left me. Deus doesn't want anything from me and he wants to treat me as a stranger.

I was staring at nowhere when someone came running towards me and then he immediately hugs me.

"Done saving you, idiot." He whispered as I cried harder in his arms.

"Thank you, Rion."