Daring to Date the Boss

Chapter Thirty-three

Walang pakialam si Monique sa mga taong nasa lobby na hinabol nya si Zaint. Kesehodang na bangga na nya ang lahat ng masalubong.

"Zaint!"

Derederetso lang ito sa pag lalakad.

"Zaint please."

Iniharang nya ang katawan nya nang maabutan nya ito.

"Why did you.. do it?"  He whispered angrily. Tanggal na ang necktie nito. At hindi na din nakasara ang ilang botones ng polo. Pagkatapos ay mabilis nanaman itong naglakad papunta sa parking. Pilit sya humabol.

Pagdating sa parking, huminto ito pagtapat sa mismong sasakyan. Pero hindi agad ito sumakay. He was pacing to ang fro frantically. Galit na sinuklay nito ang buhok.

"Why?!" He shouted furiously. He then turned around and face her. Angry lines were visible. Nag ngangalit ang ugat nito sa leeg sa pagpipigil. Well, she didnt care if he'd murder her now. She didn't care if he--

...Zaint punched the side mirror!

She almost jumped in surprise. Almost. Nakita nyang nagdurugo ang knuckles nito. Hindi ba sinabi nyang wala syang pakialam? WALA. Monique blindly sat on the passenger seat. Para syang tanga. Tulala. She heard him hissing beside her.

Gusto ni Monique sumigaw. Gusto nyang tumalon sa bangin. Gusto nyang matulog at hindi na magising. She closed her eyes. Malay nya ba, baka mangyari yun. Baka pakinggan sya ni God at maawa sa kanya.

Ayaw nya itong tignan. He didnt even bother putting his seatbealt. Parang hindi din nito nararamdaman ang pag agos ng dugo mula sa kamay nito habang nagmamaneho ito. Was he immune to pain already?

"Zaint ano ba!" Napasigaw si Monique nang pinaharurot nito ang sasakyan. Halos lumangitngit iyon. Nakikipagkarerahan ba ito kay kamatayan? Napakapit sya sa dashboard. Tumigil ang pagtibok ng puso ni Monique nang mag overtake ito sa isang malaking truck. Her heart went overdrive.

Parang naiiyak na si Monique nang sumadsad ang sasakyan sa gilid ng iliko ni Zaint steering wheel. She felt the impact of what happened to them.

"Zaint?!" Napakapit sya sa braso nito. Pero bigla lang nito kinabig ang kamay nya. She was shocked.

"Leave me alone." He shouted.

No. Shock was the understatement of the century. Tears were starting to form in her eyes. Nasa basement parking na sila ng condo hindi nya manlang napansin.

"Hindi ko pa rin maintindihan kung paano mo yon nagawa. How you've been manipulated everything. You look so vulnerable ang trusting. So innocent. Sana.. sana sinabi mo na lang sa akin una pa lang."  He hissed.

Hindi pa rin sya makakibo. Ayaw nyang sabihing hindi nya sinasadya dahil napakalaking kasinungalinagan nun.

Tahimik na bumaba sya ng sasakyan. Humarap sya dito. He wasn't looking at her. Sinusundan lang nya ito. Tila wala itong nakikita. Derederetsong umakyat at pumasok sa unit.

Inihagis ni Zaint ang coat nito sa couch at dumeretso sa mini bar. He poured himself a glass of brandy and downed it in one swallow.

"Zaint, believe me, una pa lang I really  wanted to tell you whole tru--"

"What fucccccking truth are you talking about?"

Nakita nyang nilalagyan nito ng benda ang sariling kamao. Gusto nyang abutin ito dito para maayos sanang malagyan ng gamot pero para saan pa? Alam naman nyang isang tabig lang nito sa kanya wala na syang magagawa. Zaint was damn furious. She bet he was ready to wring her neck.