"Şarkı söyle, tıpkı su ve ateşin dans ettiği bir masaldaymış gibi sadece şarkı söyle."
Roma'nın evladı, her yeri buram buram tarih kokan, Avrupa'nın çizmesi İtalya, Toskana'da bir şelalenin üzerine kurulmuş bir okul: Cricolegia Büyü Akademisi.
Peri...
And I was running far away, Would I run off the world some day? Nobody knows, nobody knows.
『 Bölüm 3 » Altıncı His 』
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Her şey, bir anda gerçekleşti.
Müdire Fata, Profesör Favola'yı yanına çağırınca Favola, Anna'yı da yanına alıp müdirenin peşinden arka kapıdan çıktı.
Birdenbire ortalık karıştı. Herkes ayaklandı, yüksek bir uğultu oluştu. Oraya buraya koşturanlar vardı. Aralarından bir kişi, "O BİR SİYAH!" diye bağırdı.
'Yazık,' diye düşündü Sofia. 'Yazık, beyazı siyah sanana.'
Profesörler ve Bayan Valerio, ne yapacaklarını bilemez haldeydiler. Ne olduğundan haberleri yoktu, tek yapabildikleri öğrencilere susmalarını söylemekti ancak bu hiçbir işe yaramıyordu. Hepsi paniklemişti.
O bağırıştan sonra bir çığlık duyuldu, konuşmalar fısıltı olmaktan çıkıp yüksek sesli tartışmalara dönüştü. Arkada salona giriş kapısını kaçmak için zorlayan birkaç kişi vardı. Profesörlerin bazıları öğrencilerin arasına dalmıştı. O an öyle bir panik vardı ki, büyü yapmak hiçbirinin aklına gelmiyordu. Bazıları ise masaların üzerine çıkmış, oradan oraya atlıyordu.
"Siyah geldi! Siyah geldi! Hepimiz öleceğiz!"
Bir tavuk misâli kaçışanlar da vardı tabii.
"Of, hadi ama!" dedi Sofia, kaçışanlara kınayan gözlerle bakarak.
"O bir beyaz!"
Tabii kendi kendine konuşuyordu, kimse duymadı.
"SAKİN OLUN, O SİYAH FALAN DEĞİL, KİMSE ÖLMEYECEK!"
Bağırışıyla birlikte herkes Cedro Lacrima'ya çevirmişti gözlerini. Profesörler dahil herkes susmuştu birden, tabii masada koşarken takılıp düşen tavuk kılıklı çocuğu saymazsak.
"Ne öyleyse?"
"O bir... Şey,"
Söyleyip söylememek arasında kalmıştı. Bu, gizli kalması gereken bir şey olabilirdi.
Sofia'nın kirlian gözü olduğunu anladığı üç çocuk, Cedro'ya uyaran gözlerle baktı. Söylememesi gerekiyordu.
Dikkatli biriydi Sofia, bakışları okuyabilirdi. Kimin ne söylemek istediği bakışlarından anlaşılırdı ve Sofia bunu hemen fark ederdi.
