Park Shin Hye
Dear diary,
Katatapos ko lang magluto.Nag-iisa ako dito sa condo ko sa Seoul and I can't help but miss my boyfriend :( Buti nalang magkikita kami mamaya. Kahit saglit lang yun, masaya pa rin ako.
shinloveyong
It has been more than a year since we've been together and I couldn't be any happier than being his girl. Minsan nagkakatampuhan din kami pero madalas na masaya pag magkasama kami. Lagi kasi naming gustong sulitin yung mga pagkakataong magkasama kami dahil sa totoo lang, bihira kaming magkasama ng matagal dahil sa hectic schedules namin. We secretly wish each other well sa lahat ng activities namin at sobrang nagpapasalamat kami na hanggang ngayon wala pa ring nakakaalam na may relasyon kami maliban don sa mga close sa amin. It's not that we're denying each other, we just prefer a peaceful dating life. Our lives are complicated as it already is. Had we been just ordinary couples, isisigaw ko talaga sa buong mundo na boyfriend ko siya but I really don't wanna ruin his career and I know it's vice versa. Sapat na samin na alam naming mahal namin ang isa't-isa kahit hindi pa namin ipagsigawan yun. Yun naman ang importante diba?
Naputol bigla yung pag-iisip ko nung magring yung phone ko. Oh, it's Kai calling.
Speaking of Kai, naging close na kami simula nung naipaliwanag ko na kay Yongielabs yung nangyari sa Japan. He's actually a nice kid but he's pretty busy just as I am kaya di pa talaga kami nagkakaron ng pagkakataong mag-usap sa personal. Madalas siyang tumawag sakin at natutuwa ako sa kanya. Magalang siya at nakakaliw na kausap. Siyempre alam ni Yongielabs ang tungkol dyan. Dahil alam kong masyado siyang seloso, nag-iingat talaga ako. Pinapaalam ko sa kanya talaga yung mga ganito para walang pagseselos na maganap. Alam na rin ni Kai na kami na ni Yongie.
"Yeoboseyo? Kai-ya?" bati ko sa kanya.
"Noona, free ka ba ngayon?"tanong niya naman kaagad.
"Yup. Wae?" balik tanong ko naman.
"Wala kasi kaming schedule sa susunod na dalawang araw tapos naalala ko na sabi mo ipagluluto mo ako ng dinner pag pareho tayong libre." Narinig ko pa siyang tumawa.
Huh? E magkikita rin kami ng Yongielabs ko. Eotteokhae?
"Noona? Noona? Andyan ka pa ba?" untag sakin ni Kai.
"Ah, oo andito pa 'ko. Sige, isama din natin si Yong hwa hyung mo, okay lang ba, Kai-ya?"
"Ayos lang noona. Pero, pano pala pumunta sa bahay niyo?"
I gave him instructions then he bid me goodbye and hung up.
Now it's time to notify my Yongielabs. I was just about to call him nang biglang may nagdoor bell at kagaya ng ineexpect ko, si Yongie nga ang dumating.
"Hey princess, flowers for you," he said as soon as I had opened the door.
"Thank you,Mr. Jung Yonglabs," I jokingly responded tapos tinanggap ko yung flowers and placed it in the table.
Niyakap niya ako ng mahigpit. He must have missed me so hard and I feel the same way.
Parang ayaw na naming bumitaw sa isa't-isa. After the hug, he cupped my face and kissed me. It was different from all the kisses we've shared. It was more passionate than ever at hindi ko nalang namalayan na from the door, nakahiga na kaming dalawa sa sofa while still kissing.
Then his hands moved from my face and carressed my back at parang dun lang ako nagising.
"Yongielabs Noooooooooooo!" Napaupo kami pareho. I ain't mad. Kinabahan lang talaga ako na baka may mangyari sa amin. We're not married yet and I value the sanctity of marriage.
"Mian Princess, namiss lang talaga kita. Wag kang magalit please," he looked apologetically at me then hugged me.
"Hindi naman ako galit Yongielabs, ayaw ko lang na may mangyari na hindi pa dapat. Naiintindihan mo naman ako diba?" I hugged him back tightly and we stayed like that for a long time until I glanced at the clock and remembered that Kai is coming over.
"Ohmo! Yongie, pupunta pala dito si Kai ngayon. Remember yung promised dinner?" pagpapaalam ko sa kanya. Lord, sana okay lang sa kanya.
"Bakit dito princess? Hindi ba pwedeng sa labas na lang?" Hindi naman siya mukhang galit. He looks like he's just casually asking.
"Kasi baka may papparazzi na naman. Mahirap na. Nag-iingat lang ako," pagpapaliwanag ko. Tinatantiya ko pa rin kung okay lang ba talaga sa kanya.
"Okay, per--"
Nagring yung phone niya at hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan.
"Yeoboseyo? Hye Jin-ah? Jinjja?" sunod-sunod na tanong niya. Nangunot bigla yung noo niya and I wonder who Hye Jin is at tatanungin ko na sana siya but he waved his hand at me indicating that he wants to excuse himself. It feels weird kasi ito yung unang beses na lumayo siya sakin habang may kinakausap sa phone.I trust my labs pero ewan ko ba, I just feel so different right now.
"Noona, pano po pumunta diyan sa condo mo?" Nagtext na si Kai. Magrereply na san kaso biglang may kumatok.
I rushed to the door at laking gulat ko nang makita ko si Kai, smiling widely.
"Oh, akala ko ba hindi mo pa alam papunta dito? Pasok ka."
"Nagresearch ako noona. Ito nga po pala, para sayo," sabi niya sabay abot ng bulaklak at gift sakin.
"Wow! Salamat Kai-ya! Ano to?" tanong ko. I was referring to the gift. I didn't know that this kid is thoughtful.
"Malalaman niyo nalang po mamaya noona. Mamaya niyo na po buksan pag wala na ako. Nakakahiya kasi." Nakakatuwa siya kasi nakapikit yung mata niya habang tumatawa.
"Princess, mian. I have to go," biglang sulpot ni Yongielabs.
"Huh? Kakarating mo lang, aalis ka na naman?" Hindi ko naitago yung disappointment ko.
"Sorry talaga princess." He held my hand and kissed it. "Babawi ako susunod, I promise."
"Sige, andito naman si Kai." At the mention of Kai's name, his eyes roam around the sala and when he saw him, he shook his hands.
"Pasensya ka na na hindi ko kayo masasamahang magdinner ngayon Kai,. Something important came up," sabi niya pagkatapos.
"Ayos lang po," nakangiting sabi lang ni Kai.
Sa akin, hindi ayos. Nagtatampo ako. Sino ba si Hye Jin? Ngayon ko lang narinig ang pangalan niya and I'm pretty sure na siya ang dahilan kung bakit aalis si labs ko ngayon.
"Sige Kai, Princess, mauna na muna ako."
"Okay," maikling sagot ko nalang.
"Sige po." Si Kai.
