Dress and Bones ✔ (Zodiac Predators Series #1) [PUBLISHED UNDER POP-FICTION]

Chapter 21

Nasilaw naman si Gareth sa ngiting iyon, sabi na nga ba at hinding hindi magka-kamali ang kaniyang ina.

C C D C F E

C C D C F G

C C C A F E D

Bb Bb A F G F

Napapikit naman si Gareth, sa totoo lamang ay may inaral siyang kanta. Hindi nga lang niya ma-ensayo sa grand piano dahil kada makikita siya ng kaniyang ama na nalapit sa piano ay sinasakay siya nito sa sasakyan at i-iwan sa C-5 sa Pasay ng hindi binibigyan ng pera pang transportasyon.

Matandain at mabilis maka-kabisado si Gareth ng lugar kaya naman alam niya ang daan pauwi, marahil ay alam ito ng kaniyang ama kaya kung pa-parusahan man siya nito ay paniguradong maka-kabalik siya ng ilang oras sa tinitirhan nila sa Pasig.

Pipindutin pa lamang ni Gareth ang mga keys nang sumara na lang bigla ang cover ng piano keys.

Hindi aksidente, sinadyang isara ito nang nakalapat pa ang kaniyang mga daliri sa keys na naging sanhi ng nakakabahalang tunog nito.

Napapikit na lamang si Gareth at inantay ang susunod na sasabihin ng kaniyang ama.

"Yourmother instructed you to play it, didn't she?"nanggigigil na hula ni Lucas.

Gumuhit naman ang mga ngiti sa labi ni Gareth, pinilit pa nga niyang hindi humagikgik sa kabila ng kirot na nararamdaman ng kaniyang mga daliri.

"It's your birthday," sambit ni Gareth, tuluyan na siyang napahagikgik habang may luhang tumutulo mula sa kaniyang mga mata, "She just wants me to give you a present."

Mabilisang napakurap si Lucas sa sinabi ni Gareth, halos mapaluha ito sa sinabi ng anak habang marahas na bumubuntong hininga.

Mga ilang minuto iyong ginawa ni Lucas hanggang sa tumitig ito sa malayo, tila malalim ang iniisip at may inaalalang pangyayari.

"How many days have passed?" tumuon si Lucas sa cover kaya mas lalong nadiin ang pagka-kaipit sa mga daliri ni Gareth.

Nang hindi sumagot si Gareth ay kumuyom na ang kamao ni Lucas at inangat ang cover ng piano keys, pero hindi nito pinatakas ang daliri ng anak at binaba ito ulit ng may bwelo pa.

"HOW. MANY. DAYS. HAVE. PASSED?!"

Bawat sigaw ni Lucas sa mga salita ay inaangat at binabagsak nito ang cover ng piano keys, may halong pagkagigil rin ang kaniyang boses na magkahalong galit at lungkot ang tono.

Pakiramdam ni Gareth ay bali na ang kaniyang mga daliri, hindi na niya kasi maramdaman ang mga ito.

"490 days," walang kapiyok piyok na sagot ni Gareth.

"How deep?" sunod na tanong ni Lucas.

Napalunok si Gareth at tumingin sa mga nangingitim na niyang mga daliri, hinding hindi niya sasagutin ang tanong na iyon.

He hates that question. Kahit pa maiwan at mahiwalay ang mga nakaipit niyang daliri mula sa kaniyang mga kamay ay hindi niya sasagutin ang tanong na iyon.

Hindi nga siya nagkamali nang i-angat muli ng kaniyang ama ang cover at a-akmang ibabagsak muli ito pahampas sa kaniyang kamay.

Hindi nga lang ito natuloy dahil may isang kamay ang humarang dito, higit na mas malaki iyon at mas malapad kaysa kay Gareth kaya naman imbis na mas mapuruhan pa ang mga daliri ng bata ay sinalo niya iyon gamit ang mga batikan nitong kamay.

"Nakakita rin ng mga taong pinatay dahil sa bagal nilang mag lakad ang ama ko. Nagtiis sa ka-karampot na pagkain at inumin na binibigay ng mga Hapon, at naranasang umupo sa ilalim ng haring araw nang walang panaklob sa ulo—"