Ο δικός μου αναρχικός

Dad΄s marriage 👰🤵

<Ο Στέφανος σε ξανά ενόχλησε;> ρώτησε και τώρα που το σκέφτομαι δεν μου έχει στείλει ξανά μήνημα.

<Όχι έχει από εκείνη την ημέρα στο σπίτι> είπα και φαινόταν σκεπτηκός.

<Μάλιστα> είπε και με κοίταξε. Φαινόταν κάπως περίεργος.

<Τι έχεις μωρό μου;> ρώτησα γιατί δεν φαινόταν και πολύ καλά. Φαινόταν κάπως αναστατωμένος.

<Αύριο είναι ο γάμος του πατέρα μου> είπε και ήξερα πόσο ευαίσθητο είναι αυτό το θέμα για αυτόν.

<Πρέπει να πας> είπα και με κοίταξε σοβαρός.

<Δεν υπάρχει περίπτωση> είπε αλλά εγώ την γνώμη θα του την άλλαζα.

<Έλα ρε Άρη πατέρας σου είναι. Θα πάμε μαζί άμα θες> είπα μήπως έτσι αλλάξει γνώμη.

<Αλήθεια θες να πας στον γάμο του πατέρα μου;> ρώτησε σαν να μην μπορεί να το πιστέψει.

<Φυσικά άμα ήταν να πάω μαζί σου> είπα και φαινόταν χαρούμενος.

<Ευχαριστώ> είπε και με φίλησε.

<Πάμε να κοιμηθούμε όμως γιατί έχουμε πολλά να κάνουμε αύριο> είπα και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι.

Ξυπνήσαμε νωρίς από το ξυπνητήρι μου για να πάμε σχολείο.

<Πωπω πρωίνιασε κιόλας;> γκρίνιαξε με τα μάτια του ακόμη κλειστά.

<Ναι έλα σήκω να ετοιμαστείς> είπα και σηκώθηκα. Πήγα να δω αν η Βάνα θα έρθει σήμερα.

<Βάνα; Θα έρθεις σχολείο;>

<Δεν έχω όρεξη. Μπορεί να έρθω την δεύτερη ώρα> είπε και βγήκα από το δωμάτιο να την αφήσω μόνη της.

Πήγα πάλι στο δωμάτιο και άρχισα να ετοιμάζομαι. Σκεφτόμουν λίγο την κατάσταση της Βάνας και στεναχωριόμουν.

<Η Βάνα δεν θα έρθει> είπα μόλις ο Άρης βγήκε από το μπάνιο.

<Λογικό> είπε και με κοίταξε στιγμιαία. Μόλις ετοιμαστήκαμε πήγαμε κάτω. Έφτιαξα κάτι γρήγορο να φάμε και βγήκαμε από το σπίτι.

Είχαμε φτάσει στο σχολείο και πριν μπούμε κράτησα το χέρι του. Με το που μπήκαμε ένιωθα βλέμματα να με καίνε αλλά το είχα συνηθίσει πλέον. Ήθελα να δείξω σε όλες τις "κοπέλες" πως ο Άρης ήταν δικός μου.

Μπήκαμε μέσα στο σχολείο και πήγαμε στις τάξεις μας. Δεν είχα καμία όρεξη να κάνω μάθημα μετά από τόσες μέρες αλλά έπρεπε, είχα μείνει πολύ πίσω στα μαθήματα.