Uzun mesajlar iyi hissettirir.

#21#

Aslında gecelerim gündüzlerim olmuş. Belki de kimsenin bilmediği yazılar yazar olmuşum. İçimi güvendiğim insana değil de kağıtlara açacak kadar düşmüşüm. Ne kadar kötü bir durum bu böyle. Kağıda yazar, duvara sinema perdesi kurup hayallerimi oynatır olmuşum. Gözlerim projeksiyon olmuş. Filmimin en güzel senaryosu ve tek kahramanı sensin. Sahi kahramanlar kurtarıcı ve iyilik yanlısı olurlardı değil mi? Sen neden beni bu kadar çok yerden yere çarptın ki? Yaşasın kötülük derdin bana hep. Kötülük yapınca mutlu oluyorsan sorun yok. Kalbimi sana heba edip hissetmiyor iken sol yanımı, bunun yanında bir kafanın lafını da yapacak değilim. Zaten kafamı da düşünmekle bitirdim. O kadar çok şey düşünüyorum ki Olmayan kafam dopdolu artık. Her gün, her saat, her dakika. Tek bir şey değil, bir sürü. Her şey karmakarışık. Hayatım karmakarışık. Ne yapacağımı bilemiyorum. Sadece oturuyorum öyle, şuursuzca. Bomboş. Hiçbir şey yapmadan. Sadece düşünüyorum. Kendimi yeyip bitiriyorum. İçim içimi kemiriyor resmen. Bazen öyle sorunlar oluyor ki hayatında, en sevdiğin şarkının en sevdiğin kısmını kaçırmış oluyorsun. Hatta o şarkı çoktan bitmiş oluyor, benimki de o misal. İliklerime kadar hissediyorum yalnızlığımı. Hayatımın birbirine girdiği kadar, benim iç organlarım o kadar dolanmamıştır. Eğer hepimiz yalnızsak, yalnızlığımızla birlikteyiz.