heartache || woosan

1.0

"Doktor! Lütfen, lütfen beni Hayeon'la görüştürün lütfen! Onun iyi olduğunu görmem lazım! Kardeşimi görmem lazım!" Diye haykırarak ağlıyordu.

Hayeon mu? Bekle. Choi Hayeon, San'ın kardeşi miydi?

Donakalmıştım. Ne yapsam bilmiyordum.

San bağırıyor, kendini yerden yere atıyordu. Jisoo onu tutmaya ve yatağa oturtmaya çalıştıkça o daha çok irdeleniyor, karşı çıkıyordu.

Şu an ne yapsam bilmiyordum. Ona baktıkça ağzımı açıyor ama kelimeleri dışarı vuramıyordum. Korkuyor muydum? Yoksa ne diyeceğimi mi bilemiyordum?

O kan çanağına dönmüş gözleri üzerimde durunca içindeki acıyı görmüştüm. Benim kazayı geçirdiğim günkü acıyı.

Yanıma yaklaştı. Yüzümüz o kadar yakındı ki bir adım geriye gittim.

"Doktor, lütfen. Size yalvarıyorum beni kardeşimle görüştürün. Onun akciğerinde tümör var. Daha yeni ameliyattan çıkmış, tedavi görmüştü. Lütfen, onun bana iyi olduğunu gösterin, lütfen."

O an nasıl hissettiğimi bilemezdiniz. O eski halinden eser yoktu, sanki bambaşka biri karşımdaydı. O kadar çaresiz, umutsuz ve acı doluydu ki gözleri. Bir duygu nasıl daha güzel anlatılabilir diye düşündüm.

Nasıl söyleyebilirdim ki? O an yapmam gerekirdi.

Boğazımı temizledim ve karşısında durdum. Soğuk bir ses tonuyla dedim ki

"Üzgünüz, kardeşiniz bugün hayatını kaybetti."

Tabii ki bunları kafamın içinde yaşamıştım. Ona, öyle bir şekilde söyleyemezdim. Ama aslında her hastayla aynıydı. Ve ölüm olağandı. Neden söyleyemediğimi anlayamamıştım.

Evet, ölüm benim için en zor şeydi ama bununla hep karşılaşıyorduk.

Ben bunları düşünürken San tamamen kontrolden çıkmıştı. Hemşire Mark, San'ı tutmaya ve sakinleştirmeye çalışırken San sinirlenerek Mark'ın yüzüne bir yumruk geçirdi.

"Size diyorum! Niye beni kardeşimle görüştürmüyorsunuz? Niye? Eğer ona bir şey olduysa hepinizi öldürürüm! Anladınız mı?"

Sesini gittikçe yükseltiyordu ve sonra bana bir bakış attı. Üzerime yürümeye başladı.

"Bak doktor. Ne dediğimi anladın mı? Eğer Hayeon'a bir şey olduysa, hepinizi-

Konuşurken kaldırdığı yumruğuyla, San'ın bir anda üstüme yığılması bir oldu. Hemen onu tuttum ve bayılmış olduğunu fark ettim.

Bir insanın bu kadar sık bayılması iyiye işaret değildi.

Onu kucağıma alarak yatağına yeniden yerleştirdim. Bu anın tekrarlanması az da olsa rahatsız ediciydi. Değil mi?

Onu yatağa bıraktıktan sonra Jisoo'ya döndüm ve

"Hastanın gözetim altında tutulmasını istiyorum." Dedim ve yatakta bilinçsizce yatan o bedene döndüm.