heartache || woosan

1.7

Fakat mutfak masasının üzerinde gördüğüm zarfla kalbim delice atmaya başlamıştı.

Ellerim titreyerek zarfa baktığımda bunun normallerden olmadığını fark ettim.

Bu o zarflardandı.

Geri dönmüştü...

"Hayır......hayır!"

Yeniden başlamış olamazdı.

"Senden kurtulmuştum!"
Sinirle mutfak masasının üzerindeki eşyaları yere savurdum, zarfla birlikte.

Nefesimi düzene sokmaya çalışırken kısık bir sesle iç geçirdim.
"Senden kurtulmuştum..."

Kafamı çevirip zarfa baktım ve yere eğilip içinden saçılan fotoğrafları elime aldım.

Benim fotoğraflarımı...

-
-
-

O gün erken saatlerde. Hastane.

"Sence de Doktor Wooyoung biraz garip değil mi?"

"Garip derken? Ben öyle bir şey görmüyorum."
Dedim Doktor Jisoo'ya dönerek.

"Yani, bu aralar olması gerektiğinden daha ciddi gibi. Sanki kendini bir şeyden uzaklaştırmaya ya da  bir şeyi unutmaya çalışıyor. Fazla ciddi." Dedi ve elindeki dosyalara bakmaya devam etti.

Fazla ciddi mi?

Koridorda yürüyerek odasına giden Doktor Wooyoung'a gözlerim ilişti.

"Kendini uzaklaştırmak...öyle mi?" Dedim kısık bir sesle.

Doktor Jisoo haklı olabilirdi.

Doktor Wooyoung eskisi gibi gülmüyordu. Ya da ilgilenmiyordu.

"Evet. Ama kendileri hastanemizin en önemli doktorlarından, biliyorsun Uzman olmaya çabalıyor. Bu nedenden dolayı ciddiyetini koruyor olabilir."

Acaba ne olmuş olabilirdi?

Bunun Doktorluğuyla bir alakası olduğunu düşünmüyordum. Eski Doktor Wooyoung değildi.

"Uçak kazasından sonra böyle oldu değil mi?" Dedi Doktor Jisoo bana dönerek.

Uçak kazası mı....

Kaşlarımı çattım.

"Öyle mi dersin? Neden uçak kazasından sonra böyle olsun ki?"

Doktor Jisoo omuz silkti.

"Çok fazla yaralıyı kaybettiğimizden dolayı olabilir. Neyse benim şimdi bir kaç hastaya bakmam lazım, görüşürüz." Dedi ve yanımdan uzaklaştı.

Doktor Jisoo uçak kazası sonrası oluşunu doğru söylüyor olabilirdi.

Yaralılardan dolayı mıydı?