Eski adıyla, amortentia. Fakat ismini değiştirdim ve yayından kaldırdım. Zamanı belirsiz olmakla beraber ilerde yayınlamayı düşünüyorum.
sınır 150 oy ve 45 yorumdur.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
***
En yakın dostun, biricik arkadaşın ve sırdaşın Lily ile ağacın altında oturmuş kitap okuyorken size doğru ilerleyen James Potter'ı (anlaşılan Lily ile konuşmaya geliyordu.) dikkatle süzdün. Kuzguni saçları ve özgüvenli tavrıyla bulunduğu ortamda hemen dikkat geçiyordu.
Fakat, sanki bir şey eksikti. Ela gözleri ışıl ışıl parıldamıyordu, sanki daha bir durgundu. Sessiz ve içine kapanık... birkaç gün önceki James Potter ile şimdikini karşılaştırsak oldukça değişik farkların ortaya çıkacağı kesindi.
Size doğru yaklaşırken o özgüvenli tavrı yavaş yavaş azalmış, omuzları büzüşmüş, sırtı kambur bir hal almaya başlamıştı. Nihayet çekingende olsa konuştu. "Selam Lily, merhaba Y/N."
"James," diyerek duraksadı Lily. James'teki değişikliği o da fark etmiş olmalıydı. "Pek iyi gözükmüyorsun. Bir sorun mu var?"
Cevap verip vermemekte kararsız kalmış gibiydi. Sonra, üzgünce gülümsedi. Gözleri dolmuştu ve Lily'nin gözlerinin içine bakıp, hala o çekingen tavrını sürdürmeye devam etti. "Hayır, hiçbir sorun yok Lily. Ben, sadece şey, Y/N ile konuşmalıyım. Rica etsem, bizi biraz yalnız... bırakır mısın?"
"Benimle mi?" Diyerek kaşlarını şaşkınlıkla havaya kaldırdın. Doğrusu, James Potter'ın seninle özel olarak ne gibi bir şey konuşabileceği merak ediyordun. Yakın arkadaş değildiniz. Hatta arkadaş bile değildiniz! Ara sıra sohbet eder, şakalaşırdınız. Hepsi bu kadardı.
Şansını zorlayarak Lily'ye baktın. "Bence, onunda burada kalmasında hiçbir sakınca yok.
"Ama bana göre var." Sonra yaptığı şeyin kaba bir davranış olduğunu anladı ve hızlıca konuştu. "Özür dilerim Lily. Yani, şey... sadece senin bunu duymaman daha iyi olabilir."
Lily, onu onaylayan bir belirtiyle başını salladı ve ağacın altından kitabını da alarak uzaklaştı.
Kırıldığını anlayabiliyordun. Daha sonra onun gönlünü almak için elinden geleni yapacaktın, fakat şu anda yapacağın şey sana oldukça çaresiz bakan James Potter'ın sorunu anlamaktı.
Tam ağzını açıp ne olduğunu soracakken o senden önce davranmıştı. "Bak, dalga geçeceğini düşünebilirsin ama... bunu öğrenmeye ihtiyacım var."
"Seni dinliyorum."
Konuşmaya başlamadan önce gözleri sulandı. Çenesi sıkılaştı ve dudaklarını birbirine bastırdı. "Son zamanlarda birkaç olay yaşandı, biliyorsun."
Biliyordun, James'in ailesi aydınlık tarafta olduklarını kesin ve net bir şekilde belirttikten sonra, evlerinde, o malum lanetten ötürü ölü bulunmuşlardı.
Onun nasıl bu kadar güçlü olduğu konusunda hiçbir fikrin yoktu. Sanki hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam ediyordu. Onlar ölmemişte çok uzaktaymış gibi...
"Evet."
"Ve, o olaylardan ötürü evdeydim. Orada, benim biraz, hatta bolca, düşünme fırsatım oldu. Birçok şeyi... gözden geçirdim."
Merakına yenik düşerek sordun. "Ne gibi şeyler?"
"Lily'ye olan tutkum ve aşkım... nasıl desem, bir anda sönüverdi."
Kaşların şaşkınlıkla havaya kalktı. "Bir anda mı?"
Şaşkınlıkla gülümsedi. "Evet, bir anda. Bak bu garip geliyor, anlıyorum. Ama bir anda her şey yok oldu. Sanki, onu hiç sevmiyormuşum ona aşık değilmişim gibi."
Hala şoku atlatmaya çalışsamda James'e cevap verdin. "Eh, haklısın, bu gerçekten garip. Ama neden hala benimle konuşmak isteyeceğini anlamıyorum.
James, hızlıca konuya giriş yaptı. Artık daha fazla içinde tutamıyordu. Başka insanların, hatta Sirius, Remus ve Peter'in bile ona bu konuda inanmaması zaten kötüyken bir de içinde büyüyen şu üzüntü her şeyi mahvediyordu. "Ben, bana aşk iksiri verildiğini düşünüyorum."
