Multimedya'da Juvia'nın kalbi ;) bölümü okuduktan sonra anlarsınız.
Eve girdim. Annem koşarak yanıma geldi.
"Kızım iyi misin bir şeyin yok ya?!"
"Hayır neden?"
"Sen.. evde değildin seni çok merak ettik."
"Evde olmayan sadece ben değilim."
"Anlayamadım?"
"Anlayamazsın anne! Çünkü sen ve babam hiç bir zaman evde değilsiniz. Ne zaman bir yerden dönsem hep sizi görme umuduyla eve giriyorum!"
Sanırım sesim anneme yükseltmem gerekenden fazla çıkmıştı.
"Biz sadece tati-"
"Daha ne kadar tatil yapabilirsiniz ki?! Fazla olmaya başladı!"
-GRAY-
Juvia'nın eve gelip gelmediğini görmek için onu takip ettim. Evinden bağırışmalar geliyordu. Sanırım ailesi ile kavga ediyordu.
-JUVIA-
Annemle artık ciddi ciddi kavga etmeye başlamıştık.
"Ne sen ne de babam ikinizde hiç bir zaman yanımda olmadınız!"
Babam sadece koltukta oturup bizi dinliyordu.
"Ben en çok senin yanında oldum!"
"Hayır! Bilgisayarda görüntülü konuşunca yanımda olmuş olmuyorsun!"
Yanağımda bir yanma hissi hissettim. Gözlerimden akan yaşlar biraz da olsa o acıyı bastırmıştı. Darbenin geldiği yöne baktığımda babam duruyordu. Burnundan soluyordu.
"İkinizden de nefret ediyorum!"
Bunu söyledikten sonra odama çıkıp sırt çantama kıyafet olarak ne varsa doldurdum ve evden çıktım. Kapı arkamdan hızla kapandı. Hızlı adımlarla yürürken göz yaşlarım geriye doğru akıyordu.
