Mistake

Prologue

Malakas na tugtugan ang bumungad sakin pag kapasok na pagkapasok ko sa Bar. Agad akong dumeretso sa bar counter.

"Good evening Ms. Penelope. The usual?" nakangiting bungad sakin ni Mary.

"Yes Mary, please" I smiled back

Nakangiting tumango lang siya bilang tugon sakin. I sighed.

Palagi akong naglalagi dito sa bar ni Persephone. Kaya kilala na din ako ng mga crew dito. Hindi nagtagal dumating na din ang order ko, Neat double whiskey.

Nagpatuloy lang ako sa paginom. Hindi nagtagal ako na mismo nanghingi kay Mary ng isang boteng gold bacardi na agad naman niyang binigay sakin. Naghanap lang ako ng vacant seat at agad na tinuloy ang pagiinom ko.

I sighed. I feel weak, coward. Hindi ko alam kung anong nagawa kong pagkukulang, kasalanan. Para maranasan ang ganitong bagay.

It's been what? 2 years, since he left me. Ang now, I feel worthless. Ni hindi ko 'man lang nalaman ang dahilan niya kung bakit ganun na lang niya ko ang dali iwan. Damn it!

Napatingin ako sa mga taong halos magwala na sa sobrang ligalig sa pagsasayaw. Napailing ako. Alam kaya ng mga magulang ng mga ito ang pinaggagawa nila? I guess, no.

Kinuha ko ang cellphone ko agad na dinial ang numero ng taong dahilan kung bakit ako ganito kalugmok.

I sighed again ng hindi ko 'man lang siya macontact. Hanggang kailan ba ko maghihintay? Hanggang kailan ako aasa?

I love him so much. To the point na halos tinuring ko siyang mundo ko. He's my first boy friend. My first kiss, my first dance and my best friend. Sobrang saya ko nang malamamang mahal din niya ko. Pero lahat ng sayang 'yun, biglang naglaho ng makipag hiwalay siya sakin at iwan ako. Damn my life!

"Hey my lovely cousin!"

Napatingin ako kay Persephone na prenteng kinuha ang alak na nasa baso ko at siya ang uminom. Napangiwi ako. Eww. so gross.

"What's with that face?"

"You're so gross Percy." I rolled my eyes

She chuckled. "Are you the second Ianthe? Wow!"

Inirapan ko siya bago agawin ang baso ko. Ang taong 'to puro kalokohan.

"Mary called me. Nandito ka daw, and again, wasted."

I smiled sweetly. Bago sunod-sunod ang paglagok na ginawa ko. Woah!

"Can you please move on Pen? It's been what?"

"2 years and 5 months actually" pagpapatuloy ko sa sasabihin niya

Napailing naman siya ng ikinatawa ko. Ngayon ko lang napansin na ang cute cute ng pinsan kong ito.

Nagsalin pa ulit ako ng bacardi sa baso ko. Napakunot noo ako ng wala ng lumabas.

"Ow. Ubos na. Wait a minute cousin Percy. Kukuha lang ako kay Mary ng isa pa"

"No Penelope. Enough, you're drunk."

"No I'm not."

Akmang tatayo ako ng bigla akong napabalik sa upuan. Argh! I feel dizzy!

"Tssk. Get up Pen. I'll bring you home."

"Oh. Thank you cousin. But I can manage myself."

Sasagot pa sana siya ng biglang may tumawag sa kanya. Hindi ko na makita ng malinaw ang taong 'yun dahil sa hilo. Damn! Percy is right. I'm drunk! F*cking drunk!

"Ihahatid kita whether you like it or not. Just wait me here. Huwag kang aalis. Understood?"

I don't know what's on my mind basta bigla ko na lang siya hinalikan sa pisngi niya na dahilan para mapailing siya. Gosh! Ang pangit ng lasa ng pisngi ni Percy! Pwe!

Mariin akong napapikit ng maiwan ako dito sa seat ko. Gosh. Kapag ganitong naglalasing ako, wala pang ilang minuto dadating na si Damon para sunduin ako. Papagalitan pa niya ko habang nagdadrive siya at ako naman nakangiting nakatingin sa kanya. Damn it! I really miss him so much. I want to see him. I want to kiss him. I want to make love with him. And I want him to be the daddy of my child. Gosh! I'm so f*cking inlove with him!

Napamulat ako ng biglang maramdaman kong may humihila sakin. Damn! Ang sakit ng pagkakahawak niya!

Mariin ko siyang tiningnan. At ng makitang hindi siya ang pinsan ko agad na nanlaki ang mga mata ko. F*ck! Who is he?!

"Who are you!? Let me go! Damn you!"

Pakiramdam ko nawala na parang bula ang pagkakalasing ko. Sh*t! Sino ba 'to?!

"PERCY! PERSEPHONE! DAMN! HELP ME!" sigaw ko

Hindi naman ako nabigo at agad akong nakita ng magaling kong pinsan. Faster Percy!

"Hey! Penelope!"

Sobrang laking pagasa ang nabubuo sakin ng habulin ako ng Percy katulong ang mga bouncer ng bar niya. Kaso katulad ni Damon na parang bulang naglaho ang pag-asang 'yun ng bigla ako isakay sa Kotse nitong lalaki kung makahila sakin akala mo'y asawa niya kong nagloko. Argh!

"Nice Stephen! Ang ganda niyan!"

"Shut up moron! Ako nauna sa kanya kaya akin 'yan!"

Mabilis akong nabalutan ng takot sa buong katawan. No, please. This can't be happening!

I gulped. "Who are you!? Damn you two! Humanda kayo sakin pag nakatakas ako dito!"

"I'm sorry lady. Pero hindi ka makakatakas samin." he smirked at mabilis nilang pinaharurot ang kotse.

Pigil-pigil ang pagluha ko. Damn! Please. Percy, help me!

Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, hindi na sana ako naginom pa. Natulog na lang sana ako sa bahay o kaya tumambay sa mansion ni Ianthe. Damn it!

"Puta! Papatayin mo ba ko?! Bakit ka ba huminto?!"

"May humarang."

"Bumaba ka! Paalisin mo 'yan!"

Napatingin ako sa harapan. Isang motor ang humarang samin. Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdaman ng pag-asa. Kung sino ka 'man, please help me

"Anak ng! Argh! Bwiset!"

Nanlalaki ang mga matang nakatingin ako sa lalaking ito na may hawak na baril. Gosh! Napatili pa ko ng makarinig ako ng putukan.
Nagsumiksik ako sa gilid at mariing nakapikit. Natatakot ako. Sobrang takot ang nararamdaman ko.

"Penelope"

Napatingin ako taong tumawag sakin. Kitang kita ko kung gaano kadilim ang aura niya. Hindi ko siya kilala. Pero alam ko, nararamdaman ko, hindi niya ko sasaktan.

"W-who are you? P-please.. H-help me" nauutal kong tugon

Lumambot ang kaninang madilim niyang aura. "Sshh.. You're safe now."

Lahat ng luhang kanina ko pa pinipigilan ay unti-unting nagsibagsakan. Agad akong yumakap ng mahigpit sa kanya.

"I'm here my love. I'm here."

'Yan ang huling salita niyang narinig ko bago ako lamunin ng dilim.

---