KUZEN

Mucize: Bölüm 1

Satır arası yorumlarınız beni mutlu eder💙🌙

∆Alexia Mia Moon∆

Araba yolculuğu boyunca konuşmamıştık. Ben zaten kısa bir süre sonra telefonumu kapatıp uyumuştum. Nereye gidiyor olduğum umrumda değildi. Paris'te kalacaktım ve Felix... Beni burada tutan oydu.

Yaptığı şeyi yapacağını hiç düşünmemiştim aslında. Sonuçta o görünüşe ve kendi hakkındaki düşüncelere önem veren biriydi. Ki, taksilerin önünü kesen birinin pek hoş karşılanacağını sanmıyordum.

Gerçi bunlar pek önemli şeyler değildi. Önemli olan, şu an onu ait bir araba da, rahat koltukta uyuyup, Felix'in götürüp benim bilmediğim bir yere gittiğimiz ve bundan sonra aramızın nasıl olacağıydı.

Çıkma teklifi eder miydi acaba? Ya da etse ben kabul eder miydim?

Salaklık var biraz, kabul etmezdim belki.

Kalbimi acıtan başka bir ayrıntı ise benim bu olayları fazla abartıyor olabilme ihtimalimdi. Ya Felix bana sadece arkadaş olarak değer veriyorduysa ve ben boşu boşuna kendimi umutlandırıp, içimde yeşermeye başlayan fidanın hemen büyümesi için kendime işkence ediyorsam? İşte o zaman kesin yıkılırdım.

"Hey, uykucu! Artık kalkmazsan seni araba da ölüme terk edeceğim."

Kendime gelmeye başladığımda duymak isteyeceğim ilk cümle bu değildi açıkçası.

Homurdanarak gözlerimi araladığımda Felix'i dibime girmiş bir halde, uyanıp uyanmadığıma bakarken yakaladım. Gözlerimi araladığımda hemen geri çekilmişti. Bende gözlerimi ovuşturup kafamı kaldırdım.

Bir dakika, ben Felix'in dizinde miydim az önce? Valla oradaydım.

Geçirdiğim şok ile ayılırken arabadan inen Felix'i takip ettim ve bende indim. Şoför bavulumu alıp eve doğru ilerlerken ben biraz çekinmiştim.

"Neden gelmiyorsun?"

Birkaç adım ilerimde duran Felix bana seslendiğinde ona dönüp elimle geldiğimiz malikaneyi gösterdim. "Agreste Malikane'sindeyiz, farkındasın değil mi?"

"Yani?"

Oflayarak alnıma vurdum. "Gabriel Agreste normal şartlarda bile beni kesin olarak kabul etmez. Kaldı ki, şu an bavulumla kapısındayım. Artı olarak defilesinde macerana dansı yaptım. Sence kovulmama yüzdem kaç?"

Omuz silkti ve yürümeye devam etti. "Senin kadar hesaplamalardan anlamam ama %100 olduğunu söyleyebilirim."

"Nasıl yani?" diye seslenerek onu takip etmeye başladım.

"Ben asla istediğimin olmayacağı işlere girişmem Bridgette. Gabriel Agreste dün sabah acil bir iş için Japonya'ya uçtu. Nathalie ve o koca koruma bile onunla gitti. Nasıl dün sorgulanmadığınızı sanıyordun?"

Evin kapısına vararak kapıyı açtı ve referans yaparak bana yol verdi. "Yani şu an seni evden kovabilecek tek kişi benim."

"Ve Adrien." diye ekleme yaparak açtığı kapıdan içeri girdim.

"Emin ol o bile kovamaz."

Evin içi gerçekten çok büyüktü ve dizaynı çok iyiydi. Biraz renkle daha iyi gözükebilirdi belki ama şansımı zorlama gibi bir durumda bulunmayacaktım.