Black and white love

Deel 7

''Souhail'' komt er tevoorschijn met een foto , gelijk klik op het rode icoontje. 

________________________________________________________________________________

Perspectief Rania: ''Mijn beide zonen zijn mij te schande'' zeg ik teleurgesteld ''Haitam heeft ons verlaten'' ''Adnane is met ons maar zo afstandelijk'' ''Je doet alles voor je kinderen maar je maakt ze niet gelukkig'' ''Genoeg gtiti , wees niet zo hard tegenover adnane'' zegt Yassin ''Dat doe ik niet als dit is hoe ik in mijn eigen huis moet leven'' ''mohim laten we gaan voordat ghizlan hier flauwvalt ik weet echt niet wat er is met haar laaste tijd'' gelijk kijkt hij ghizlan aan. Als ik om heen kijk zie ik Adnane aankomen lopen , gelijk loop ik weg en stap ik het busje in. 

Perspectief Adnane Mazroui: ''Ben je hier nog steeds'' zeg ik als ik Yassin hier nog zie ''Ik ga nu'' ''volg adam'' ''Yousef is er mee bezig'' ''onderzoek iedereen om hem heen'' ''En kijk naar al zijn plekken'' zonder op antwoord te wachten stap ik voorin in het busje.

Terwijl ik mijn zonnebril opzet doe ik het raampje open waarna ik me hand uitsteek.

Perspectief Yassin: ''hoe gaat het hier'' zeg ik tegen boys waarna ik het huisje in loop ''Ze heeft talent bro ze kan volgens mij zelfs iemand uit de dood laten opstaan'' lacht Hassan de neef van Adnane. ''Ik ga even kijken'' zeg ik dan maar algauw houd hij me tegen ''waar ga je naartoe , waarom zijn wij hier , wij handelen dit wel af'' ''en hij zij dat niemand naar binnen mocht'' gevaarlijk zet ik een stap naar voren ''ben ik niemand'' zonder op reactie te wachten loop ik naar binnen.

Perspectief Fikria Benaisa: Gefocust open ik het wondje waarna ik de kogel eruit haal , als ik de kogel eruit heb gehaald ga ik er met een watje overheen en leg ik de kogel weg als ik een gedaante in de deur opening zie kijk ik er verward naar ''waar kijk je naar , eruit!'' sis ik, algauw word hij meegetrokken door de jongens. 

Perspectief Fatima : ''Ah , Nisrine je ziet er prachtig uit'' ''Dankjewel , hoe gaat het'' ''goed , ik wou even rond kijken hoe het gaat hier , ze zeiden nisrine is hier ik dacht oke dan'' 

''Je zorgt niet allen voor mohammed en al het werk maar ook voor jezelf'' complimenteer ik haar ''Bedankt'' ''Rania komt vandaag , ze blijft logeren'' zucht ik ''oh echt ik had gehoord dat ze hier al meer dan 2maanden is geweest'' ''ze wou het feestje niet missen tuurlijk komt ze , mohim ze mag niemand ze kan met niemand omgaan'' 

''Ze is ons stiefzusje , van mij en mohammed'' fluister ik in nisrine de oor , naja ze is geadopteerd. ''Ze denkt dat ze overal recht op heeft , ik hoopte dat ze haar plek kende maar nee hoor , ze gedraagt zich als de vrouw van het huis'' ''ze is niet eens veranderd, ik ben het al gewend , jij zal er ook gewend aan raken'' raar kijkt ze me aan ''Ik bedoel sinds jullie elkaar niet mogen'' ze lacht '' je hebt gelijk ze mag me niet zo''  ''ze houd alleen van Adnane en broer mohammed niemand anders , mohim ik ga me dochter even checken ze zit weer in haar kamer terwijl haar dochter maar mama , mama zit te huilen'' zucht ik ''Ik zie je zo'' ''tot zo''

als ik mijn medewerkster zie roep ik haar even bij me ''Ja mevrouw'' ''Rania is onderweg , let op haar Zeynep. Laten we er achter gekomen waarom ze terug is gekomen'' ''isgoed mevrouw''

Perspectief Rania: ''Welcome'' zegt mijn broer Mohammed die al op de oprit staat ''dankjewel'' ''Thuis word ookal gewerkt'' zeg ik als ik Nisrine zie ''maak jezelf niet moe'' zeg ik dan terwijl ik een glimlach forceer ''nee , we werken niet'' zegt Mohammed ''toen ik nisrine zag dacht ik dat jullie werkte'' ''ze is hier voor vanavond'' vies kijk ik haar aan ''welkom'' zegt ze met een neppe glimlach woedend loop ik naar binnen

Perspectief Adnane Mazroui: ''Vertel alles'' zeg mijn oom terwijl we naar het terrasje boven lopen ''we hebben de dokter gebracht maar we hebben een klein probleempje'' ''maar we handelen het wel hij zit nu in de operatie'' ''wat als hij overlijd voor het praten'' zegt hij met zijn handen in zijn broekzak ''Dan zoeken we een andere optie'' Ik heb me moeder en zusje hier gebracht zodat ze ons niet kunnen verhinderen'' ''goed gedacht'' ''ik ga terug naar het huisje'' ''Adnane'' ''Ik kan niet helpen maar ik zit te denken'' niet wetend waar hij het over heeft kijk ik hem aan ''ik bedoel over Haitam hij is hier nu. De computer is gestolen , misschien zit hij hier achter wat denk jij?'' ''weet je iets of verzin je dit'' ''ik dacht er gewoon aan , ik bedoel hij heeft een wrok tegenover ons'' ''als hij dat had had hij dit al jaren geleden gedaan'' zeg ik emotieloos gelijk kijkt hij me aan ''wraak is als een koude meel mijn zoon''  ''Hij werd een advocaat dankzij ons en keerde ons de rug toe'' ''als hij geen broer als jou had zal die nooit een advocaat worden''  ''echt waar , goed gedaan , je verdedigd hem altijd''. ''Mijn broertje is ook jou neefje Gerri'' zeg ik terwijl ik hem blijf aankijken ''was jij niet degene die me vertelde dat alles een leugen is behalve familie gerri'' zeg ik terwijl ik contact probeer te maken met zijn ogen ''laat me hier niet hangen , ik ben bezig'' zeg ik waarna ik wegloop.

snel stap ik mijn auto in waarna ik de dokter de telefoon te voorschijn pak en hem open , vraag me niet hoe ik haar wachtwoord weet. Lachend kijk ik door haar galerij ,als ik een foto van haar en nog drie andere zie stop ik even een jongen en 2meisjes vast haar broer en vriendinnen. Als ik scrol kom ik een foto van alleen haar tegen en veel van haar en haar broer glimlachend kijk er naar , ze houd dus veel van haar broer. Als ik bij een video aankom zet ik hem op play het is een soort van vlog haar vriendin filmt.

''Vandaag gaan we een film kijken ik  ben het eigenlijk echt zat ik ken elke detail al'' ''Dilara waar is de popcorn'' ''Hier , ik had de film even op pauze gezet voor je ik wachtte op je'' zegt ze terwijl ze met een kommetje popcorn naar de bank loopt  ''wat doe je'' hoor ik haar stem ''ik film'' ze lacht ''Dilara ik dacht altijd dat je het beste was dat me was overkomen maar nu denk ik dat je het ergste bent dat me is voorkomen'' show kijk is naar Miss.Fikria ''Dilara Allah genoeg leg die ding neer'' ''weet je ik ga je iets vertellen Dilara , dit gebeurt alleen in films toch'' ''ja'' ''kijk naar me fikria , mannen veranderen niet dat moet je ondertussen wel weten'' ''en die Souhail die gaat al helemaal nooit veranderen kijk ik heb het je gezegd dit het bewijs'' ''oké oké stop met dingen te zeggen over me vriendje , kijk ze gaan dansen'' zegt ze waarna ze wat van haar popcorn neemt. Ondertussen heb ik wel genoeg gezien en doe ik haar telefoon weg en scheur weg.

1250 woorden , wat vinden jullie van het verhaal tot nu toe? Ik weet is beetje saai en teveel perspectieven maar ik wou dat jullie even iedereen kende en de karakters van de personages kenden.