ep3

10.2K 732 9
                                    

ဘတ္ခ္ဟြၽန္းကလပ္ကျပန္ေတာ့ 11နာရီေတာင္
ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒီအခ်ိန္အငွားကားလဲ ရွားသြားၿပီမို႔
လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္သည္။
ညေလေအးေအးေလးမို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာ
တစ္မ်ဳိးေလးေကာင္းသည္။

အီး... အေရွ႕နားကေတာ္ေတာ္ေမွာင္တာဘဲ။
လူကလဲျပတ္၊ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး လူတစ္ေယာက္မွမေတြ႕။
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ကားတစ္ခ်ဳိ႕သာရိွသည္။
ပန္းၿခံနားမွာ ရပ္ထားတဲ့ကားတစ္စင္း မဆိုးေသးဘူး။
လူရိွတာဘဲ။

ထိုအခ်ိန္ဘတ္ခ္ဟြၽန္းပုခံုးကို လာပုတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္
႐ုတ္တရက္မို႔လန္႔ေတာင္လန္႔သြားတာဘဲ

"ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္တည္းလား"

"ဗ်ာ"

"ပိုက္ဆံနည္းနည္းေလာက္ေပးထားခဲ့စမ္း"

"အမ္ ဟို မပါဘူးဗ် "

ဟုတ္တယ္။ ဟိုေကာင္ေတြေၾကာင့္ ေလာေလာေလာေလာနဲ႔
ထြက္လာခဲ့တာ ဖုန္းေတာင္မယူခဲ့မိဘူး။

"အရက္ဖိုးေလးဘဲေပးခဲ့"

"ဟို ဒါက ကြၽန္ေတာ္တစ္ကယ္မပါတာပါဗ်ာ"

"ေအးေအးေဆးေဆးေျပာလို႔မရဘူးလား"

"ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္မလို႔လဲ ေရွ႕မတိုး-"

ေျပာလို႔မရတဲ့အဆံုးဘတ္ခ္ဟြၽန္းထြက္သာေျပးေတာ့သည္။
ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေျပးေနရင္း
အေရွ႕နားက ကားရပ္ထားတဲ့စီ အကူအညီေတာင္းၾကည့္မည္။
ေနာက္ကားအဖံုးကိုဖြင့္ၿပီး ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲနဲ႔ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ
ထိုအရက္သမား မမိခင္ ဘတ္ခ္ဟြၽန္းအားကုန္ေျပးေတာ့
အ႐ိႈန္လြန္ၿပီးကားေနာက္ခန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့လူေပၚထပ္က်။

"ဟူး... ဟို... ေဆာရီး.. ဟီး"

လူကတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္
မိန္းကေလးကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအဝတ္အစားမွမရိွဘူး။
ေတာ္ေသးတယ္ သူေယာက်္ားေလးေပၚ ထပ္က်မိလို႔
ဒါဆိုေယာက်္ားေလးကေရာ? ေသစမ္း! အေပၚပိုင္း
အက်ႌမပါဘူး။ ဒါဆိုေအာက္ပိုင္းကေရာ? ေသေလ! ေသလိုက္!!
ဘာလို႔အဲ့လိုႀကီးထပ္က်ရလဲ။ ထိုသူက သူ႕ကိုစိမ္းစိမ္းဝါးဝါးႀကီး
ကိုၾကည့္ေနတာ ေမွာင္ေနေပမယ့္ ေသခ်ာျမင္ရေသးသည္။
အနီးကပ္ႀကီးကိုး။ ဒါနဲ႔ဒီေကာင္က-

M y B a d B o y [✓]Where stories live. Discover now