ep22

8K 591 20
                                    

''အင္း ဟင္း ဟင္း "

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းညလယ္ေလာက္က်ေတာ့လက္ကတစ္ဆစ္ဆစ္ကိုက္၍
ႏိုးလာရသည္။ ဘယ္လိုမွမခံႏိုင္ေအာင္ကိုနာေနသည္။ အဆစ္ေတြပါ
ႀကိဳးကုန္သလားမွတ္ရတယ္။ ခ်န္းေယာလ္ကေဆးလိမ္းပတ္တီးစည္း
ေပးထားေပမယ့္ သူလဲေကာင္းေကာင္းမလုပ္တတ္၍ထင္တယ္
အရမ္းနာေနၿပီ။ ဘယ္လိုမွဆက္အိပ္မရ။

"ဟင္း အင္း အား လား လား"

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းအိပ္မရမဲ့အတူခ်န္းေယာလ္ဘက္လွည့္လိုက္သည္။
ၾကည့္ပါအံုး အိပ္ေနတာေတာင္မ်က္ေမွာင္ေတြကတြန္႔ခ်ဳိးလို႔။
နဖူးေပၚဝဲက်ေနတဲ့ဆံပင္တစ္ခ်ဳိ႕ကိုသပ္ေပးခ်င္ေပမယ့္
ညာလက္ကဘယ္လိုမွလႈပ္မရ။ အခုခ်ိန္မွာသာေမာင့္ရင္ခြင္
ထဲဝင္အိပ္ရင္အိပ္ေပ်ာ္မယ္ထင္လား။ လက္အနာေတာင္
သက္သာသြားမယ္ထင္တယ္။ ဘတ္ခ္ဟြၽန္းကိုယ့္အေတြးနဲ႔
ကိုယ္ရွက္မိသြားသည္။ သူအဲ့ေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။
ကိုယ္ကိုနဲနဲႂကြၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးလိုက္သည္။
ေမာင္မသိဘူး ခိခိ။ ေခါင္းကိုအရင္ကပ္ၿပီး
ၿပီးမွကိုယ္လံုးကိုတျဖည္းျဖည္းခ်င္းႂကြကာ ခ်န္းေယာလ္ရင္ခြင္
ထဲပစ္ဝင္ဖို႔ႀကံစည္လိုက္သည္။

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းေခါင္းခ်န္းေယာလ္ရင္ဘတ္နားကပ္ၿပီ
ဆိုရင္ဘဲ ဘတ္ခ္ဟြၽန္းရင္ခုန္ျမန္လာသည္။
ထို႔ေနာက္အဆင့္တက္ၿပီးေမာင့္ကိုဖက္ထားခ်င္
လာသည္။ ဘတ္ခ္ဟြၽန္းပတ္တီးစည္းထားတဲ့သူ႕လက္ကို
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းမ, ကာ ခ်န္းေယာလ္ခါးဆီသို႔...

"အ့ "

"ဘာျဖစ္တာလဲ"

"ဟင့္အင္း လက္- အ့"

ခ်န္းေယာလ္ကႏိုးလာၿပီးထထိုင္ကာသူ႕လက္ကိုၾကည့္ေပးသည္။
ဟြန္႔ လက္စုတ္ ဖက္ေတာင္မဖက္လိုက္ရဘူး။

"အရမ္းနာေနလား"

"အင္း အိပ္လို႔ေတာင္မေပ်ာ္ဘူး
အရမ္းကိုက္ေနတာ"

"အိပ္မေပ်ာ္ရင္ႏိုးလိုက္ပါလား
ခန  ေဆးျပန္ထည့္ၿပီး ပတ္တီးအသစ္လဲေပးမယ္"

ခ်န္းေယာလ္ကလက္ကိုေရေႏြးေႏြးေလးနဲ႔ေဆးၿပီး
ပတ္တီးအသစ္ျပန္စည္းေပးသည္။ ေမာင့္ကိုၾကည့္ရတာ
အေတာ္ျပည့္စံုတယ္။ နဲနဲေလးေတာင္အားနည္းခ်က္မရိွတဲ့
ေယာက်္ားကငါ့ကိုခ်စ္တာျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။

M y B a d B o y [✓]Where stories live. Discover now