Od śmierci mamy, ani razu nie płakałam. Nie uśmiechałam się już tak szeroko jak kiedyś. Jednak był jeden wyjątek, kiedy to robiłam. A była nim moja pasja, którą chciałam się podzielić ze wszystkimi dookoła. Pokazać co czuję. Pokazać to, jaka jestem...
— Na każdym wyjeździe na pyrkon, jako pierwsze co kupuje to poduszka
— Chodzę do technikum
— Mam dwójkę starszych braci
— Jestem okropnym leniem, bo jak mam się za coś zabrać, to leci na drugi plan (pierwsze do zrobienia, to pisanie nowych rozdziałów😆😆)
— Nie lubię oglądać telewizji
— Rysuję od kiedy skończyłam 5 lat
— Piszę niecałe dwa lata, ale wcześniej nie publikowałam (dzięki JoannaSuchodolska, bo gdyby nie ty nawet bym nie wiedziała, że jest coś takiego jak wattpad)
— Kiedyś, ilekroć widziałam dużego psa, omijałam go szerokim łukiem
— Jestem masakryczną niezdarą, która jest w stanie przejechać się na własnym kapciu i zlecieć ze schodów (I ja tu nie żartuje, to się serio stało)
— Mojego pierwszego pierwszego opowiadania nigdy nie opublikuje, bo jest masakryczne i tak pogmatwane, że sama już się w nim nie łapie
4. Żart... Hmmm... A, dobra mam!
Jak się liczy po angielsku?
One, two, three
Po francusku?
Un, deux, trois
A po włosku?
Jeden włosek, drugi włosek, trzeci włosek...
(Mam nadzieję, że kogoś to rozśmieszyło, nawet po mimo tego, że moje żarty są suche niczym sahara...)
5. A może być do najnowszej, która zacznie się pojawiać już w piątek? Tak? No i super!
Akcja w miarę zacznie się dziać już w pierszym rozdziale!
6. Nie posiadam książki z nominacjami, więc pisze to tutaj
7. Napewno nie będzie 28 osób, bo nawet nie znam tylu osób, które miałyby wattpada
