Finali iki parçaya ayırmaya karar verdim. @Irmak62 anlıyorsun değil mi? ^^
Not kağıdını elimden süzülerek yere düştü. Aşağıdan sesler geldiğini duyunca abimin dolabına saklandım. Ayak sesleri yukarıya doğru yükseliyordu. Bir anda dolabın kapağı açıldı.
-Seni fark etmeyeceğimi mi sandın?
Silahı yüzüme doğrulttuğunda gözlerimi sımsıkı kapadım.
Tekrar -isteksizce- yataktan kalktım. Yine kan ter içinde kalmıştım. Yorganı üstümden atarak koşar adımlarla abimin odasına girdim. Balkonun perdeleri açıktı ve abim yatağında mışıl mışıl uyuyordu. Anne ve babamın odasına girdiğimde birbirlene sarılmış uyuyorlardı. Herşey normale dönmüştü. Peki ya Hiroshi? Hırkamı ve ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım. Hızla bisikletimin kilidini açtım ve Dragneel ailesinin evine sürmeye başladım. Evlerine vardığımda bisikleti yere bırakıp (daha çok fırlatıp) kapı ziline asıldım. Kapıyı tatlı gülümsemesiyle Lucy-san açtı.
-Merhaba Miya. Bu saatte burda ne işin var tatlım.
-Hiroshi'yi görmem gerekiyor.
-Tamam çağırayım ama uyanması zaman alabilir.
-Şey ben odasına girip bakamaz mıyım acaba?
-Tabii ki gidebilirsin.
Hızla merdivenleri tırmandım. Hiroshi'nin oda kapısını yavaşça açtım. Mışıl mışıl uyuyordu. Yatağının kenarına geçerek ona sarıldım. Gözlerinin kıpırdadığını gördüğümde sarılmayı bıraktım.
-Anne?
-Benim Hiroshi. Miya
-Miya? Bu saatte burda ne işin var?
-Seni görmeye geldim. Seni ne olursa olsun seveceğime, sana aşık olduğumu söylemeye geldim Hiroshi.
Gözleri kocaman açılmıştı.
-M-miya... sanırım benimde sana söylemem gereken bir şey var. S-seni seviyor olabilirim.
-Olabilir?!
Ellerini belime dolayıp dudaklarımızı birleştirdi.
-Seni seviyor olamam Miya. Sana aşığım.
~SON~
