Tamara's POV
"Pinagtataguan mo ba ako ha Tamara?"
Nagulat ako dahil biglang sumulpot si Trish. Kung nakita ko kasi sya agad, nagtatakbo nga siguro ako.
"Bakit ko naman gagawin yun Trish? Ano ka ba naman."
"Bakit halos 2 weeks na kitang hindi nakikita ha?? Hinahanap kita lagi ka namang wala!"
"Trish, naging busy din naman ako. Ano bang ipapagawa mo?"
Dabog namang ipinatong ni Trish ang bag nya
"May alam ka bang naging close ni Matti nung magkasama kayo?"
"Ha? Wala naman bakit?"
"He's starting to be cold to me. Madalas ko din syang nakikitang nakatingin sa phone nya. Honestly Tamara? Are you doing your job well???"
I badly want to shout at her. How dare her to ask me that?! Sya itong hindi nagpapakaayos na girlfriend! Sya itong haiiiiii!!!! Nakakafrustrate.
"Trish, alam mo Matti is a good catch. If I were you, stick to him and forget about the other one."
"Huwaw! Ano ka? Santa? Naglelecture ka na sa akin ng ganyan? Nakakalimutan mo ata kung bakit ka nakakapagaral dito."
"Trish, wala naman akong masamang ibig sabihin doon."
"Ah talaga ba? Teka nga, Bakit? May boyfriend ka na ba? O teka, may gusto ka ba kay Matti???"
"Trish! Ano bang sinasabi mo? Wala!"
"Wala?!"
"Wala Trish."
Lalo pang nagngitngit ang pakiramdam ko sa mga binitawang salita ni Trish pero wala akong sinabi, pinagpabuti ko na lang na magwalk out kay Trish.
"Huh. I know the truth Tamara. May gusto ka nga kay Matti!!"
"Trish!"
"May gusto ka kay Matti! May gusto ko sa boyfriend ko! You snake! Pinagkatiwalaan kita! My Dad's paying your school fees! Ganito? Ganito ba ang igaganti mo ha?!"
Ang maliit ko nang pagkatao ay lalo pang pinaliliit ni Trisha. Gusto ko na lang malusaw sa mga oras na ito.
"You lowlife bitch! you Harlot! Malandi ka! Mang-aagaw ka ng boyfriend!!" Isa isang itinapon sa akin ni Trisha ang mga gamit ko
Why is life this hard for me? Ano bang ginawa ko? Anong bang kulang pa at ganito na lamang kasama ang naging kapalaran ko? Is me being an orphan not enough? Is me straving almost everyday not enough? Is my life as a slave under my Tita Mercy not enough? Is me trying to live by myself since I was seven not enough? Kulang pa ba ang mga pasakit?
"You snake! Wala kang kwenta! Mang-aagaw ka! Oportunista! Gold digger!!" ngayon naman ay sinasaktan na ako ni Trisha at unti unti nang nauubos ang lakas na meron ako
Bakit ba ang unfair unfair ng buhay para sa kagaya kong dukha? I won't deny the fact that I've really had fallen inlove with Matti. He was such a great guy. Pero I am secretly loving him. Secret lang. I was quiet and nobody ever knew and will know about it. I am intending to keep it until my last breath. Pero bakit? pati ba iyon ay mali na rin?
My last straw of strength is completely fading. Marami na rin ang tao na nakapaligid sa amin pero wala man lang ni isang nagtangka na awatin si Trisha sa pananakit nya sa akin. Ganito ba ako kawalang kwenta sa lipunan para walang tumulong sa akin? Ganito ba ako kaliit na kapag nawala ako ngayon ay walang makakapansin?
"Trish! Stop it." Pagpigil ni Matti
Nilapitan naman ako agad at tinulungang tumayo.
"Okay ka lang ba?"
I nodded. Kahit hindi naman talaga ako okay.
"What Matti?? Ipinagtatanggol mo na yang babaeng yan ha? Nilalandi ka nya!!!" Sigaw ni Trisha at muli nya akong naitulak.
Sobrang hinang hina na ako. Hindi pa ako kumakain.
"I said stop it Trish!" Malamig at malakas na sigaw ni Matti
"Well, I will not! She is seducing you! My God! Inaagaw ka nya sa akin Matti! She was supposed to be my friend but look at her, she's playing the ay kawawa ako card and she's basically flirting you!!"
"Shut up!!! I said stop it Trisha!"
"What now Matti?? You are siding her now? But I am your girlfriend!!"
"I said shut up! Shut up!!!"
Napatahimik si Trisha habang pinulot ni Juancho ang gamit ko. Tinulungan rin nya akong tumayo. Nung makatayo ako, iniwan ni Matti si Trish at hinila ako pasakay sa kotse nya.
"Matti!"
"Matti! Comeback here! Matti!!!"
Kita kong pinigilan ni Juancho si Trish na habulin kami.
After one long deep breath, I started crying. I know I lost it. I lost the chance of having a better future. I don't have a chance to make my life any better. This is the end of me dreaming. Dahil sa pagtalikod na yun ni Trisha, Mayor Anthony would surely stop my scholarship.
"Hey, why are you crying?"
Paano ko ba sasagutin ang tanong ni Matti? Bakit nga ba ako umiiyak? Dahil ba sa tuluyan nang nawala ang pag-asa kong makakatapos ako ng pag-aaral? O dahil ba napahiya ako kanina ng husto at ang maliit ko nang pagkatao ay lalo pang lumiit? Dahil ba sa kahit na ako'y nagsingungaling sa kanya ay di sya nagalit sa akin? o dahil sa katotohanang lalo akong hindi nababagay kay Matti at sa kanyang pamilya?
"Hey! Tell me Tamara. Tell me why are you crying like that?"
Hindi naman ako makapagsalita. This would be the end if everything. No more hope for me. No more future. I would be stucked in this very place. I will be staying as a lowlife, worthless person.
Because I am not capable of speaking, Matti pulled off and calm me down.
"Tamara?"
"I'm losing everything." and then I cried again
Matti sighed.
That day, hindi na ako nakapasok pa sa kahit anong trabaho ko. I texted the school nurse that there is an urgent matter to attend to. Also I call in sick for the fast food.
Matti was just with me. He brought me to a nice place. I appreciate him being with me and just staying quiet despite that he wanted to know what went bad between me and Trish.
