Deel 53

1.2K 94 37
                                    


Waarna ik mij bodywarmer aan doe.
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Fikria schat vertel mij de waarheid, ik kan niet geloven wat ik daar zojuist zag! jij bent Adnane zijn vrouw niet jij bent zijn gevangenen!" Zegt Ebru, "ik weet het Fikria je zit in een moeilijke situatie" "je weet niks Ebru, helemaal niks, niemand weet wat ik mee maak" zeg ik waarna ik mijn tranen weggeef "en niemand hoef te weten waar ik in leef, niemand, wat ik leef en wat ik in mijn hart voel hoeft niemand te weten" zeg ik met een shore stem "zei hebben mij hoop en dromen vermoord" "ben jij niet uit liefde getrouwd?" Vraagt Ebru verbaasd lachend kijk ik haar aan "lieve schat kijk me is aan, wij kennen elkaar al jaren, ik heb altijd al een gevoel gehad dat meneer el Mohamadi black is, asjeblieft Fikria vertel het me, houden ze je hier met dwang?" Hevig schud ik 'nee' met mij hoofd "bedreigen ze je?" "Ebru ik kan het niet, ik kan het niet" huil ik waarna ik mijn tranen weggeef "waarom ben jij met deze man getrouwd Fikria?! Asjeblieft vertel het me" "Ebru ik kan het je niet vertellen! Het is niet dat ik je niet vertrouw maar het is voor jou veiligheid ik kan het je gewoon niet vertellen!" Zuchtend kijkt ze me aan "Fikria ik ben in de straten opgegroeid" "ik weet het schat ik weet  het" "ik zocht hoop in het weeshuis, niemand kan mij wat aan doen Fikria, Adnane bedreigd jou hé?" "Oef" zucht ik. "Kijk Ebru, ik heb iets gezien wat ik niet had moeten zien" algauw gaat ze recht op zitten "maar zoals ik al zei de situatie waarin ik nu zit is door wanhoop, zelfs zo een klein dingetje kan jou dood zijn Ebru" fluister ik "Fikria je bent een slaaf van jou angst, je kunt jezelf niet meer hendelen, jou broer is een politieagent schat, Tarik zal heel Nederland in de fik zetten voor jou" "dat is niet nodig, Ebru jij begrijpt mij niet! Ik wil niet dat mijn broer zich gaat bemoeien met deze black mensen en ik zou dat nooit toelaten!"

Perspectief Ghizlan Mazroui:

Terwijl de tranen over mijn wang rollen kijk ik mijn moeder smekend aan die mijn prachtige zoon draagt, dagen,weken,maanden lang heb ik me verlangt naar hem en nu hij er is kan ik hem niet eens aanraken "Mama asjeblieft! Het is mijn leven die je nu in jou armen hebt, ik zou zelfs dood gaan voor hem!" Huil ik "mama haal hem niet weg van mij asjeblieft!" Huil ik "wees ons genadig mama, mama asjeblieft! Wij zijn naar jou toe gekomen voor hulp alsjebleift mama doe dit niet!" Ze was in een diepe gedachten, even leek het alsof ze hier niet meer was, het leek even alsof ze was verlamd, zou ze ons een kans geven? Zou ze mij bij mij zoontje laten? Voor even had ik hoop voor even dacht ik dat mijn moeder eindelijk een echte moeder voor mij kon zijn voor even dacht ik dat mijn moeder echt van mij hield, voor even dacht ik dat ik moederliefde kon meemaken... maar tevergeefs mijn moeder houd alleen van haar zelf en van Adnane.

"Nee ghizlan nee dit is niet mogelijk!" "Als jou oom dit hoort vermoord hij jou! Of hij laat jou trouwen met iemand waar je niet van houdt! Nee!" "Hoe weet jij dat hé? Hoe weet jij dat? Misschien zou hij dat helemaal niet doen!" "Benthi je bent nog jong, er staat nog een hele leven op jou te wachten! Je kan trouwen en zoveel kinderen maken als je wilt! Ik laat jou niet je leven kapot maken om een domme fout!" Huilend kijk ik haar aan "Mama asjeblieft" huil ik "Benthi je zal me later dankbaar zijn" zegt ze waarna ze opstaat, terwijl de tranen over mijn wang rollen probeer ik met al mijn kracht me zoon te pakken maar ik kan niet, ik ben te slap, ik ben kapot! Ik ben moe!

"Mama! Laat me op het minst afscheid van hem nemen! Mama! Laat me hem op het minst voor een keer aanraken en ruiken!" Schreeuw ik als een bezetene, maar tevergeefs mij moeder is te harteloos...

Perspectief Firkia Benaisia:

Zuchtend kijk ik Ebru aan "Oké ik geloof het Fikria ik vertel dit niet aan Tarik maar asjeblieft laat me je helpen!" "Het is mijn fout dat jij hier nu gevangen zit, ik kan mij fouten niet fixen Fikria maar ik kan je wel helpen, gun mij die kans" "Yallah ga je gezicht wassen schat ik breng jou een glaasje koud water dat zou je goed doen, Fikria treur niet we zullen een uitweg vinden je bent niet meer alleen, ik ben hier!" Glimlachend kijk ik haar aan, wat ben ik haar toch dankbaar voor alles!

Zuchtend kijk ik naar ebru's telefoon die de hele tijd afgaat, geïrriteerd loop ik er naar toe als die blijft afgaan "Tarik Benaisa" komt er tevoorschijn, met grote ogen kijk ik voor me uit "Ik ben er weer" boos kijk ik ebru aan waarna ik haar telefoon geef, "heeft mij broer jou gestuurd hé Ebru?" "Ah Ebru ah hoe kon ik daar niet aan gedacht hebben, vraagje hé, staat hij beneden?" "Ebru haddie(kom op) wees eerlijk zeg het!" "Geloof me Fikria ik had geen slechte bedoelingen! Fikria ik voel me zo verdomme schuldig! Ik moest wel iets doen! Ik ben de reden van jou situatie! Ze wouden help en ik heb ze geholpen" met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik ze aan " ze wouden help? Hoeveel mensen zijn het Ebru?" "Laat ik het je vertellen Ebru, nummer 1 is mijn broer en nummer 2 is Aanklager Haitam of niet Ebru?" "Oef Ebru oef vertel het me nou maar, ik weet dat Tarik en Haitam vrienden zijn, Haitam is er ook hé?" "Maar niet bij de deur" zuchtend kijk ik haar aan "oké, ja je hebt gelijk, dit was hun plan, ze hebben mij gebruikt voor informatie" "en jij hebt get geaccepteerd, gefeliciteerd, kom hier zitten" zeg ik waarna ik haar op de bank trek "luister heel goed nu Ebru, je gaat mij broer nooit meer wat vertellen oké Ebru?" Zuchtend kijkt ze me aan "Kijk me aan Ebru! Als mijn broer hoort dat ik hier met dwang zit word hij helemaal gek, hij zou er alles aan doen om me hier weg te krijgen en dan zal er iets gebeuren met hem, begrepen? Ze zullen hem kapot maken!" Geschrokken kijkt ze me aan "als je zo naar beneden gaat, gaat hij vragen 'wat is er met Fikria' en jij gaat zeggen dat ik een gevecht had met me schoonmoeder en dat ik daarom  verdrietig was, je moet iets verzinnen Ebru! Als je van me houd vertel je Tarik niks, doe dit voor mij asjeblieft"

1155 woorden.

Super erg bedankt voor de 4k stemmen en 20k+ lezers Much Love❤

Black and white loveWhere stories live. Discover now