Chapter Three: If

356 12 15
                                    

A/N: Hi :) this will be a very short update. Mian :( but I promise I'll make chapter 4 long and enjoyable.. Hope you enjoy this and keep loving YongShin <3

Park Shin Hye

Dear Diary,

          Isang linggo ko nang hindi pinapansin ang mga tawag at text ni Yongie. Ang hirap ng ginagawa ko pero kailangan kong gawin. Atleast by not communicating with him, he remains mine. Natatakot akong pag kinausap ko siya masabi ko na sa kanya yung totoo :( Yun naman talaga dapat ang gagawin ko pero masyado akong selfish. Huhu.. Lagi kong napapanaginipan na iniiwan niya ako. So many “ifs” are running through my mind. If I tell him the truth, would he still stay? If I choose to hide the truth forever, will I be at peace? If I choose to let him go, would I find happiness? I am at crossroads now.

                                                                                                                        Shinloveyong

1 message received

Princess, what’s wrong? 1 week ka nang di nagtetext sa kin L namimiss na kita.. please tell me what the problem is..

Nagtext na naman siya. Eotteokhae? Kating-kati na akong magreply. Wala akong magawa kundi titigan ang phone ko at hindi ko napansin, tumutulo na pala ang luha ko.

“Akala mo ba madali ‘tong ginagawa ko, ha Yongie?” para akong baliw, kinakausap ko ang cellphone ko. I better go jogging.

Kaya nagbihis ako at lumabas, dala ang ipod ko at nagjogging. This condotel that I’m staying at has a track field. Nag eenjoy na akong tumakbo when someone caught my attention.

“Su Won dongsaeng?” I asked.

“Eonni!” She shouted and run towards me. Ang cute cute talaga ng batang to. Siya ang batang version ng role ko sa Miracle in Cell Number Seven at close kami. Lagi ko siyang dinadalhan ng chocolate noon sa set.

“Kumusta baby? Nagbabakasyon ka ba ngayon?” Kinarga ko siya at yumakap naman siya sakin.

“Opo eonni. Kasama ko po sina umma at appa”, sabi niya sabay turo sa di kalayuang covered walk ng track field.

“Tara puntahan natin sila.” Bainaba ko na siya at sabay na kaming naglakad papunta sa parents niya.

“Annyeong haseyo”, sabi ko pagkalapit ko sa mga magulang ni Su Won.

“Annyeong Shin hye- ya, it’s good to see you. Sumabay ka na sa aming magbreakfast,” sabi ng papa ni Su Won. Her mom simply smiled at me.

“ Jeongsohamnida Mr. Kal, I have something up this morning,” I said apologetically. “But next time I’ll make sure I’ll make sure to have a meal with you all,” I added and smiled.

 Wala naman talaga akong gagawin talaga pero masyado akong malungkot ngayon dahil sa paninikis ko kay Yongie. I don’t feel like eating out.

“Arasso Shin hye-yah, we’ll get going then,” Su Won’s parents response.

“Jalga, Su Won-ah,” I kissed her and waved goodbye to her parents too then headed straight back to my unit.

Kukunin ko na sana ang susi ko nang mapansin kong bahagyang nakaawang ang pinto sa unit ko. Umma must have come without telling me. I rushed to welcome her but the moment I opened the door widely, napako ako sa kinatatayuan ko. There, in my sala, sits the man who owns every single beat of my heart, may hawak na gitara at nakatitig sa akin. Just then he started strumming and singing.

Yongshin DiariesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon