Black and white love

Deel 88

"waar je ook naartoe gaat, ik ga mee"
_______________________________________

*dit deeltje is eigenlijk speciaal voor intissarnadagulud Zij heeft dit deeltje voor jullie gefixt dus jullie mogen haar wel bedanken hahaha*
Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Hier blijven, je gaat je niet eens bewegen begrepen?" Zegt Adnane als we bij een autosloop aankomen "waar ga jij naartoe dan?" "je blijft hier" negeert hij mijn vraag waarna hij de auto uitstapt zuchtend kijk ik voor me uit.

Perspectief Adnane Mazroui:
"nou wat heb ik geluk, is het met ui?" Vraag ik aan de man die een broodje aan het eten zit "wie the fuck ben jij? Probeer je grappig te doen?" "het was een grap, een grap" "een camera grap" grijns ik waarna ik me wapen tevoorschijn haal en het op zijn hoofd richt "zeg hallo tegen de camera" "ik heb 2 vragen voor jou, elke vraag is 50 punten waard, als je 100 punten hebt win je begrepen?" Bang knikt hij "heb je beetje peper?" Hij knikt "mooi Yallah voeg wat peper toe" algauw doet hij wat ik doe "nog meer" "2e vraag, waar is Sharaf El Hamdaoui" sis ik "ik heb hem nooit ontmoet" "niemand vergeet zijn vriend zo snel, jullie hebben zoveel herinneringen samen of niet? Laatste keer waar is Sharaf El Hamdaoui"  "praat!" Sis ik, "Broer kijk wat ik heb gevonden, doe die wapen daar weg" hoor ik een stem achter mij, met gespande kaken draai ik me om waar ik een jonge man zie staan met een wapen op Fikria gericht.

21:00 :
Beide zitten we vastgebonden aan een stoel, ik zit met me rug tegen de rug van Fikria aan, het is hier best donker en enorm stil, "ik ga je iets vragen" zeg ik "vraag maar" "je weet dat ik slecht ben en een monster ben die iedereen in zijn darknes mee neemt, ik had jou gezegd niet te komen, waarom kwam je?" "gaan we het serieus nu over dit hebben?" "heb jij een andere ideë? Zei gaan bedenken wat ze met ons gaan doen ik zit toch beetje tijd te trekken" "wat denk je dat ze met ons gaan doen?" "allahoe ahlem(ik weet het niet) wie weet vermoorden ze ons wel misschien gaan ze ons alleen mishandelen" een luide zucht verlaat haar mond "wie is Sharaf El Hamdaoui" "een oude vriend van mij" "oeff, ga je altijd van die irritante antwoorden geven" zucht ze, algauw komt de man van net weer binnen "oké ik geef de telefoon" zegt hij waarna hij de telefoon bij me oor doet, "je zoekt mij Adnane" "dat klopt, ik zoek jou" "ik zit in een vergadering nu, wees mijn gast morgen, dan kunnen we goed praten" "goed? Ik denk van niet" "je bent een eerlijke man Adnane en dat is jou grootste zwakte, jij leeft in enorme leugen Adnane maar geen zorgen ik zal ze allemaal 1 voor 1 op tafel neerleggen geen zorgen, trouwens ik ben blij voor je broertje, wens hem beterschap" "laat hun gaan" algauw komen er jongens die ons los maken, woedend kijk ik voor me uit, ik heet geen Adnane Mazroui als ik jou niet pak Sharaf al Hamdaoui.

Perspectief Tarik Benaisia:

Als ik Ebru al zie zitten groet ik haar met een korte knuffel waarna ik tegenover haar plaats neem "wat is dit" vraagt ze als ik een pakketje op tafel neer leg "parfum, voor jou" "dankjewel!" "Hoop dat je er wat van vind" "en vind je het lekker?" Vraag ik als ze er naar ruikt "ja dankjewel Tarik" "heb je al gegeten?" "Nee ik kom net aan" ik knik waarna ik de ober roep voor een menu "Tarik, ik ben zo bang, wat gaan we doen? We moeten Fikria daar weg krijgen" zuchtend kijk ik haar aan "ik weet het allemaal ook niet meer"

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Ik heb alles gehoord, ik bedoel die Sharaf al Hamdaoui wat wilt hij?" "Niet jou zaken" lachend kijk ik voor me uit "is dat zo? Want ik denk van wel, want telkens als een wapen jou richting word gericht word het automatisch ook mij richting gericht" "als je gewoon thuis blijft zitten dan word er ook geen wapen op jou gericht" "sorry maar ik ben geen persoon die houd van thuis zitten" "wat probeer jij te doen?" Zegt hij met zijn blik op mij gericht "ik probeer te overleven" zeg ik terwijl ik hem aankijk "net als jou, met jou, ik weet eigenlijk niet zeker of je nog wilt blijven leven maar mohim" "maak je geen zorgen, bemoei jij je maar met je eigenzaken" zegt hij dit keer met zijn blik op de weg gericht "geen zorgen zal ik doen"

22:15 :
Ondertussen zijn we al thuis, in onze kamer, mij outfit heb ik veranderd in een pyjama die bestaat uit en grijze joggingbroek met een roze losse truitje. "Kunnen we nu een oplossing vinden voor deze situatie" zeg ik doelend op de dekens op de grond "op de grond slapen is goed voor je dokter maak je geen zorgen" "ohw echt?" "ja je bent toch een dokter dat moet je toch wel weten" "uhu, ga je het tegen je oom zeggen?" Verander ik van onderwerp "wat?" "Over Sharaf, wil je zehma nu als een kip zonder kop gaan terwijl hij mannen op ons afstuurt?" "Ik ga niks tegen mij oom zeggen en ik ga ook niet als een kip zonder kop" "oké mooi" "mohim vergeet die vragen nou maar ga je op de grond liggen of naast mij" zegt hij waarna hij naar mij toe loopt "waarom zal ik naast jou liggen? Ik ga liever dood" "iwha ga liggen dan" "ik ga eerst je wond verschonen" "is niet nodig"  "ik vraag jou niet of het nodig is of niet, dat bepaal ik wel, ik ben de dokter" zeg ik warnaa ik naar de badkamer toeloop en de verbanddoos pak "maar het is mijn rug" "in de operatiekamer kon je dat niet zeggen" "als je een fout had gemaakt praatte je wel anders" "ja tuurlijk joh" zucht ik waarna ik naast hem plaats neem "je moet je medicijnen nemen Adnane vooral je antibiotica anders gaan je hechtingen er niet uit of wil je jaren rondlopen met hechtingen?" "Je blijft ook maar rond rennen en rond springen Yallah laat me je rug zien" "hallo pssttt" "oké dokter doe wat je moet doen jij bent toch de dokter" zonder wat te zeggen doe ik zijn trui een beetje omhoog en begin ik met het schoonmaken van zijn wond.

Perspectief Adnane Mazroui:
Volgende ochtend (8:45):

Zuchtend kijk ik naar Fikria die aan het slapen is als mij telefoon afgaat neem ik snel op "mazroui, ik wacht, ik heb jou het adres gestuurd" zonder wat te zeggen hang ik op, met gespande kaken kijk ik voor me uit waarna ik mij wapen in mij zak doe, mij jas er overheen doe en naar beneden ren "broer waar naartoe" zonder wat te zeggen duw ik Yassin aan de kant en loop ik naar buiten waarna ik mij auto instap "broer wat is aan de hand" zegt Yassin die de auto instapt, zonder wat te zeggen scheur ik weg.

Perspectief Ebru:
Glimlachend leun ik tegen mij vader aan "we zijn zover gekomen kizim(dochter) ik leef niet lang genoeg om-" algauw kap ik hem af "baba, asjeblieft niet zo praten!" "Kizim(dochter) dit is van jou, er zitten dingen in die je nodig zal hebben" zegt hij doelend op het doosje op tafel algauw open ik het doosje "je weet wat je moet doen kizim(dochter) Adnane komt er zo aan, verstop je" algauw doe ik wat hij van me vraagt.

Oeps wat moet Ebru doen en wat gaat Adnane bij Sharaf doen?
1285 woorden.