Uzun mesajlar iyi hissettirir.

#7#

Onlarca kişi gelip geçiyor değil mi ? Ama hiç biri onun gibi olmuyor, olamıyor. Onunla konuşurken yemek yemeği unutan insandım ben. Şimdi ise konuştuğum kişiyi unutur oldum. Onunla konuşmaya daldığımda hava kararmış, evden çıkıp işe gidenler işten gelmiş oluyordu. Saatlerimi sömürüyordu. Nasıl geçer anlamazdım. Onun yazdığı tek bir kelime bile aptal aptal sırıtmama sebep oluyordu. Şimdi cümleler yazsalar nafile. Giden gidiyor ama acısı kalan şeyler burnundaki kokusu, kulağındaki sesi, tenindeki dokunuşu oluyor. Bunları yineleme ihtiyacı uyuyor insan. Bunlardan kaçtıkca kovalıyorlar resmen. O kişi senin suyun gibi oluyor zaman geçtikçe , hep ihtiyaç duyuyorsun. Ama hayat acımasız. O gider, sen gidersin. Elbet bir gün herkes gider er yada geç.Sonuçta hayat bu yıpratır, istemezsin gitmek ama kalsan da bir şey ifade etmez. Anlamsız duygular içine gömülürsün hatta gömerler. Şimdi kim silecek bittiğimizdeki, kat ettiğimiz yoldan gittiğimiz ayak izlerimizi ? Hayat; ayak izlerimiz gibiydi, zaman geçtikçe her şey silinir gider. Sen gibi, ben gibi, biz gibi...