Alcyone [Yizhan]

bölüm on bir, baloda görünen ezeli rakip

Bunun ne kadar doğru olduğunu uzun bir süre sorguladı -artık siyah takım elbisesi üzerinde durduğu ve çoktan yola çıktıkları için itiraz etmekte geç kaldığını da bildiği için sustu. Elbette baloya gitme fikrini eşinden duyduğunda ona neden gittiklerini ve aslında oraya hiç de gitmek istemediğini söylemişti fakat bu bir şeyi değiştirmemişti. Xiao Zhan ona bir sürü gerekçe sunmuş, bir yandan da her şeyin hazır olduğunu söylemişti. Yibo söz konusu 'düşmanlarına' gözdağı verme fikrine onay vermiş olsa da dört yıldır gitmediği bir etkinlikte aniden belirivermenin nasıl dikkat çekeceğini biliyordu. Xiao Zhan ile evlendikleri ilk iki yılda, onlar henüz gençlerken ve eşi iş adamı bile sayılmazken baloya gitmişlerdi ve gözlerini kaybettikten sonra geçen bir yıllık depresyon ve alışma sürecinde balo fikri aklının ucundan bile geçmemişti. Böylece bu etkinlik de aralarında sönmüş ve artık ilgilerini çekmeyen bir şeye dönüşmüştü. 

Fakat şimdi, üzerlerinde birbirlerine uyumlu siyah takım elbiselerle, özel üretim bir chalyang'ın içinde tam da balonun yapılacağı binaya doğru ilerliyorlardı. Wang Yibo uzun bir özgüven toplama sürecinden sonra sonunda Yaşlı Ejderha'nın da söylediği gibi hayatın devam ettiğini üzülerek de olsa kabullenmişti. İyileşmiş sayılırdı, birazcık zaman ve Xiao Zhan'ın bolca ilgisiyle. Şimdi sanki küllerinden doğmuş gibi, bir hafta önce ağır depresyon geçiren kendisi değilmiş gibi kendinden emin duruyordu. Etrafı tanımasını sağlayan metal çubuğunun bile en kalitelisini sırf bu gece için seçmişti: siyah, kadife kaplamalı ve ince belinde işlemeleri olan uzun bir engelli bastonu -Yibo kendisini yaşlı hissettirdiği için ona baston demekten nefret ediyordu ama maalesef ki öyleydi.-

Chalyang iniş platformunda yavaşlayıp yere doğru süzülürken Xiao Zhan derin bir nefes aldı ve eşinin güzel ellerini kavrayarak onun göremediğini bilse bile gülümsedi. Davetlilerin çoğunun chalyang kullanarak binaya geldiklerini gördüğünde bunu başarısının sonucu olarak kabul etti. Ortalıkta tek bir krilo bile olmamasının, kriloları üreten şirketin sahibi olan Nathaniel Chen'i nasıl öfkelendirdiğini hayal ederek bundan zevk almıştı, o lanet adamdan çok fazla şüpheleniyordu fakat balo boyunca gözünü üzerinde tutacağı çoğu insandan yalnızca biriydi o.

" Heyecanlı mısın?" diye sordu Xiao Zhan sırıtarak, mutlak cevabı bildiği halde.

" Heyecanlanmak mı? Bu insanlara gözlerim yokken katlanmak daha kolay olacak." Yibo'nun beş yıl önce bir iş adamıyla burada nasıl laf dalaşına girdiğini ve kendisini koruduğunu çok iyi hatırlıyordu. O zamanlar gençti ve eşinin hayallerini gerçekleştirmektense babasının ona bıraktığı şirketin ağırlığını kabul etmek zorunda bırakılmasının suçunu dünya üzerindeki bütün iş adamlarına yüklüyordu. Qian ailesi ve eşi Xiao Zhan dışında her birinden nefret etmişti ve hala da ediyordu. Yine de kapılar tıslayarak açılırken ve bir kolunu yanındaki adama atarken bastonu tutan parmakları titriyordu. 

Platforma ilk adımı attıkları anda açık alandaki insanların bakışları onlara döndü, burası ziyaretçilerin uçan araçlarını park edip içeriye girdikleri binanın çatısıydı ve bir girişe uygun olarak süslenmişti. Ayakta çene çalan insanlar piyasaları kırıp geçiren Xiao Zhan ve onun gizemli eşi Wang Yibo'yu uzun zaman bu kadar yakından görmekte heyecanlı olmalıydılar. Konuştukları konular bir anda değişmiş ve onlara dönmüştü. Yibo olanları göremese de koluna dolanan kolun gerilmesinden neler olduğunu anlayabiliyordu. 

Herkes şaşkındı çünkü Wang Yibo tıpkı beş yıl önce onu bu baloda gördükleri gibiydi: jilet gibi bir takım elbise, özenle yapılmış saçlar, meydan okurcasına dik duran çenesi ve omuzları. Değişen tek şey ışığını kaybederek solan gözleriydi ama onlar da dimdik ileriye sabitlenmişlerdi. Hemen kolunu ona geçirmiş bir şekilde yürüyen Xiao Zhan son derece duygusuz ve egolu görünüyordu, son dört yıldır yaptığı işlerle bu kadar kendini beğenmiş gibi görünmekte haklıydı da. Tabii, bu görünüş madalyonun sadece ön yüzünü kapsıyordu. Xiao Zhan sırf bu gece için yepyeni bir maske takmıştı, bütün endişelerini, acılarını ve korkularını o maskenin ardına saklamıştı.