Ο δικός μου αναρχικός

Secret spot 🤫

*1 εβδομάδα αργότερα*

Εδώ και μια εβδομάδα βγαίνω συνεχώς ραντεβού με τον Στέφανο και προσπαθώ να κάνω αυτήν την σχέση να δουλέψει. Αυτός είναι πολύ γλυκός μαζί μου και προσπαθώ και εγώ να είναι γλυκιά μαζί του.
Είμαστε τώρα σε ένα παγκάκι και καθόμαστε. Είναι σκοτεινά και το μόνο πράγμα που μας φωτίζει είναι τα κινητά μας. Δεν μιλάμε πολύ αλλά την σιωπή σπάει ο Στέφανος.

«Αλέξα πρέπει κάτι να σου πω...» είπε και φαινόταν αγχωμένος.

«Τι έγινε;»

«Σε αγαπάω.» Λέει μονομιάς και με κοιτάζει σαν τρομαγμένος.

«Τι;» Τον ρωτάω και τον κοιτάζω με πολύ απογοητευμένο βλέμμα.

«Σε αγαπάω. Έχω καιρό να νιώσω έτσι...δεν ξέρω πως γίνεται να σε αγάπησα τόσο γρήγορα αλλά...να που έγινε» είπε και με κοίταζε με ένα βλέμμα γεμάτο ελπίδα.

«Στέφανε...συγνώμη» είπα και άρχισα να κλαίω.

«Τι έγινε γιατί κλαις;» Ρωτάει ανήσυχος και πιάνει το πρόσωπο μου για να τον κοιτάω.

«Στέφανε θέλω να χωρίσουμε» λέω και παίρνει τα χέρια του από το πρόσωπο μου.

«Τι εννοείς;» Βλέπω τα μάτια του να γυαλίζουν. Βουρκώνει.

«Δεν νιώθω το ίδιο...» είπα και άρχισα να δακρύζω.

«Εντάξει λοιπόν. Γεια σου Αλέξα» λέει και με αφήνει μόνη μου στο παγκάκι. Άρχισα να κλαίω με λυγμούς μέχρι που άκουσα βήματα να κατευθύνονται προς το μέρος μου.
Σηκώνω το κεφάλι μου να δω ποιος είναι ελπίζοντας να είναι ο Στέφανος. Μόνο που...δεν είναι ο Στέφανος.

«Γεια σου κούκλα. Τι κάνεις τέτοια ώρα έξω μόνη σου;» Ρωτάει ο άντρας ενώ παίζει με τα μαλλια μου.
Δεν απάντησα και ένιωθα πολύ άβολα. Δεν ήξερα τι να κάνω.

Ξαφνικά κάθησε δίπλα μου και προσπάθησε να με φιλήσει. Τον έσπρωχνα αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήταν πολύ ποιο δυνατός από εμένα.
Άρχισε να έρχεται όλο και ποιο κοντά μου. Μπορούσα να μυρισω το αλκοόλ. Άρχισα να πηγαίνω όλο και ποιο πίσω στο παγκάκι και προσπάθησα να σηκωθώ αλλά με τράβηξε πάλι κάτω.
Έκλισα σφιχτά τα μάτια μου και περίμενα την επόμενη κίνηση του.
Δεν ένιωθα τίποτα πλέον. Ο άντρας δεν ήταν δίπλα μου.

«Είσαι καλά;» Ρώτησε ο Άρης.

«Καλά είμαι. Τι κανείς εσυ εδώ;» Ρώτησα παραξενευμένη.

«Περνούσα με το αυτοκίνητο μια βόλτα και είδα τι γινόταν» είπε και άρχισα να κλαίω ακόμη ποιο πολύ απο πριν.