The maze runner

Hoofdstuk 7.

ik zie Teresa op me aflopen. 'ben jij wel helemaal goed bij je hoofd?' Ik loop boos door. 'Denk je echt dat je van ze kan winnen?' Ik kijk haar aan. 'Dus jij denkt ook al dat ik niet kan winnen? Dat die jongens beter zijn dan een meisje?' 'Nee dat bedoelde ik niet.' 'Teresa ik heb nog ongeveer 10 minuten om me voor te bereiden op de wedstrijd, als vriendin vertrouw ik er op dat je er dan voor me bent.' Ik loop door. het is tijd dat ik laat zien dat ik niet zwakker ben dan de rest.'

De jongens liggen nog steeds helemaal dubbel. dat Maya durft hun uit te dagen terwijl ze toch geen kans heeft. Thomas kijkt op zijn horloge. 'tijd om aan de start te verschijnen.' Als renner ben je een van de weinige die een horloge bezit. Je krijgt die zodat je op tijd de Maze uitkomt. als de jongens aan komen lopen zien ze Maya al staan. Haar haren vastgebonden in een paardenstaart, haar vest uitgedaan en op de grond gelegd en de vastberadenheid die ze uitstraalt. de jongens komen naast haar staan. Thomas knikt naar Maya, 'er is nog steeds tijd om je terug te trekken.' Ze knikt terug, 'ja dat klopt, dus ik zou maar eens goed over je beslissing na gaan denken.' Thomas lacht. hij vind die vurigheid van haar wel iets hebben. Minho zucht ongeduldig, 'hé bff's, erg leuk dat jullie bijkletsen enzo maar gaan we die wedstrijd nog houden of niet?' Alby komt voor hun staan. 'Deze wedstrijd is uitgedaagd door Maya, de reden daarachter weten maar een paar mensen en jullie kregen die ook te weten, als ze de wedstrijd wint.' De jongens joelen. 'Klaar voor de start, af!' De 3 kinderen schieten weg. Minho is het snelst maar wordt op de voet gevolgd door Maya en Thomas. de stenen duiken weer op. Ze springen alle 3 behendig over de stenen. Maya versnelt haar pas en komt nu naast Minho te rennen.

Ik kan dit winnen. Ik hoef alleen maar de focus er op te houden en dan kan ik dit winnen. De finish is al over een. Paar meter, nog ff doorzetten. Thomas, Minho en ik lopen nu alle 3 op één lijn. Ik probeer mijn pas nog iets te versnellen en t scheelt niet veel maar ik loop voorop. maar dan ineens, een vreselijke pijn in mijn hoofd. mijn zicht vervaagd en ik val over een stuk hout. de pijn in mijn hoofd wordt steeds erger. Beelden schieten voor mijn ogen. laboranten, computers en nog veel meer. Ik kan de pijn niet weerstaan en schreeuw het uit.

De jongens kijken achteruit. Maya ligt schreeuwend en naar haar hoofd grijpend op de grond. Thomas draait zich om en rent naar haar toe. Hij ziet dat ook Newt en Teresa zijn voorbeeld overnemen. ze komen aan bij Maya. 'Wat moeten we doen?' Teresa kijkt vragend naar de jongens. 'Ik ben hier al een lange tijd,' begint Newt, 'maar dit heb ik nog nooit meegemaakt.' 'We moeten toch iets kunnen doen, ik laat mijn vriendin hier toch niet zo lijden!' Teresa kijkt naar Thomas. 'Thom, alsjeblieft help.' Ze begint te huilen. Thomas loopt naar haar toe. 'Hé, het komt wel goed, ze gaat niet dood.' 'Thom dat weet je niet eens zeker.' Maya ligt nog steeds gillend op de grond. Newt gaat naast haar zitten. 'Maya, kun je me horen? Maya?' Hij pakt haar hand en ineens stopt ze met gillen. Haar lichaam schokt nog wel maar ze is gestopt met gillen. dan begint ze te fluisteren: 'wicked is goed. Wicked is goed.' Teresa hapt naar lucht, haar vriendin leeft nog. Newt helpt Maya rechtop. Ze zit nu in het gras en kijkt Newt aan. 'Wicked is goed. wicked is goed. Wicked is goed.' Hij geeft haar een knuffel in de hoop dat ze dan tot rust komt. Ze zucht diep. 'Wicked is goed.'